Επισημάνσεις και αποκαλύψεις της τοξικότητας του εκκλησιαστικού μας βίου

 Παρασκευή, 27 Ιουνίου, 2025

Ανάλυση του Θεοδώρου Καλμούκου

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ασπάζεται τον Οικουμενικό Πατριάρχη και Πνευματικό του πατέρα κ. Βαρθολομαίο στο Φανάρι. Φωτογραφία: Οικουμενικό Πατριαρχείο/Αρχείο Νίκου Μαγγίνα

Αν κάτι αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά με την μεθόδευση που επιχειρείται για την μετεξέλιξη της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης σε Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, όπως έγραψε για δεύτερη φορά την Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025 ο «Εθνικός Κήρυκας» είναι πως αν συνεχιστεί για πολύ η παρούσα κατάσταση θα ισοπεδωθούν τα πάντα, θεσμοί και ιδρύματα.

Κι ενώ οι πάντες γνωρίζουν το δράμα της «αιχμαλωσίας…» – κι εδώ ο όρος κυριολεκτεί- της Εκκλησίας και της Ομογένειάς μας δυστυχώς δεν τολμούν να υψώσουν θαρραλέα φωνή λόγω φόβου..

Ας ξεκινήσουμε από τους Ιεράρχες μας, οι οποίοι έχουν τρομοκρατηθεί από τα συμβάντα σε τρεις εξ’ αυτών και συγκεκριμένα την αναπολόγητη και αναιτιολόγητη εκθρόνιση του Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης Ευαγγέλου έπειτα από 17ετή ποιμαντορία και το κουβάλημα πακτωλού «πράσινου…» στην Κωνσταντίνου Πόλη και την μετάθεση του στα ερείπια της Μητρόπολης Σάρδεων. Την τρίμηνη αλειτουργησία του πρώτου τη τάξει Ιεράρχη της Αρχιεπισκοπής Αμερικής του Βοστώνης Μεθοδίου. Υπενθυμίζεται ότι αυτές οι τρομοκρατικές ενέργειες και αποφάσεις ελήφθησαν στις 8 Οκτωβρίου του 2020 στη συνεδρίαση της Συνόδου του Φαναρίου στη Μονή του Βαλουκλή, μαζί με την κατάργηση του Καταστατικού η οποία τελικά εξελίχθηκε σε τραγέλαφο με τα όλα του και τελικά επανήλθε σε ισχύ.

Πιο πρόσφατα, πριν μερικούς μήνες, έγινε η αποπομπή του Σικάγου Ναθαναήλ από τη Σύνοδο του Φαναρίου χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση ή αιτιολογία στο ποίμνιο του της Μητρόπολης Σικάγου, αλλά ούτε και στον ίδιον παρά μόνον το γνωστό «δι’ ούς λόγους έγνω η Μήτηρ Εκκλησία». Κι έτσι δεν τολμά να μιλήσει κανείς χωρίς να του κοπεί το κεφάλι.

Και μιας που αναφέρθηκα στον Μητροπολίτη Ευάγγελο να πούμε και τούτο πως για όλους τους Ιεράρχες της Εκκλησίας, οι οποίοι αισθάνονται αδικημένοι από τις τοπικές τους Συνόδους, όπως εν προκειμένω ο πρώην Πάφου Τυχικός, μπορούν να κάνουν χρήση του λεγόμενου εκλήτου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο Ευάγγελος σε ποίον Πατριάρχη να ασκήσει έκλητο τη στιγμή που είναι ο ίδιος που τον εκθρόνισε άνευ απολογίας την οποίαν δικαιούνται ακόμα και οι πλέον ειδεχθείς εγκληματίες; Απλά το λέγω αυτό ως κέντρισμα για σκέψη.

Να σημειώσω εδώ πως δεν διαφεύγουν της γνώσης μας τα όσα εισηγήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος τον Αύγουστο του 2020 στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην κατ’ ιδίαν συνάντησή τους σε ξενοδοχείο λίγο έξω από την Κωνσταντινούπολη και τα οποία υιοθέτησε δυστυχώς πλήρως ο Πατριάρχης, ο οποίος είναι ένας ιεράρχης σύννους και έμπειρος. Κι αμέσως μπήκε σε εφαρμογή η ατζέντα, με την εκθρόνιση του Ευαγγέλου, την τιμωρία του Μεθοδίου, την κατάργηση του Καταστατικού.

Απομένει τώρα «η αρπαγή» των εκατομμυρίων της Ηγεσίας των 100 καθότι προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι «τα χρήματα ανήκουν στην Εκκλησία». Έτσι εξηγείται και η παρασκηνιακή μεθόδευση υποψηφιότητας για την νευραλγική θέση του εκτελεστικού διευθυντή από κληρικούς της Αυλής του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου διότι ο ιερεύς διευθυντής της Ηγεσίας των 100 δεν θα τολμά να πει όχι σε καμία από τις απαιτήσεις του προϊσταμένου του. Γι’ αυτό οι υπεύθυνοι της Ηγεσίας των 100 οφείλουν να είναι άκρως προσεκτικοί. Αλίμονο αν πιστέψουν στις διαβεβαιώσεις του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου ότι δεν θα βάλει χέρι στα χρήματα.

Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι οι Ιεράρχες μας τόσο ομαδικώς ως Σύνοδος (είχαν μεταβεί στο Φανάρι), όσο και κατ’ ιδίαν ιδιωτικώς έχουν μιλήσει αποκαλυπτικά και αληθινά για τα έργα των χειρών του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, πλην όμως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέσυρε και συχνά επισύρει την δικαιολογία ότι τον «ζηλεύουν τον Ελπιδοφόρο». Κύριε των Δυνάμεων!

Κι έτσι ουσιαστικά σήμερα δεν υπάρχει ούτε ψυχική επαφή μεταξύ Ιεραρχών και του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, αλλά ούτε και συνεργασία με την στενή και ευρεία έννοια του όρου, σε σημείο που ούτε καν επικοινωνεί μαζί τους ακόμα και για υπηρεσιακούς λόγους αλλά μέσω των βοηθών του. Συγκεκριμένα, αυτοπροσκαλείται σε εκδηλώσεις και Κληρικολαϊκές Μητροπόλεων και βάζει συνήθως τον π. Παναγιώτη Παπαζαφειρόπουλο ο οποίος τηλεφωνεί στις Μητροπόλεις λέγοντας ότι θα έλθει ο Αρχιεπίσκοπος στο δείπνο της Κληρικολαϊκής κ.λ.π. Ο τοπικός Μητροπολίτης από ευγένεια και κοσμιότητα δεν λέγει μα ποίος τον προσκάλεσε, αλλά απλά συνυπάρχουν εφαρμόζοντας το γνωστό «γέλα με να σε γελώ» και φυσικά οι πιστοί που ξέρουν τι γίνεται, απλώς γελούν.

Αλλωστε εδώ που φτάσαμε μόνο γέλωτας αρμόζει.

Οι ιερείς στην πλειοψηφία τους είναι σαν φοβισμένα σπουργίτια δεν τολμούν να μιλήσουν γιατί φοβούνται αντίποινα του Ελπιδοφόρου και των φρουρών του, αφού έχουν οικογένειες οι άνθρωποι. Στο Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο δεν κάνω καν αναφορά επειδή δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Οι Άρχοντες, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο «Ε.Κ.», έκαναν μία απόπειρα επί δυόμισι ώρες έκφρασης δυσαρέσκειας στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο προ διετίας στον Πύργο της Ηλείας, αλλά δεν εισακούσθηκαν σε τίποτε. Για καλόπιασμα επειδή ο Πατριάρχης γνωρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος απέδειξε ότι «δεν κάνει για την Αμερική» όπως του ελέχθη αναβάθμισε αυτοστιγμεί τον τίτλο του Διοικητή του Τάγματος των Αρχόντων από Ακτουάριο, σε Μέγα Ακτουάριο, δίνοντάς του έναν επιπλέον σταυρό και κορδέλα κόκκινη που κρεμάει στον λαιμό του. Αλήθεια εδώ που φτάσαμε να ελπίσει κανείς πού; Να εμπιστευθεί ποίον;
Έχοντας πει αυτά να τονίσουμε πως έτσι εξηγείται και η επιστολή του καθηρημένου πρώην ιερέα Ορφανάκου προς τους Μητροπολίτες μέλη της Επαρχιακής Συνόδου για την μετεξέλιξη της Θεολογική Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης σε Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού και αγγλιστί Holy Cross University.

Θα ήταν υποτιμητικό της ίδιας της αρχιεροσύνης τους να δεχθούν οι Ιεράρχες να μπουν σε διάλογο με τον Ορφανάκο ή με τους άλλους δύο διερευνητές του «οράματος». Όμως για το θέμα της Σχολής θα υπάρξει ξεχωριστό άρθρο.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ