Κυριάκος Μητσοτάκης – ΝΔ: Ο «σεφ της πολιτικής κουζίνας» που έφαγε τις γαλάζιες φυλές

 Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, 2025

Γρηγόρης Τζιοβάρας

Από την ανάληψη της προεδρίας της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης λειτούργησε με το δικό του επιτελείο, αφήνοντας πίσω του τις παλιές ομαδοποιήσεις - Η αποξένωση των έμπειρων στελεχών, τα μεγάλα κυβερνητικά σχήματα και η ώρα της αμφισβήτησης.

ΟΚυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας από το 2016 κι είναι ήδη ο «γαλάζιος» πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη κυβερνητική θητεία στη μεταπολιτευτική περίοδο. Αν μάλιστα παραμείνει στην ηγεσία της παράταξης και μετά τις επόμενες εκλογές, θα απειλεί και το ρεκόρ του μακροβιότερου αρχηγού της κυβερνητικής παράταξης.

Μέχρι στιγμής, στα 51 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, που συμπληρώθηκαν το περασμένο Σάββατο, 4 Οκτωβρίου, ο αρχηγός με τη μεγαλύτερη παραμονή στην ηγεσία της είναι ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος ήταν πρόεδρος από τον Μάρτιο του 1997 έως τον Νοέμβριο του 2009. Ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος βρίσκεται στον δέκατο χρόνο της αρχηγίας του, αφού εξελέγη στη νεοδημοκρατική ηγεσία τον Ιανουάριο του 2016, έχει υποσκελίσει σε χρόνο παραμονής στην κομματική ηγεσία όλους τους υπολοίπους, χωρίς να εξαιρούνται ο ιδρυτής του κόμματος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Μέσα σε αυτή τη δεκαετία που είναι αρχηγός ο κ. Μητσοτάκης άλλαξαν πολλά στο κόμμα της Κεντροδεξιάς, όπως – για διαφορετικούς λόγους – αναγνωρίζουν εχθροί και φίλοι του νυν Πρωθυπουργού. Η Νέα Δημοκρατία, όπως, άλλωστε, και τα περισσότερα κόμματα στη χώρα μας, υπήρξε από την ίδρυσή της αρχηγικό κόμμα, και σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες περιόδους η μεγάλη μάζα των κοινοβουλευτικών και άλλων στελεχών συντάσσονταν με τον εκάστοτε ηγέτη. Ανέκαθεν, ωστόσο, υπήρχαν και μειοψηφικές ομαδοποιήσεις που ακολουθούσαν άλλους διεκδικητές της αρχηγίας. 

Η «παγωμάρα»

Τη δεκαετία του 1980 υπήρχε η διαμάχη των «αβερωφικών» με τους «ραλλικούς», αργότερα αντιμάχονταν οι «στεφανοπουλικοί» με τους «μητσοτακικούς» και οι «μητσοτακικοί» με τους «νεοκαραμανλικούς» που στήριζαν τον Μιλτιάδη Εβερτ. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι «σαμαρικοί» που συγκρούονταν με τους «μητσοτακικούς», μέχρι που ο μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός στήριξε στην τελευταία επεισοδιακή εσωκομματική κάλπη τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος, από αουτσάιντερ που ήταν, κατάφερε να κόψει πρώτος το νήμα απέναντι στον Ευάγγελο Μεϊμαράκη, με τον οποίο αναμετρήθηκε στον δεύτερο γύρο.

Η εκλογή του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος στον πρώτο γύρο ήρθε δεύτερος με 28,5%, είχε θεωρηθεί έκπληξη, καθώς σε αντίθεση με τους αντιπάλους του δεν είχε στήριξη της υποψηφιότητάς του από τους εν ενεργεία τότε βουλευτές. Την πρόταση να είναι υποψήφιος είχαν υπογράψει μόνον οι εν ενεργεία ευρωβουλευτές Γιώργος Κύρτσος και Μαρία Σπυράκη, οι οποίοι – τι ειρωνεία! – στη συνέχεια ήρθαν σε ρήξη μαζί του και πλέον «ιδιωτεύουν». Ανθρωποι κοντά στον σημερινό Πρωθυπουργό υποστηρίζουν ότι δεν ήθελε υπογραφές από βουλευτές για να μην τους φέρει σε δύσκολη θέση και για να μην έχει δεσμεύσεις. Οταν βέβαια στον δεύτερο γύρο στηρίχθηκε από τον τέταρτο στην κατάταξη Αδωνη Γεωργιάδη, όχι μόνο τη δέχθηκε αλλά τον διόρισε και αντιπρόεδρο του κόμματος μαζί με τον Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος επίσης είχε βοηθήσει στην εκλογή του.

Παλαιός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη θυμάται την «τρομερή δυσπιστία» που είχαν στο πρόσωπο του αρχηγού της οι περισσότεροι βουλευτές που είχαν ταχθεί με την πλευρά Μεϊμαράκη. «Στη πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας επικρατούσε μια αδιόρατη παγωμάρα» περιγράφει ο ίδιος. Η ατμόσφαιρα κάπως ζεστάθηκε όταν αναφέρθηκε στον αντίπαλό του, λέγοντας ότι «ο πρόεδρος Μεϊμαράκης θα είναι για μένα πολύτιμος συνεργάτης». Αντίστοιχο ήταν και το κλίμα που επικράτησε στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ που ήταν τότε στη λεωφόρο Συγγρού και η νέα ηγεσία τα μετέφερε στην οδό Πειραιώς.

«Οταν ήρθε ο Μητσοτάκης ήταν κάτι σαν ξένο σώμα για μας που ήμασταν εκεί από παλαιά» διηγείται στο «Βήμα» στέλεχος του κομματικού μηχανισμού. «Σταδιακά, όμως, νιώθαμε να αποξενωνόμαστε εμείς. Κάθε μέρα έφθαναν στα γραφεία καινούργια πρόσωπα. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν βιωματική και συναισθηματική σχέση με την παράταξη. Ηταν άνθρωποι από το ΠαΣοΚ και την αγορά, όπως έλεγαν» συμπληρώνει. Το ίδιο στέλεχος αναγνωρίζει ότι «ο Μητσοτάκης είχε κάνει τα κουμάντα του και ήρθε με το δικό του επιτελείο που δεν είχε σχέση με το κόμμα. Εμάς μας έβαλαν στο “ψυγείο” και πήραν αυτοί τα ηνία».

Το αρχικό επιτελείο απάρτιζαν ο ανιψιός του νέου αρχηγού Γρηγόρης Δημητριάδης, οι πρώην βουλευτές Κέρκυρας Νίκος Γεωργιάδης και Χανίων Στέλιος Νικηφοράκης, ο – δημοσκόπος ακόμη – Τάκης Θεοδωρικάκος, ο αποσπασμένος από την Επιτροπή Ανταγωνισμού Γιώργος Μυλωνάκης και ο ελληνοαμερικανός επικοινωνιολόγος Ερικ Παρκς. Σε ένα άνοιγμα προς την καραμανλική πτέρυγα που ακόμη είχε ισχύ ορίστηκε εκπρόσωπος Τύπου ο βουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος που, όμως, δεν «έδεσε» με τον πυρήνα των βασικών συνεργατών και αντικαταστάθηκε από τον επίσης βουλευτή Βασίλη Κικίλια, που κι εκείνος δεν ενσωματώθηκε, όπως και η αντικαταστάτριά του Μαρία Σπυράκη.

Η μετακόμιση

Την επικοινωνιακή διαχείριση την είχε ο «πυρήνας», ο οποίος κατηύθυνε και την «Ομάδα Αλήθειας» που «έκανε όλο το παιχνίδι στο Διαδίκτυο». Οταν πήραν δημοσιότητα οι δικαστικές περιπέτειες που είχε ο κ. Γεωργιάδης, το κόμμα νοίκιασε ένα καινούργιο γραφείο – «παράκεντρο», κατά τους «γνωρίζοντες» – στη Συγγρού, όπου μετεγκαταστάθηκε και η «Ομάδα Αλήθειας» για να μη γίνονται ορατοί και ο μεν και οι δε από τον κόσμο που μπαινόβγαινε στην Πειραιώς.

Στο μεταξύ το επικοινωνιακό επιτελείο ενισχύθηκε από τον έμπειρο δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Ζούλα, και τον ειδήμονα στις εκλογικές αναλύσεις Θοδωρή Λιβάνιο. Ενώ σημειώματα για τους χειρισμούς λάμβαναν τακτικά από τον περίφημο αμερικανό σύμβουλο στρατηγικής Σταν Γκρίνμπεργκ, ο οποίος επέμενε να αφήσουν κατά μέρος την κριτική προς τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικήσουν τη θετική ψήφο των πολιτών.

Παράλληλα, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης βολιδοσκοπούσε πρόσωπα που θεωρούσε ότι του ήταν χρήσιμα ως εξωτερικοί συνεργάτες. Προσέγγισε, έτσι, ανάμεσα σε άλλους, τον Κυριάκο Πιερρακάκη, τον Γιώργο Γεραπετρίτη, που έδινε συμβουλές στα θεσμικά και συνταγματικά θέματα, τον Χρήστο Ταραντίλλη, τον Ακη Σκέρτσο, ο οποίος ανέλαβε να προετοιμάζει νομοσχέδια που θα εισηγούνταν η επόμενη κυβέρνηση, καθώς και τον Αλεξ Πατέλη, που έδινε οικονομικές συμβουλές. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και το λεγόμενο «Μητρώο Στελεχών», που οι αντίπαλοι του κ. Μητσοτάκη θεωρούν ότι ήταν ο «Δούρειος Ιππος» για να περιθωριοποιήσει τους «γαλάζιους» κομματικούς. Και αυτό, όπως υποστηρίζουν, φάνηκε με τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων του 2019 αλλά και με τη στελέχωση της κυβέρνησης.

Το μεγάλο σχήμα

Πολύπειρο γαλάζιο στέλεχος που άκουσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποδοκιμάζει, με αφορμή τα σενάρια για αντικατάστασή του, την «πολιτική κουζίνα», λέγοντας ότι δεν τα συμμερίζεται, παρατηρούσε: «Ο Κυριάκος όχι μόνον ξέρει από πολιτική κουζίνα, αλλά διεκδικεί και ρόλο σεφ». Σε αυτήν, μάλιστα, την ιδιότητά του απέδιδε και την αθέτηση της υπόσχεσής του για μικρό υπουργικό σχήμα που κατέληξε να είναι το μεγαλύτερο της μεταπολιτευτικής περιόδου.

«Αν παρατηρήσει κάποιος τη σύνθεση της κυβέρνησης θα δει ότι απαρτίζεται από τους φίλους του Πρωθυπουργού και όσους έφερε ο ίδιος μεταγραφή από το ΠαΣοΚ ή απ’ έξω, ενώ οι ακραιφνείς νεοδημοκράτες είναι μειοψηφία. Για να βολευτούν οι πρώτοι και να μην… κλαίγονται οι άλλοι, δηλαδή κάποιοι από τους εναπομείναντες “καραμανλικούς” και “σαμαρικούς”, φθάσαμε στο πολυπληθέστερο Υπουργικό Συμβούλιο όλων των εποχών, στο οποίο ο Μητσοτάκης κάνει rotation θέλοντας να δείξει ότι θεωρεί το κυβερνητικό σχήμα προσωπική του υπόθεση».

Τόσο ο συγκεκριμένος συνομιλητής όσο και άλλοι, πάντως, συνομολογούν ότι «η περίοδος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ό,τι ήθελε στο κόμμα του έχει περάσει στο παρελθόν, μαζί με τις δημοκοπήσεις που τον έφερναν να είναι κυρίαρχος». Στη νέα συνθήκη που δείχνει ότι «η τρίτη αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία είναι όνειρο απατηλό, δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησαν και οι πρώτες φωνές αμφισβήτησης», όπως εκείνη του δημοφιλέστερου υπουργού Νίκου Δένδια.

TO BHMA