Mε σεβασμό και ταπεινότητα στον Προκαθήμενο της Μητέρας Εκκλησίας και μετά την πραγματοποίηση της επίσημης επίσκεψης του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη Κυρίου Κυρίου Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ, νιώθω την ανάγκη, ως «Πολίτης», να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου.

Η επίσκεψή Του για την Ομογένεια και τον Απόδημο Ελληνισμό ήταν… «η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων…». Υπεύθυνοι του επίσημου προγράμματος ανταποκρίθηκαν στην οργάνωσή του. Επέτυχαν να συνδυάσουν τη μεγαλοπρέπεια με την οικονομική πολιτική! Κάποιες λαθεμένες παραλείψεις καλύφθηκαν από το μέτρο της τελειότητας, αλλά σκίασαν την «πνευματικότητα» που είναι μείζον θέμα στους στόχους του Παναγιωτάτου. Αποτελεί μειονέκτημα πολιτικής σκέψης αυτών που είχαν την ευθύνη να μη συμπεριλάβουν τους δασκάλους. Αυτούς που υπηρετούν την Ελληνική μας Παιδεία, τους «δασκάλους που σμιλεύουν ψυχές», να βρεθούν σε κάποια λειτουργία να πάρουν την ευλογία ΤΟΥ. Παράλειψη ή απαξίωση; Δεν έχουν αντιληφθεί ή δεν θέλουν να αποδεχθούν την προσφορά των εκπαιδευτικών αφού το έργο τους είναι «διακονία και λατρεία;». Δεν έχουν εκτιμήσει τους πνευματικούς αγώνες στο σύγχρονο κόσμο. Για τον Απόδημο Ελληνισμό οι δάσκαλοί μας με την πνευματικότητα, την ταυτότητα της ελληνόγλωσσης παιδείας και την ελληνική συνείδησή τους, αποτελούν τον «Περιούσιο Λαό», προβάλλουν την Ελλάδα. Διακρίνονται για την αισθητική τους, διατηρώντας και έχοντας πάντα ζωντανά τις «γιορτές», τα ήθη, τις παραδόσεις, τα έθιμά μας. Διατηρούν άρρηκτα τους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα κρατώντας στις καρδιές των παιδιών μας άσβεστη τη φλόγα της Ορθοδοξίας.

Οι πνευματικοί αυτοί «υπηρέτες» προασπίζονται και διατηρούν άσβεστο το αίσθημα της διαπολιτισμικότητας, την Ιστορία, την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, τα ήθη, έθιμα και τις παραδόσεις μας. Είναι αυτό που κάνει τον Ελληνισμό να ξεχωρίζει από τους άλλους λαούς. Διαφυλάττουν τις δικές μας αξίες που πηγάζουν μέσα από την πολιτισμική μας κληρονομιά και την Ελληνική μας Παιδεία προσαρμοσμένες στις σύγχρονες απαιτήσεις. Αυτά δεν τα γνώριζαν οι οργανωτές; Δεν θέλησαν να αξιολογήσουν και να αποδεχτούν τη μεγάλη κοινωνική προσφορά τους.

Η ομορφιά της «ιδέας» του Ελληνα δασκάλου βρίσκεται στο ήθος, στην απλότητα του χαρακτήρα, στη διατήρηση αυτής της ανεκτίμητης γλώσσας, της ηθικής και της ωραιότητας της ζωής. Πνευματικοί άνθρωποι… «εγκαταλελειμμένοι μετανάστες», εργάζονται να διατηρήσουν, πέραν των άλλων, το «μέτρο της τελειότητας» για τα παιδιά του Ελληνισμού, διδάσκοντας σεβασμό και ηθική. Επιζητούν την πρόοδο, ασκώντας έργο ιεραποστολικό με ευπρέπεια και ήθος στο πλαίσιο των ανθρωπίνων αξιών. Τη γνώση από την άγνοια και την αλλαγή της αρρωστημένης νοοτροπίας που έχει παγιωθεί από τη λειτουργία ενός ξεπερασμένου μοντέλου λειτουργίας της παρεχόμενης παιδείας. Αγωνίζονται χωρίς επιμορφωτική διαδικασία στο πλαίσιο της ορθής διδακτικής πρακτικής, να φέρουν καινοτομίες με ορθές παιδαγωγικές αποφάσεις, ώστε η ιστορία, η γλώσσα και η θρησκευτικότητα να έχουν συνέχεια. Οι λαθεμένες αποφάσεις των υπευθύνων επισκίασαν την πνευματικότητα! Οι «σφουγγοκωλάριοι Πραίτορες των αυτοκρατόρων της εξουσίας», στέρησαν τη δυνατότητα ώστε ο Προκαθήμενος να βρεθεί και να ευλογήσει ανάμεσα σε όλους τα παιδιά της Ομογένειας, τους δασκάλους και όλους τους φορείς της σχολικής ζωής. Πού οφείλεται αυτή η διάκριση; Τα γεγονότα αποδεικνύουν απαξίωση ή σκοπιμότητα. Θα ήταν κάτι το διαφορετικό από τις άλλες προγραμματισμένες συναντήσεις αισθητικά, αφού δεν θα υπήρχαν οι ακριβές προσκλήσεις ώστε να καλύπτουν τα συμφέροντα οικονομικής πολιτικής. Η προσφορά των δασκάλων μας περικλείει ευαισθησία στα κοινωνικά και πολιτισμικά δρώμενα, που ασκείται υπηρετώντας τα συμφέροντα του Eλληνισμού με «διακονία και χαρακτηριστική ευχαριστηριακή λατρεία» για τα παιδιά μας, τα παιδιά της Ομογένειας, του Απόδημου Ελληνισμού.

Από την άλλη πλευρά, παντελής η απουσία των Γραφείων και των ανύπαρκτων υπευθύνων που «ελέω Θεού», με φαρισαϊκό τρόπο κατέχουν την εξουσία. Ακολουθείται η πορεία του «ΑΡΧΗΓΟΥ» της εξουσίας όμοια με εκείνη της «Φάρμας των ζώων». Και ο ιερωμένος τριθεσίτης, πολυθεσίτης, επιθεωρητής «Μέγας διευθυντής Γραφείου Παιδείας» και έχοντας αρμοδιότητα επί παντός επιστητού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, με τις υπερεξουσίες όπως λέγεται ότι έχει, τι έκανε; Πώς ενήργησε ώστε οι δάσκαλοι να συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ. Με τις ευλογίες του Σεβασμιώτατου Αρχιεπισκόπου «αγρόν ηγόρασε»..! Και οι «θυσίες» και η αγάπη του Αρχιεπισκόπου για την Παιδεία, με τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για τους εκπαιδευτικούς, πού βρίσκονται; Ποιο είναι το μεγαλόπνοο έργο και ποια η προσφορά για τους εγκαταλελειμμένους δασκάλους που άγονται και φέρονται από σχολείο σε σχολείο χωρίς καμία απολύτως επιμόρφωση με πενιχρές αποδοχές πραγματοποιώντας το παιδαγωγικό τους έργο με τις οδηγίες των ιερατικώς προϊσταμένων και των αργόσχολων πατερούληδων; Για τον Αρχιεπίσκοπο φαίνεται… δεν αποτελεί προτεραιότητα η Παιδεία. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο το ενδιαφέρον του και η προσφορά του… από την όλη πορεία του Αγίου Δημητρίου με τις υποθηκεύσεις και τις προτεινόμενες αγοραπωλησίες! Αρα ποίο το ενδιαφέρον του Αρχιεπισκόπου ώστε να προτείνει τη συνάντηση του Παναγιωτάτου με τους μαθητές και δασκάλους… Για ποιο θέμα θα ενημέρωνε… Οτι η ελληνόγλωσση παιδεία έχει οδηγηθεί στο τέλμα και το μόνο που μας έχει μείνει να εμφανίζουμε… και να υποδεχόμαστε τους «Υψηλά Ιστάμενους»… με «τους χορούς με αυλούς και κιθάρες..», με τα ποιηματάκια των μικρών παιδιών μας που… θέλουν να δείξουν πόσο καλά ομιλούν και χειρίζονται την ελληνική μας γλώσσα; Δεν αδικούμε το έργο του Γραφείου της Αρχιεπισκοπής ούτε εκείνο το ανύπαρκτο Ανώτατο Συμβούλιο Παιδείας… Ελπίζω ότι μας βοηθά η μνήμη ώστε να μιλήσουμε για εκείνες… τις ανεπανάληπτες τηλεοπτικές φιέστες..! το «ΣΠΟΥΔΑΙΟΝ –ΓΕΛΟΙΟΝ» κατά τον Αριστοφάνη που οργάνωναν οι υπεύθυνοι του Γραφείου με την «άνωθεν» ευλογία. Και εκείνο το ανύπαρκτο χωρίς αρμοδιότητες Γραφείο Παιδείας στο Γενικό Προξενείο με τους εμφυτευμένους αναπληρωτές παιδείας -οποία θλιβερή παρουσία- σε βάρος του Ελληνικού Κράτους και του Υπουργείου Παιδείας και Εξωτερικών… Οι ευθύνες δεν μεταβιβάζονται… Η Εξουσία μεταβιβάζεται… Ουδείς μπορεί να αρνηθεί τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η Πατρίδα. Οι λαθεμένες πολιτικές είναι αυτές που έχουν προκαλέσει κρίση στον ευαίσθητο αυτό τομέα της Ελληνικής μας Παιδείας. Δημιουργούν κρίση και απογοήτευση στους εκπαιδευτικούς οδηγώντας σε δύσβατους δρόμους και αδιέξοδα την ομογενειακή μας παιδεία.

Με άλλα λόγια, όλα αυτά που αναφέρθηκαν για όλη τη διαδικασία, η απουσία της εκπαιδευτικής κοινότητας και των μαθητών – παιδιών της Ομογένειας να πάρουν Ευλογία, συνηγορεί σε πράξη που δεν έγινε «ελαφρά τη καρδία»… Αλλά και ο Παναγιώτατος, που έχει μεγάλη αγάπη και ιδιαίτερη ευαισθησία για τα σχολεία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα μπορούσε να ευλογήσει τους μαθητές και εκπαιδευτικούς μας σε κάποια λειτουργία που χοροστάτησε… αν φυσικά το ζητούσε ή το επιθυμούσε… Αλλά σε ένα πρόγραμμα κοστολογημένο στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής… τι θέση ή ποια προτεραιότητα θα μπορούσε να έχει η πολιτιστική ελληνική μας παιδεία; Εκτός και εάν ο Αρχιεπίσκοπος σε κάποια κατ’ ιδίαν συνάντηση μπόρεσε να τον ενημερώσει για την πορεία των κοινοτικών σχολείων και της εγκαταλελειμμένης, μοναδικής και ανεπανάληπτης ελληνικής μας γλώσσας…

Η απάντηση σε σας…

Δάσκαλε… «Τι κι αν πολλοί σ΄ έχουν λησμονήσει..!» ( Κ. Παλαμάς)

* Ο Δρ Ιωάννης Ευθυμιόπουλος είναι Πρώην Γενικός Διευθυντής Παιδείας Αρχιεπισκοπής Αμερικής (2005-2019)