ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος σε συνέντευξή του στο φύλλο της Κυριακής 30 Νοεμβρίου 2025 της εφημερίδας «Real News» της Αθήνας αναφέρεται για μία φορά ακόμα, όπως έχει κάνει πολλάκις και στο παρελθόν, σε συνωμοτικά σενάρια συνδεόμενα με την Ομογένεια, ισχυριζόμενος ότι «με στοχοποίησαν κέντρα και παράκεντρα», χωρίς φυσικά να τα κατονομάζει.

Επίσης, αναφέρεται σε πολλαπλότητα θεμάτων συμπεριλαμβανομένης και της υποτιθέμενης «διαμεσολάβησής του» για να επιτευχθεί πρόσκληση του πρωθυπουργού της Ελλάδος Κυριάκου Μητσοτάκη από τον πρόεδρο Ντόναλτ Τραμπ.

Στη συνέχεια παραθέτουμε το κείμενο της συνέντευξης που αφορά την παρουσία και δράση του στην Ομογένεια:

Ερώτηση: Βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο της θητείας σας. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο επίτευγμά σας στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής;

Απάντηση: Το σημαντικότερο επίτευγμα, κατά τη γνώμη μου, είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του ποιμνίου προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή και στις πρωτοβουλίες της. Οταν ήρθα, η εμπιστοσύνη αυτή ήταν πολύ κλονισμένη – όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και στην ικανότητα της Αρχιεπισκοπής να διαχειρίζεται τα προβλήματα της Ομογένειας.

Φυσικά, μέσα σε αυτό περιλαμβάνονται και το οικονομικό νοικοκύρεμα και ο Αγιος Νικόλαος στο Ground Zero. Αλλά θέλω να τονίσω ότι τίποτα από αυτά δεν είναι προσωπικό επίτευγμα ενός «σπουδαίου ηγέτη». Αν κάτι κατάφερα, είναι ότι έφερα γύρω μου τους υγιείς φορείς της Ομογένειας και πολλά ικανά άτομα που αγαπούν την Εκκλησία και τον Ελληνισμό και τα έπεισα να συνεργαστούμε.

Ερ.: Κοιτάζοντας πίσω, υπήρξαν αποφάσεις που μετανιώσατε ή θα χειριζόσασταν διαφορετικά;

Απ.: Ασφαλώς. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου δεν υπολόγισα σωστά τις αντιδράσεις που θα προκαλούσαν ορισμένες κινήσεις μου. Αν τις είχα προβλέψει, θα τις είχα κάνει διαφορετικά – όχι ως προς το περιεχόμενο, αλλά ως προς τον τρόπο και τον τόπο.

Ερ.: Μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα;

Απ.: Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βάπτιση των παιδιών ενός ομόφυλου ζευγαριού στην Ελλάδα. Τη βάπτιση θα την ξαναέκανα. Δεν μετανιώνω που βάπτισα δύο παιδιά. Ισως όμως δεν θα την έκανα στην Ελλάδα και σίγουρα όχι με τον τρόπο που έγινε τότε.

Δεν είχα υπολογίσει την έκταση και τη χροιά της δημοσιότητας που θα της έδιναν συγκεκριμένοι εκκλησιαστικοί κύκλοι, ούτε τις διασυνδέσεις τους με πολιτικούς κύκλους. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπάρξει τέτοια εκστρατεία. Παρ’ όλα αυτά, δεν αποδέχομαι τον διαχωρισμό σε «gay βαπτίσεις» και «straight βαπτίσεις». Αυτό είναι διαστροφή της διδασκαλίας του Ευαγγελίου. Η Εκκλησία βαπτίζει παιδιά, δεν κατηγοριοποιεί μυστήρια.

Ερ.: Και η επίσκεψή σας στο «Τουρκικό Σπίτι» στη Νέα Υόρκη προκάλεσε δυσαρέσκεια και έντονη κριτική. Ηταν σκόπιμη και άδικη;

Απ.: Νομίζω ότι σήμερα όλοι όσοι επισκέφθηκαν το ίδιο κτίριο μετά από μένα με δικαίωσαν. Συμβαίνει συχνά: ο πρώτος που κάνει κάτι «τρώει το ξύλο» και ανοίγει τον δρόμο για να το κάνουν οι επόμενοι χωρίς αντίδραση.

Πιστεύω ότι η επίσκεψη αυτή χρησιμοποιήθηκε από συγκεκριμένους κύκλους όχι για την ουσία της, αλλά ως αφορμή για να πληγεί η εικόνα του Αρχιεπισκόπου και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Αν υπήρχε πραγματικό πρόβλημα στην ουσία, δεν θα ακολουθούσαν αργότερα άλλοι στο ίδιο βήμα.

Ερ.: Αυτή η επίσκεψη ήταν που κλόνισε τη σχέση σας με μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, με το Μέγαρο Μαξίμου και ακολούθησε ένας σιωπηρός αποκλεισμός από την κυβέρνηση ενώ η αντιπολίτευση δεν ακολούθησε αυτό τον δρόμο.

Απ.: Η πολεμική ήταν μονομερής. Εγώ δεν την ακολούθησα. Δεν απάντησα με αντεπιθέσεις, ούτε εκμεταλλεύτηκα ευκαιρίες για να πλήξω κυβερνητικά στελέχη.

Προσπάθησα να διατηρήσω νηφαλιότητα και ψυχραιμία και να απαντώ όταν υπήρχαν κατηγορίες χωρίς βάση – και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν είχαν βάση. Για μας τους κληρικούς της Διασποράς, η στάση πρέπει να είναι σαφής: ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση υπάρχει στην Ελλάδα, εμείς υπηρετούμε το Εθνος, την Εκκλησία και τα εθνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα μπορεί να μας πληγώνει, αλλά «το αίμα νερό δεν γίνεται».

Δεν πιστεύω ότι βοηθά τα εθνικά συμφέροντα να «ροκανίζουμε τα κλαδιά» πάνω στα οποία καθόμαστε. Και ένα από τα ισχυρά κλαδιά του Ελληνισμού είναι η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, όποια κι αν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση στην Αθήνα.

Ερ.: Πώς τελικά εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις με την Αθήνα;

Απ.: Υπήρξαν ψύχραιμες φωνές μέσα στην κυβέρνηση και γενικότερα στον πολιτικό κόσμο, άνθρωποι με εθνική συνείδηση, οι οποίοι δούλεψαν με υπομονή σε μια περίοδο μεγάλης έντασης.

Παράλληλα, υπήρξε και ένα «σύστημα» κέντρων και παράκεντρων, με συγκεκριμένα ΜΜΕ που δραστηριοποιούνται εδώ αλλά απευθύνονται κυρίως στο ελληνικό κοινό. Στην Αμερική δεν έχουν καμία αξιοπιστία – σχεδόν κανείς δεν τους ακούει. Στην Ελλάδα όμως δημιουργούν την εντύπωση ότι «διχάζεται ο Ελληνισμός» και καλλιεργούν ανησυχία. Με τον χρόνο και με νηφάλιες παρεμβάσεις, τα πράγματα οδηγήθηκαν προς μια πιο ομαλή κατεύθυνση.

Ερ.: Το ρεπορτάζ λέει ότι η Αθήνα υποχώρησε στην κόντρα, όταν της ζητήθηκε να ζητήσει τη βοήθειά σας για μια επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Ισχύει;

Απ.: Δεν είναι σωστό να μπαίνουμε σε τέτοιες λεπτομέρειες. Ακόμη κι αν ζητήθηκε, δεν είναι κακό. Το καθήκον μου θα έκανα. Δεν κάνω χάρη σε κανέναν – αυτός είναι ο θεσμικός ρόλος μου: να υπηρετώ την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Αν το κάνω, απλώς κάνω το καθήκον μου· αν δεν το κάνω, δεν το επιτελώ.

Ερ.: Εχετε κατηγορηθεί όλα αυτά τα χρόνια από ιερείς και ομογενειακούς κύκλους για συγκεντρωτισμό και έλλειψη διαλόγου στο εσωτερικό της Αρχιεπισκοπής. Τι απαντάτε;

Απ.: Με εκπλήσσει αυτή η κριτική, γιατί στην πραγματικότητα προσπαθώ να κάνω το αντίθετο. Το ότι, μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου, αντικατέστησα ορισμένους συνεργάτες, δεν σημαίνει αυταρχισμός· σημαίνει αλλαγή πλεύσης και ανανέωση των στελεχών.

Η δομή και η λειτουργία της Αρχιεπισκοπής επιβάλλουν οι αποφάσεις να είναι συλλογικές. Σε εκκλησιαστικό επίπεδο, είμαι αυτός που συγκάλεσε την επαρχιακή σύνοδο περισσότερες φορές από ποτέ – ειδικά στην πανδημία, σχεδόν κάθε μήνα, μέσω ηλεκτρονικών μέσων, για να συντονιστούμε σε θέματα εμβολιασμών, μέτρων, λειτουργικής ζωής κ.λπ.

Σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τα θεσμοθετημένα συλλογικά όργανα: Εκτελεστική Επιτροπή, Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο, Κληρικολαϊκές Συνελεύσεις. Τίποτα από αυτά δεν παρακάμφθηκε. Γι’ αυτό και ο όρος «αυταρχισμός» μοιάζει περισσότερο προϊόν προπαγάνδας παρά πραγματικής εικόνας.

Ερ.: Αυτά τα κέντρα και «παράκεντρα» στα οποία αναφέρεστε, αρκετοί εδώ στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι συνεχίζουν να λειτουργούν, να παρεμβαίνουν και να επηρεάζουν την τύχη της Αρχιεπισκοπής.

Απ.: Με παρηγορεί ότι τα ίδια ακριβώς κέντρα, με τα ίδια ονόματα μάλιστα, ασκούσαν παρόμοια προπαγάνδα σε όλους τους προκατόχους μου. Αν δείτε τα αρχεία, θα διαπιστώσετε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα εκθειάζουν τον Ιάκωβο ή τον Δημήτριο, κάποτε έγραφαν τα χειρότερα γι’ αυτούς.

Αυτό δείχνει ότι δεν πρόκειται για ουσιαστική κριτική, αλλά για μη εποικοδομητική προπαγάνδα, με fake news και κατασκευασμένες ιστορίες. Η καλόπιστη, τεκμηριωμένη κριτική είναι απολύτως καλοδεχούμενη – με βοηθάει να προστατεύομαι από λάθη και αυταρχικές διολισθήσεις. Δυστυχώς, αυτό που βλέπουμε συχνά δεν είναι τέτοιος διάλογος, αλλά «προπετάσματα καπνού».

Ερ.: Σας κατηγορούν όμως ότι χρησιμοποιείτε στις ορθόδοξες εκκλησίες της Αμερικής περισσότερο την αγγλική γλώσσα παρά την ελληνική. Δεν είναι άδικη αυτή κριτική;

Απ.: Ο Αρχιεπίσκοπος, όταν θέλει να επικοινωνήσει με το ποίμνιό του, πρέπει να μιλήσει στη γλώσσα του. Το ακροατήριό μου δεν είναι η Καισαριανή ή οι ιστοσελίδες της Αθήνας που θα με κρίνουν, αλλά το Μιζούρι, η Λουιζιάνα, το Λας Βέγκας.

Το να πάω σε μια ενορία της ενδοχώρας, όπου οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά, και να τους μιλήσω ελληνικά απλώς για να ικανοποιηθούν κάποιοι στην Ελλάδα, θα ήταν υποκρισία. Η ελληνική γλώσσα δεν προωθείται επειδή μιλάω ελληνικά σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν, αλλά επειδή στηρίζουμε συστηματικά την ελληνική παιδεία.

Η ουσιαστική απάντηση βρίσκεται στη δουλειά που κάνουμε μέσω της Διεύθυνσης Ελληνικής Παιδείας: στην υποστήριξη των ημερήσιων, απογευματινών και Σαββατιανών σχολείων, στα προγράμματα για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη και τη συνταξιοδότηση των δασκάλων, που για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκαν στα 100 χρόνια της Αρχιεπισκοπής. Εκεί πρέπει να κριθώ ως προς το αν προωθώ την ελληνική γλώσσα, όχι από το αν θα κάνω έναν λόγο στα ελληνικά σε ακροατήριο που δεν με καταλαβαίνει.

Ερ.: Ποιο είναι το όραμά σας για την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής; Πολλοί θεώρησαν στην αρχή ότι θα φέρετε ένα κύμα ανανέωσης με την στάσης σας στο κίνημα Black Lives Matter, την διαχείριση της πανδημίας κ.α.

Απ.: Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής εξελίσσεται και αναπτύσσεται ραγδαία. Αυτό δεν είναι μόνο δική μας εμπειρία «στο πεδίο», στις ενορίες, αλλά και κάτι που επιβεβαιώνουν και μεγάλα Μέσα, όπως πρόσφατα οι «New York Times».

Τα στασίδια είναι γεμάτα. Το καλοκαίρι –για πρώτη φορά στην ιστορία μας στην Αμερικ – αντί να αδειάζουν οι εκκλησίες λόγω διακοπών, ήταν πιο γεμάτες από ποτέ. Υπάρχει μεγάλη προσέλευση στην Ορθοδοξία. Οι κοινότητες αναπτύσσονται όχι μόνο κτιριακά και οικονομικά, αλλά και σε δραστηριότητες: εκκλησιαστικές, φιλανθρωπικές, αθλητικές, πολιτιστικές.

Πρέπει να ταξιδέψει κάποιος στην ενδοχώρα, σε απομακρυσμένες ενορίες, για να δει τον ενθουσιασμό για την Εκκλησία, την πίστη και τον πολιτισμό μας. Ακόμη και εκεί όπου η ελληνική γλώσσα έχει σε μεγάλο βαθμό χαθεί, η «ελληνικότητα» παραμένει ισχυρή.

Και μάλιστα είναι μια ελληνικότητα χωρίς εθνικισμό: όταν βλέπεις σε σχολεία του Τέξας Αφροαμερικανούς και Αμερικανούς ασιατικής καταγωγής να φορούν φουστανέλες και να χορεύουν τσάμικο, καταλαβαίνεις ότι ο πολιτισμός μας εμπνέει χωρίς αποκλεισμούς και σύνορα. Αυτό είναι το όραμα: μια Ορθοδοξία ανοιχτή, ζωντανή, που εμπνέει και αγκαλιάζει όλους.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ