Η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο

  Κυριακή, 26 Οκτωβρίου, 2025

 Με τα τραγούδια του το τελευταίο αντίο στην κηδεία του

Συγκίνησε ο Αλκύνοος Ιωαννίδης

Πλήθος κόσμου από το πρωί στην Μητρόπολη και έπειτα στο Α' Νεκροταφείο για το ύστατο χαίρε στον σπουδαίο Διονύση Σαββόπουλου. Συγκινητικοί επικήδειοι αποτύπωσαν το εύρος της κληρονομιάς του. Το «Ας κρατήσουν οι χοροί» ακούστηκε ενώ τον υποδεχόταν η γη της Αττικής.

Αλκίνοος Ιωαννίδης για Διονύση Σαββόπουλο: «Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι θα ήμασταν κι εμείς»

 

Σε κλίμα βαθιάς οδύνης και συγκίνησης η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον μεγάλο τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος σε μια καλλιτεχνική διαδρομή 6 δεκαετιών χάραξε νέους, πρωτόφαντους δρόμους στο ελληνικό τραγούδι και συνδέθηκε όσο λίγοι με την ψυχή και την καρδιά του ελληνικού λαού. Διαβάστε εδώ όσα έγιναν λεπτό-λεπτό στο λαϊκό προσκύνημα, την εξόδιο ακολουθία και την κηδεία.

Από νωρίς το πρωί του Σαββάτου (25/10) πλήθος κόσμου συνέρρεε στο παρεκκλήσι της Ιεράς Μητρόπολης Αθηνών προκειμένου να πει το στερνό αντίο στον μεγάλο καλλιτέχνη. Η σορός του Διονύση Σαββόπουλου είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα από τις 8:30 έως τις 11:30.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν με τα τραγούδια του περίμεναν συγκινημένοι και με δάκρυα στην ουρά που είχε δημιουργηθεί στη Μητρόπολη.

Μάλιστα, ένας από τους ανθρώπους που βρέθηκε στο παρεκκλήσι για να πει το αντίο του, άφησε μια φιγούρα του καραγκιόζη δίπλα στο φέρετρό του, ως φόρο τιμής στον Νιόνιο που μας έκανε να ονειρευόμαστε.

Καλλιτέχνες, πολιτικοί και εκατοντάδες ακροατές του Σαββόπουλου, που ένιωσαν κομμάτι αυτού του υπέροχου και αθάνατου κόσμου που δημιούργησε ο Νιόνιος, βρέθηκαν στο ύστατο χαίρε.

Στην είσοδο της Μητρόπολης βρισκόταν η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία παιάνιζε πένθιμα εμβατήρια. Μεταξύ άλλων ακούστηκε το Adagio του Τομάσο Αλμπινόνι και το Μαραμένα Φύλλα του Γεράσιμου Κανιώρου.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Μητρόπολης Αθηνών χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Παρόντες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας και ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς και πλήθος εκπροσώπων της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσία της χώρας.

Παρόντες επίσης άνθρωποι του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών. Όλο το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι – ερμηνευτές και μουσικοί διαφορετικών γενεών τον συντρόφευσαν στο τελευταίο του ταξίδι.

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ο “Νιόνιος” συμβάδισε με την ιστορία της χώρας»

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, εκφώνησε τον πρώτο επικήδειο στο ύστατο χαίρε για τον Διονύση Σαββόπουλο.

«Δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος. Ο Νιόνος σε όλη του τη ζωή συμβάδισε με τη ζωή της χώρας» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάνοντας ξεχωριστή μνεία στο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Άγγελος Εξάγγελος».

«Ο Σαββόπουλος ήταν ο χρονογράφος του ελληνικού ταξιδιού επί μισό αιώνα.

Η κληρονομιά του ένα κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου, θα σε σκεφτόμαστε σε κάθε συγκυρία που θα κοιτιόμαστε στον συλλογικό μας καθρέφτη», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Κατερίνα Σακελλαροπούλου: «Η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες»

Τον λόγο πήρε στη συνέχεια η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία όπως διηγήθηκε ο Σαββόπουλος την αποκαλούσε «καινούργια παιδική μου φίλη».

«Τραγούδησες για εμάς, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία μας· για την ταυτότητά μας αλλά και για τη μικρή, καθημερινή μας ζωή. Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι… Με τα τραγούδια σου ερωτευτήκαμε, χαρήκαμε και πονέσαμε, άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο», είπε.

Και συνέχισε: «Το έργο σου δεν είναι απλώς μια πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας είναι κομμάτι της ψυχής του. Υπήρξες, έγινες και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφησες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν σύρθηκες ποτέ από το κοινό σου ήσουν πάντα μπροστά. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, στάθηκες όρθιος και επέστρεψες για να μας κερδίσεις ξανά».

Αλκίνοος Ιωαννίδης: «Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι κι εμείς»

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ιδιαίτερα φορτισμένος, μίλησε για τον δάσκαλο Διονύση Σαββόπουλο και τους δρόμους που άνοιξε για όλους τους υπόλοιπους. 

«Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλοι θα ήμασταν κι εμείς», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Μας πήρες παιδάκια μέσα από το πικάπ του σπιτιού μας και μας άνοιξες την πόρτα σε ένα περιβόλι του τρελού γεμάτο τραγούδια. Τρισυπόστατος ένωσε τον συνθέτη, τον ποιητή και τον ερμηνευτή, ανεβάζοντας την ένωση αυτή σε θεόρατο ύψος.

Μας έμαθες την αλφαβήτα της ιερής μας τέχνης. Παραμέρισε θαρραλέα εμπόδια και οδοφράγματα, δείχνοντάς μας τον δρόμο στο άπειρον.

Σταμάτης Φασουλής: «Ήσουν και παιδί και δάσκαλος»

Σε πολύ προσωπικό τόνο και απευθυνόμενος στον Διονύση Σαββόπουλο σαν να βρίσκεται ζωντανός μπροστά του, ο ηθοποιός Σταμάτης Φασούλης εκφώνησε ένα εκτός κειμένου επικήδειο μετά την ολοκλήρωση της εξόδιου ακουλουθίας.

«Διονύση μου, τι πράγματα είναι αυτά αγόρι μου; Έτσι είπαμε, ένα unplug;». Και συνέχισε: «Είμαι εδώ για να λύσω μια παρεξήγηση, δεν είναι καθόλου φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι, τώρα που έφυγες, πάρα πολύ πλουσιότερο το άφησες».

Δήμητρα Γαλάνη: «Μας έκανες όλους ποιητές και ενωμένους»

«Έχουν γράψει κι έχουν πει για σένα πανέμορφα πράγματα. Λόγια ψυχής. Τελικά κατάφερες και μας έκανες όλους ποιητές και ενωμένους. Πραγματικά ο κόσμος τα έχει πει όλα. Τα νιώθει όλα.

Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε, αφού μας έχεις δώσει τέτοια δώρα. Θέλουμε με κάποιο τρόπο να σου ανταποδώσουμε αυτό το μεγάλο ευχαριστώ», είπε η Δήμητρα Γαλάνη εκφωνώντας τον επικήδειό της για τον Διονύση Σαββόπουλο.

«Το έργο σου είναι και θα είναι πάντα ολοζώντανο. Εσύ όμως θα λείπεις, θα μου λείπεις, γιατί είσαι βαθιά ριζωμένος μέσα μου. Ήμουν εκεί, στα γλέντια μας με τις κιθάρες.

Κρεμόμουν από το στόμα σου όταν μιλούσες. Στεκόμουν στην ουρά για να πάρω τον καινούργιο σου δίσκο. Κάθε φορά που σε έβλεπα στις παραστάσεις, είχα έναν κόμπο στον λαιμό. Ξεκουράσου τώρα, Διονύση».

Γιώργος Σκαμπαρδώνης: «Οι πνευματικοί γονείς είναι οι πιο αγαπημένοι»

Σε έναν μεστό και γεμάτο πολιτιστικές και καλλιτεχνικές αναφορές επικήδειο, ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης κατόρθωσε να συμπυκνώσει τη συνολική παρακαταθήκη του Διονύση Σαββόπουλου μέσα στα συμφραζόμενα της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης και της Αθήνας της δεκαετίας του ’60.

«Η μητέρα-πόλη σε χαιρετά, η γειτονιά σου, η Ανάληψη, σου γνέφει εκεί όπου είδες για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη να κατεβαίνει από το λεωφορείο κρατώντας ένα μικρό βιολί, περπατώντας σαν να αιωρείται πάνω απ’ το έδαφος».

Συγκίνηση μεγάλη όταν τον λόγο πήραν ο γιος και ο εγγονός του Διονύση Σαββόπουλου

«Αυτό που ήθελε με το έργο του να μας πει είναι ότι το υλικό και το πνευματικό πάνε μαζί. Ο θάνατος και η ζωή πάνε μαζί. Ευχαριστώ που ήρθατε όλοι να τιμήσετε τον πατέρα μου.” είπε μεταξύ άλλων ο γιος του Διονύση Σαββόπουλου, τον οποίο διαδέχθηκε ο εγγονός του: «Κατάφερες να μου μάθεις τι είναι άνθρωπος. Η ψυχή σου μένει μαζί μας, σε αγαπώ πολύ».

«Να μας παρηγορείς και να μας ξεσηκώνεις» είπε στην αρχή του επικηδείου ο επιστήθιος φίλος του και ζωγράφος/εικαστικός, Αλέξης Κυριτσόπουλος, ο οποίος σχεδίασε μερικά από τα πιο γνωστά εξώφυλλα δίσκων του Σαββόπουλου. «Ο Διονύσης θα τραγουδά για πάντα», τόνισε.

Στη συνέχεια η σορός του Διονύση Σαββόπουλου έφυγε από τη Μητρόπολη με κατεύθυνση το Α’ Νεκροταφείο. Η πομπή έφθασε λίγο μετά τις 15:15 στο Α’ Νεκροταφείο. Η οικογένεια, η σύζυγός του Άσπα, οι δύο γιοι του και οι δύο εγγονοί του ακολουθούσαν.

Η φιλαρμονική του Δήμου και η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού έπαιξαν τη «Συννεφούλα», το «Μη μιλάς άλλο γι΄αγάπη» και το «Τι έπαιξα στο Λαύριο», στην πομπή προς το νεκροταφείο.

Τα τραγούδια του, η μουσική του, το πνεύμα και η διάνοιά του θα είναι πάντα παρόντα ως υπόμνηση αλλά και ως έμπνευση.

Η χορωδία της ΕΡΤ αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο τραγουδώντας το «Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη» την ώρα που η σορός του έφτανε στην τελευταία του κατοικία.

Μάλιστα, ορισμένοι από τους παρευρισκόμενους χόρεψαν στους ρυθμούς του «Ας κρατήσουν οι χοροί», όπως θα ήθελε και ο ίδιος ο «Νιόνιος».

Αντίο Διονύση.

«Έτσι κι αλλιώς, στο τέλος όλοι θα σε κρίνουν όχι απ’ αυτά που ξέρεις αλλά απ’ αυτά που μπόρεσες».

ΤΟ ΒΗΜΑ