Δευτέρα, 1η Σεπτεμβρίου, 2025
Βρισκόμαστε μόλις στα μισά του πρώτου χρόνου της επιστροφής του Τραμπ στο αξίωμα -δεν πρόκειται να δώσω τον ετήσιο «έλεγχό» του πριν από τα τέλη Ιανουαρίου- αλλά όπως το βλέπω μέχρι στιγμής, όλα βαίνουν καλώς.
Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι τα πράγματα ήταν άσχημα. Πραγματικά άσχημα, όχι απλώς άσχημα στα μάτια εκείνων που είναι τόσο τυφλωμένοι από την περιφρόνησή τους για τον Τραμπ ώστε το μυαλό τους δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει την ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα. Ας φανταστούμε ότι ο πληθωρισμός ήταν στο 15% και η ανεργία επίσης στο 15% – ένας δείκτης δυστυχίας χειρότερος ακόμη κι από τα χρόνια του Κάρτερ. Ας πούμε ότι τα νότια σύνορα ήταν το ίδιο διάτρητα όπως επί Τζο Μπάιντεν. Και ότι οι δασμοί του Τραμπ προκαλούσαν οικονομική καταστροφή. Και ότι έκανε τα στραβά μάτια στην εγκληματικότητα. Τέλος, ας φανταστούμε ότι πίστευα πλήρως πως κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν θα υπήρχε αν είχε κερδίσει ένας άλλος Ρεπουμπλικανός – όπως ο Ρον ΝτεΣάντις ή η Νίκι Χέιλι. Παρ’ όλα αυτά, θα προτιμούσα να είναι ο Τραμπ πίσω στον Λευκό Οίκο, ακόμη και εις βάρος της δικής μου ποιότητας ζωής. Και η συλλογιστική μου δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον Τραμπ.
Είναι επειδή ποτέ άλλοτε στην Ιστορία αυτής της χώρας δεν υπήρξε τόσο συντονισμένη προσπάθεια από πολύ ισχυρές δυνάμεις να δαιμονοποιήσουν έναν πρόεδρο και μια ολοκληρωτική απόπειρα να καταστρέψουν την πολιτική του καριέρα. Πάρτε για παράδειγμα τη δεύτερη παραπομπή του Τραμπ σε δίκη καθαίρεσης. Στις 13 Ιανουαρίου 2021, μόλις μία εβδομάδα πριν αποχωρήσει από το αξίωμα, η Δημοκρατική Βουλή τον παρέπεμψε για «υποκίνηση εξέγερσης» (μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 6 Ιανουαρίου).
Οι δίκες καθαίρεσης κοστίζουν χρόνο, και ο χρόνος είναι χρήμα. Ποιανού χρήμα; Το δικό μας -των φορολογουμένων- φυσικά. Γιατί, λοιπόν, η Βουλή να σπαταλήσει απροκάλυπτα τα χρήματά μας για μια δίκη καθαίρεσης που ήξεραν ότι δεν θα ξεκινούσε καν μέχρι να έχει ήδη φύγει ο Τραμπ από το αξίωμα; Διότι, αν ο Τραμπ καταδικαζόταν, μέρος των συνεπειών θα ήταν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να θέσει υποψηφιότητα για εκλεγμένο αξίωμα. Ηταν μια συνωμοσία για να τον εμποδίσουν να κάνει ακριβώς αυτό που τελικά έκανε: να επιστρέψει στην εξουσία τέσσερα χρόνια αργότερα.
Επομένως, επειδή οι πρόεδροι εκλέγονται από Εκλέκτορες βάσει των ψήφων του λαού, η ιδέα ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να κερδίσει δεύτερη θητεία το 2024 ή αργότερα σημαίνει ότι αυτό θα αντανακλούσε τη βούληση του λαού, μέσω της συνταγματικής διαδικασίας που οραματίστηκαν οι Ιδρυτές μας. Ομως αυτό δεν ήταν αρκετά καλό για τους Δημοκρατικούς της Βουλής. «Σύνταγμα, ξε-Σύνταγμα» («Shmonstitution»), μπορεί να πουν, «στο διάολο η βούληση του λαού – αρκεί εκείνο το πορτοκαλομάλλικο τέρας να μείνει έξω από τον Λευκό Οίκο!».
Αρκεί αυτό για να εξοργίσει επαρκώς αρκετούς μη-τραμπικούς;
Ας περάσουμε επίσης στην υπόθεση απάτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης εναντίον του Τραμπ, στην οποία του επιβλήθηκε πρόστιμο 500 εκατομμυρίων δολαρίων ως ποινή επειδή -υποτίθεται- φούσκωσε τις αξίες των ακινήτων του για να λάβει πιο ευνοϊκά δάνεια. Πήρε τα δάνεια και τα αποπλήρωσε. Ολοι οι εμπλεκόμενοι κέρδισαν. Ευτυχώς, το Εφετείο της Πολιτείας ακύρωσε το πρόστιμο, κρίνοντάς το -ορθώς- εξωφρενικό και προφανώς δυσανάλογο με το αδίκημα. Ενας από τους δικαστές, ο Ντέιβιντ Φρίντμαν, σημείωσε ότι ποτέ ξανά δεν είχε χρησιμοποιηθεί εκείνος ο νόμος με τέτοιον τρόπο, «δηλαδή, για να επιτεθεί σε επιτυχημένες, ιδιωτικές, εμπορικές συναλλαγές…».
Το εντυπωσιακό είναι ότι το υπέρογκο πρόστιμο ίσως ήταν μόνο το δεύτερο πιο αποτρόπαιο στοιχείο της υπόθεσης: το κόλπο με καπνούς και καθρέφτες για να συναρμολογηθεί ένα νέο καθεστώς παραγραφών είναι από τα πιο ντροπιαστικά γεγονότα στη σύγχρονη νομολογία. Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό που έκανε ο οργανισμός του Τραμπ είναι τόσο συνηθισμένο ώστε να ταιριάζει στην περιγραφή «το κάνουν όλοι» -και ωστόσο κανείς άλλος δεν διώκεται γι’ αυτό- συνιστά από μόνο του κατάχρηση δικαιοσύνης. Αν ο Τραμπ οδηγούσε με 58 μίλια την ώρα σε δρόμο με όριο τα 55, θα ήταν ένοχος για υπερβολική ταχύτητα. Αλλά αν ο αστυνομικός που τον σταμάτησε δεν σταματούσε εκατοντάδες άλλους οδηγούς που έτρεχαν με 80 μίλια στο ίδιο σημείο, και έδινε στον Τραμπ κλήση ύψους 500.000 δολαρίων, αυτό επίσης θα ήταν ειδεχθές. Το ερώτημα, ξανά: διαθέτουν αρκετοί επικριτές του Τραμπ το ψυχικό σθένος να εξοργιστούν, αντί να παραδεχθούν δουλικά ότι ίσως η άνιση μεταχείριση ήταν απλώς «λίγο» ακατάλληλη;
Και ας μην αναφέρουμε καν την πρώτη παραπομπή σε δίκη καθαίρεσης, την έρευνα για τη «ρωσική συνωμοσία», την έφοδο του FBI στο σπίτι του Τραμπ στη Φλόριδα, τις υποκλοπές στον Πύργο Τραμπ (που όντως έγιναν, αλλά θυμηθείτε όταν ο Τύπος παρίστανε τον έκπληκτο που ο Τραμπ τόλμησε να το υπονοήσει), και αμέτρητες άλλες αδιάκοπα καταναγκαστικές, εκφοβιστικές τακτικές που ούτε ένα λιντσάρισμα στην Αγρια Δύση δε θα είχε χρησιμοποιήσει εναντίον ενός κλέφτη αλόγων, πόσω μάλλον εκλεγμένοι αξιωματούχοι εναντίον ενός προέδρου.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους οι εκλογές του 2024 αφορούσαν πολύ περισσότερα από τη μείωση των τιμών στα σούπερ μάρκετ και στα πρατήρια καυσίμων, την επαναφορά του ελέγχου στα σύνορα, την καταστολή του εγκλήματος, την πίεση στους συμμάχους να πληρώσουν το μερίδιό τους για την άμυνά τους, την επαναδιαπραγμάτευση εμπορικών συμφωνιών δύο μέτρων και δύο σταθμών, την πολυαναμενόμενη μάχη ενάντια στην κοινωνική παθογένεια που λέγεται «wokeness», και την αποκατάσταση της εθνικής υπερηφάνειας και ενθουσιασμού.
Ηταν, πρώτα και κύρια, για να σταλεί το μήνυμα ότι οι βρόμικες, ύπουλες τακτικές, ακόμη και σε τεράστια κλίμακα, δεν πρόκειται να ματαιώσουν τη βούληση του αμερικανικού λαού. Βεβαίως, οι διεφθαρμένες δυνάμεις κέρδισαν τη μάχη το 2020, αλλά ο λαός επικράτησε το 2024. Δεν έχει σημασία αν ο Τραμπ είναι καλός ή κακός πρόεδρος· έχει σημασία να μη μεταχειρίζονται τον κάτοχο του αξιώματος -όποιος κι αν είναι- σαν σκουπίδι.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η Αμερική κέρδισε πολλά απλώς και μόνο με το γεγονός ότι ο Τραμπ θριάμβευσε και επανεξελέγη. Και αν υποθέσουμε ότι έχει επιτύχει και κάτι θετικό στη δεύτερη θητεία του, τότε αυτό είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου