Το φανταχτερό Τσάμπιονς Λιγκ που αποτελεί εδώ και πάνω από 20 χρόνια την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του κόσμου και το οποίο την τελευταία διετία προσπαθεί να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο και να γίνει πιο ελκυστικό για τους συλλόγους και του φιλάθλους με τη νέα του μορφή, θα πρέπει να δίνει τις ίδιες ευκαιρίες για διάκριση σε όλες τις ομάδες που καταφέρνουν να βρεθούν στα… αστέρια.

Δεν γίνεται ο «μεγάλος», το «μεγαθήριο» να ευνοείται πολλές φορές και με απροκάλυπτο τρόπο σε βάρος του «μικρού», του πιο αδύναμου, γιατί κάτι τέτοιο αλλοιώνει τον ανταγωνισμό, στερεί το στοιχείο της έκπληξης και σε βάθος χρόνου μπορεί να φθείρει την ίδια την διοργάνωση. Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για όσα αναφέραμε παραπάνω από αυτά που έγιναν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη, όπου τα διαιτητικά σφυρίγματα δε άφησαν τους Πειραιώτες να μείνουν «ζωντανοί» μέσα στο παιχνίδι και να διεκδικήσουν μέχρι το φινάλε το θετικό αποτέλεσμα. Δεν είναι ότι καλύτερο για κανέναν και κυρίως για το ίδιο το άθλημα, η μεγάλη ομάδα να λαμβάνει χείρα βοηθείας όταν… ζορίζεται προκειμένου να βγει από τη δύσκολη θέση και να φτάσει σε μια επικράτηση που θα την βοηθήσει να… ανασάνει βαθμολογικά, αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά.

Η Μπαρτσελόνα το ήθελε αυτό απέναντι στον Ολυμπιακό το βράδυ της Τρίτης στο «Μονζουίκ» και το πήρε απλόχερα από τη διαιτησία καθώς ένα ματς που όσο κυλούσαν τα λεπτά γινόταν όλο και πιο δύσκολο, απρόβλεπτο και αγχώδες γι’ αυτήν από την θαρραλέα αντίσταση των παικτών του Ολυμπιακού, μετατράπηκε μέσα σε λίγα λεπτά στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους με δυο διαιτητικές αποφάσεις, σ’ ένα υγιεινό περίπατο. Κάπου εδώ αφαιρέθηκε ετσιθελικά από τον «άρχοντα του αγώνα» το ενδιαφέρον όχι μόνο των φίλων του Ολυμπιακού, αλλά και όλων των φιλάθλων που παρακολουθούσαν το ματς για την εξέλιξη της αναμέτρησης καθώς μετατράπηκε σε μια τυπική διαδικασία.

Ετσι όμως δεν μπορεί να προχωρήσει το πράγμα καθώς αν αφαιρεθεί η δυνατότητα από τον «μικρό» να κοντράρει τον «μεγάλο» να του αρπάξει την… μπουκιά από το στόμα, να τον στριμώξει στα σχοινιά, θα χαθεί όλη η μαγεία της διοργάνωσης, αλλά και του αθλήματος γενικότερα. Διαφορετικά ας γίνει και το Τσάμπιονς Λιγκ μια κλειστή λίγκα όπως η Ευρωλίγκα στο μπάσκετ όπου θα παίζουν κάθε χρόνο οι ίδιες και οι ίδιες ομάδες. Για το Ολυμπιακό τα όσα έγιναν στο παιχνίδι του με την Μπαρτσελόνα πρέπει να τον πεισμώσουν ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια και να πολεμήσει μέχρι το τέλος για την είσοδό του στην πρώτη 24άδα της League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ. Από την άλλη θα πρέπει να μάθει ως ομάδα να μην πανικοβάλλεται και να μην χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της ακόμη κι όταν όλα της πάνε στραβά ή αδικείται κατάφορα από τη διαιτησία. Οχι μόνο γιατί η πρόκριση στη φάση των νοκ άουτ είναι πολύ πιθανόν στο τέλος να κριθεί στη διαφορά των γκολ, αλλά κυρίως γιατί σε λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται το πως διαμορφώθηκε το τελικό 6-1 στην Βαρκελώνη, αλλά θα αναφέρει μόνο το τελικό σκορ.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ