Παρασκευή, 4 Ιουλίου, 2025
Φαίνεται πως είναι της μοίρας της γραφτό της τάλαινας Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης να εμφανίζονται κάθε λίγο και λιγάκι από το πουθενά διάφοροι «σοφοί» και να πειραματίζονται επικαλούμενοι όνειρα και οράματα κάθε λογής και διαλογής. Πιο πρόσφατοι στον ορυμαγδό που παρέλασε τα τελευταία χρόνια από την ηγεσία της Σχολής ήταν οι ιερείς Νικόλαος Τριανταφύλλου, Χριστόφορος Μητρόπουλος και εσχάτως ο λαϊκός εκ Φλόριδας Γεώργιος Καντώνης έκαστος εξ’ αυτών καταλιπών το δικό του «στίγμα» και όλα μαζί είναι οδυνηρά γνωστά και στα οποία ο «Εθνικός Κήρυκας» έχει αναφερθεί λεπτομερώς κατά την πάροδο των ετών γι’ αυτό και περιττεύει κάποια αναφορά σήμερα.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημερινό κατάντημα ένα καθηρημένος ιερέας, όπως αποκάλυψε ο «Ε.Κ.», να επικοινωνεί με τους Συνοδικούς Ιεράρχες της Επαρχιακής Συνόδου της Αρχιεπισκοπής, να τους πληροφορεί για τις πρωτοβουλίες του «μεγάλου οραματιστή» Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, μέσω Εφορείας πάντοτε προς θεσμική κάλυψη για τη μετεξέλιξη της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού σε Πανεπιστήμιο του Τιμίου.
Μαζεύτηκαν πάλι κάποιοι «σοφοί» άμοιροι εν πολλοίς της θεολογικής και εκκλησιαστικής φύσης της Σχολής και της πραγματικής αποστολής της και άρχισαν καινούργια πειράματα, τα οποία αν αποτύχουν θα εξαφανιστούν κι αυτοί μαζί με αυτά όπως συνέβη και στο παρελθόν με τον ιερέα Κοντογιάννη και τον Λέλον, προσφάτως αποβιώσαντα. Τα πειράματά τους, τα οποία αμφότερα έγιναν επί μακαριστού Ιακώβου, απέτυχαν παταγωδώς, έβαλαν τη Σχολή σε υπέρογκα χρέη κι έτρεχε ο Μεθόδιος της Βοστώνης σ’ Ανατολή και Δύση να συγκεντρώνει χρήματα για να μη χαθεί η Σχολή. Κι άντε πάλι από την αρχή πλήρωνε τα σπασμένα η φιλότιμη και ένθεη Ομογένειά μας. Καθαρές κουβέντες.
Και τότε είχε παραμεληθεί όπως και τώρα παραμελείται και παραβλέπεται το ένα και μοναδικό ή αν προτιμάτε το «ενός δε εστί χρεία» η αποστολή και ο λόγος ύπαρξης της Σχολής, όπως την όρισαν οι φτωχοί μεν, φιλότιμοι και σοφοί δε, ιδρυτές της πρωτοπόροι Ελληνες μετανάστες. Κι η αποστολή και ο λόγος ύπαρξης της Σχολής η μόρφωση και η μορφοποίηση χαρακτήρων σωστών ιερέων από πάσης απόψεως: θεολογικής, λειτουργικής, τελετουργικής, ρητορικής, ποιμαντικής, γλωσσικής, ψαλτικής και διοικητικής. Οι μαθητεύοντες και οι αποφοιτούντες είναι ανάγκη να είναι ισορροπημένοι ψυχικά, ομαλοί σεξουαλικά, ταπεινοί και όχι ταπεινοσχήμονες, ευθείς και ντόμπροι κι όχι υποκριτές, άνθρωποι που πάσχουν κυριολεκτικά το μυστήριο της Εκκλησίας και το μυστήριο της ιεροσύνης για να καταστούν οι «οικονόμοι των μυστηρίων του Θεού» στις τοπικές εκκλησίες, δηλαδή στις κοινότητες οι οποίες τόση ανάγκη έχουν όχι απλώς από ιερείς, αλλά από καλούς ιερείς, όχι στυγνούς επαγγελματίες αλλά «άνδρες πλήρεις χάριτος και αληθείας».
Είναι γεγονός ομολογούμενο πανταχόθεν πως η Σχολή τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την πυξίδα της και αποφοιτά όχι τους καλύτερους μήτε τους καταλληλότερους, αλλά αποφοιτά δυστυχώς εν πολλοίς εξέχουσες μετριότητες, χωρίς να λείπουν ευτυχώς και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις.
Νομίζω προς τα εκεί, δηλαδή στην οικοδόμηση μιας σωστής Σχολής με εκκλησιαστικότητα και ελληνοπρέπεια, πρέπει να στραφεί η έγνοια και η προσπάθεια όλων όσων νοιάζονται πραγματικά για την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής. Δεν αναφέρομαι καν στον Ελπιδοφόρο γιατί έξι χρόνια ήταν αρκετά για να αποδεχθεί η κατά πάντα και διά πάντα ολιγότητά του σε αντίθεση με όσα κίβδηλα χαρίσματα τον στόλιζε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάλυση στις 26 Ιουνίου 2025, με τίτλο «Επισημάνσεις και αποκαλύψεις της τοξικότητας του εκκλησιαστικού μας βίου» δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη Αρχιεπισκοπή ή Μητρόπολη που έχει δεχθεί τόσο μέγεθος τρομοκρατίας και κακοποίησης όσο η δική μας εδώ Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία μάλιστα είναι ο μεγάλος «κουμπαράς» της Μητρός Εκκλησίας, λες και είναι το μεγάλο ευχαριστώ της. Η ταπείνωση των ιεραρχών μας Μεθοδίου και Ναθαναήλ, η καταδίκη σε «αργό θάνατο» του Ευαγγέλου, η γελοιότητα με την κατάργηση και επαναφορά του Καταστατικού και τώρα η αλλοτρίωση της Θεολογικής Σχολής, όλα κατορθώματα της ατζέντας Ελπιδοφόρου με θύμα όχι μόνο την Εκκλησία και Ομογένεια της Αμερικής, αλλά και τον ίδιον τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Βέβαια να μην ξεχνούμε ότι η πορεία της Εκκλησίας, αλλά και της ιστορίας γενικότερα είναι στα χέρια του Θεού και κάποιες φορές οι εξελίξεις αφήνουν τους πάντες ενεούς, γι’ αυτό και λέμε τη γνωστή έκφραση έχει ο Θεός. Όμως μέχρι τότε η καταστροφή θεσμών μεγάλων και ιερών όπως η Εκκλησία και η Ομογένεια της Αμερικής φθίνουν…
Αν ο κ. Ορφανάκος, ο οποίος υπέγραψε την επιστολή του προς τους Συνοδικούς Ιεράρχες της Αμερικής με τον βαρύγδουπο τίτλο Πρόεδρος της Επιτροπής Ανάπτυξης του Ιδρύματος – Μέλος της Εφορείας του Ελληνικού Κολλεγίου και Θεολογικής Σχολής και οι λοιποί «σοφοί» διερευνητές για να γίνει η Σχολή Πανεπιστήμιο, προσθέτοντας νέα προγράμματα στη συμβουλευτική, την εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία και παγκόσμια διακονία, σύμφωνα με την επιστολή Ορφανάκου, καλά θα κάνουν οι νουνεχείς της Εφορείας να ανανήψουν διότι τα μέχρι τώρα μισόλογα υπονοούν αλλοτρίωση της δομής και μορφής της Σχολής ως έχει σήμερα σ’ ένα «παράρτημα» του Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού.
Θα πρέπει να είναι κάποιος συνειδητά αφελής, που θέλει να σπουδάσει συμβουλευτική ή δημόσια υγεία, να πάει σ’ ένα νεότευκτο Πανεπιστήμιο, κι όχι σ’ ένα καθιερωμένο και δοκιμασμένο από τα τόσα κορυφαία που υπάρχουν στη Βοστώνη, η οποία είναι μία από τις πλέον επιφανείς πανεπιστημιουπόλεις της Αμερικής και του Κόσμου.
Αν ο Ελπιδοφόρος καίγεται να κάνει τη Σχολή Πανεπιστήμιο, δεν έχει παρά να επανέλθει στη Χάλκη, να εκπληρώσει εκεί το «ακαδημαϊκό» του όραμα κάνοντάς την Τούρκικο Πανεπιστήμιο και να αφήσει τη δική μας τη Σχολή, την Εκκλησία και την Ομογένεια ήσυχη.
ETHNIKOS KIRIX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου