Προανακριτική ΟΠΕΚΕΠΕ: Τα απόνερα ενός επιτελικού φιάσκου

  Δευτέρα, 4 Αυγούστου, 2025

Λάμπρος Σταυρόπουλος 

«Αδιανόητη προχειρότητα» καταλογίζουν οι βουλευτές της ΝΔ στο κόμμα τους - Γιατί η ηγεσία δεν δίστασε να προκαλέσει θεσμική και πολιτική διολίσθηση στην ψηφοφορία για Βορίδη, Αυγενάκη - Γιατί ΠαΣοΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά θεωρούν τη διαδικασία μη περαιωμένη

Στα επικίνδυνα νερά του θεσμικού ευτελισμού και του κοινοβουλευτικού διασυρμού, αλλά και στον φαύλο κύκλο μιας ανακυκλούμενης τοξικότητας που δεν εκπορεύεται μόνο από τα αντιπολιτευόμενα άκρα, δοκιμάζονται οι αντοχές του πολιτικού συστήματος.

Τα όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες ημέρες στις συζητήσεις για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και για τη λήψη απόφασης σχετικά με την παραπομπή των πρώην υπουργών Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη σε Προανακριτική, με αποκορύφωμα την ψηφοφορία-παρωδία μέσω του… στρίβειν διά της επιστολικής ψήφου και με άδεια τα «γαλάζια» έδρανα, διαμορφώνουν ένα προβληματικό τοπίο με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που προδιαθέτουν για περαιτέρω θεσμική και πολιτική διολίσθηση.

Βουλευτές της ΝΔ δεν κρύβουν την ενόχλησή τους από τη διαχείριση-φιάσκο που επεφύλαξε το επιτελικό κέντρο, κάνοντας λόγο για «αδιανόητη προχειρότητα», «απουσία στρατηγικής» και «χαοτικές καταστάσεις» που έφεραν τα μέλη της ΚΟ σε εξαιρετικά άβολη θέση και διαμόρφωσαν ένα πολύ βαρύ κλίμα και μεγάλη δυσφορία.

Η παρέμβαση Βενιζέλου

Η κραυγαλέα παράκαμψη της θεσμικής τάξης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Σύνταγμα και στον Κανονισμό της Βουλής, με την πλειοψηφία να οδηγείται σε ένα πραγματικό αλαλούμ ως προς τη στάση της στην ψηφοφορία, προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις και επικρίσεις έγκριτων συνταγματολόγων όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο οποίος αποκάλεσε «θεσμικά ολισθηρή» την όλη διαδικασία, πίσω από την οποία υποκρύπτεται η κρίση εσωτερικής εμπιστοσύνης (ως προς τη στάση που θα τηρούσαν οι βουλευτές στην κάλπη), που όμως καθίσταται κρίση νομιμοποίησης της πλειοψηφίας.

Η μεθόδευση ελέγχου της ψήφου των βουλευτών προκειμένου να μην υπάρξουν διαρροές, όπως πολλοί διέβλεπαν κατά βάση στην κάλπη για τον κ. Αυγενάκη, οδήγησε σε ευτράπελα και επικίνδυνες θεσμικές ακροβασίες που εξέπεμψαν μια εικόνα ταπεινωτική για την ΚΟ της ΝΔ και παράλληλα έθεσαν υπό αίρεση την ίδια τη δεδηλωμένη πλειοψηφία, σύμφωνα με την κριτική της αντιπολίτευσης, η οποία οδηγήθηκε σε μαζική αποχώρηση από τη διαδικασία καταγγέλλοντας την «πρωτοφανή θεσμική και κοινοβουλευτική παρεκτροπή».

Ο επίμονος Γεωργαντάς

Παρά την απουσία των βουλευτών της συμπολίτευσης (στην αίθουσα βρίσκονταν μόλις 11 «γαλάζιοι» από τους 155, ενώ στην ψηφοφορία πήραν μέρος 7 εξ αυτών, υπήρξαν 67 επιστολικές ψήφοι και 79 βουλευτές ήταν… σπίτι τους), ο προεδρεύων Γιώργος Γεωργαντάς προχώρησε στην ψηφοφορία αρνούμενος την αναβολή της, όπως ζήτησαν τα κόμματα. Υπήρξε πεισματική άρνηση να τεθεί στην κρίση του Σώματος το σχετικό αίτημα σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής (με ανάταση ή έγερση), υποστηρίζοντας ότι υπήρχε η απαιτούμενη απαρτία των 75 κατ’ ελάχιστον βουλευτών παρότι ήταν απούσα η ΝΔ. 

Σύμφωνα με το σκεπτικό Βενιζέλου, το Σύνταγμα δεν θεσπίζει ελάχιστο αριθμό βουλευτών (75/300) για να διαπιστωθεί απαρτία, αλλά ελάχιστο αριθμό θετικών ψήφων για να αποφασίζει η Βουλή όταν εφαρμόζεται ο γενικός κανόνας ότι αποφασίζει με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών της. Οταν τίθεται διαδικαστικό ζήτημα αναβολής της ψηφοφορίας λόγω απουσίας των βουλευτών της συμπολίτευσης, όπως και έγινε, η απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων που δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 75. «Αυτή η πλειοψηφία είχε συγκροτηθεί από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης λόγω της οργανωμένης απουσίας των βουλευτών της συμπολίτευσης και εκφράστηκε υπέρ της αναβολής της μυστικής ψηφοφορίας». Κάτι που «αγνοήθηκε βάναυσα», παρά το προηγούμενο που υπήρχε στις περιπτώσεις των υποθέσεων της Μονής Βατοπαιδίου και του Αριστοτέλη Παυλίδη (άγονες ακτοπλοϊκές γραμμές) το 2008 και το 2009, οπότε και η Βουλή είχε αποφανθεί με απόλυτη πλειοψηφία επί των παρόντων να μην προχωρήσει στην ψηφοφορία καθώς η πλειοψηφία απείχε.

Το μυστήριο των 8 «υπέρ»

Ο Νίκος Ανδρουλάκης μίλησε για «τραύμα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού», τονίζοντας πως «δεν κρατιέται όρθιος Πρωθυπουργός που δεν εμπιστεύεται καν τους βουλευτές της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας», ενώ και τα άλλα κόμματα δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν τη διαδικασία της ψηφοφορίας που διενεργήθηκε και από την οποία προέκυψαν 3 «υπέρ» έναντι 78 «κατά» για την παραπομπή του κ. Βορίδη και 5 «υπέρ» έναντι 76 «κατά» για την παραπομπή του κ. Αυγενάκη.

Κάποιοι εκτιμούν ότι τα «υπέρ» προέρχονται από Νεοδημοκράτες, κάτι που επιβεβαιώνει τους φόβους του Μεγάρου Μαξίμου, οι οποίοι οδήγησαν σε αυτή τη σπασμωδική διαχείριση που έδειχνε μια πλειοψηφία υπό το κράτος του πανικού προς αποφυγή διαρροών αλλά και πάση θυσία κλείσιμο της υπόθεσης, κάτι που ερμηνεύεται σε παραγραφή αδικημάτων και αμνήστευση των δύο πρώην υπουργών, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, με το ΠαΣοΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ/Νέα Αριστερά να εξετάζουν τα επόμενα βήματά τους όσον αφορά το αίτημα σύστασης Προανακριτικής, καθώς θεωρούν τη σχετική διαδικασία μη περαιωμένη.

«Χωρίς στρατηγική»

Σε κάθε περίπτωση, το ηθικό του «στρατεύματος» της συμπολίτευσης βγαίνει τραυματισμένο. «Πήγαμε στη μάχη χωρίς να έχουμε γραμμή και στρατηγική. Είναι σαν να είχαν πέσει οι επικοινωνίες στο στράτευμα ενώ βρισκόμασταν στο πεδίο της μάχης» έλεγε κυβερνητικός βουλευτής, ο οποίος δεν δίσταζε να δηλώσει ότι «δεν ξέραμε αν έχουμε ψηφίσει ή όχι…».

Οι «θεσμικές παρεκτροπές» συμπληρώνουν το σκηνικό τοξικότητας που μολύνει τον πολιτικό διάλογο και την αντιπαράθεση. Κατά τη συζήτηση για την εξεταστική επιτροπή και παρά την έκκληση που απηύθυνε για «θεσμική νηφαλιότητα», ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απέφυγε τις απαξιωτικές αιχμές έναντι των αντιπάλων του. Η παρατήρησή του προς τον κ. Ανδρουλάκη ότι «είστε πάντα εκνευρισμένος, αλλά σήμερα κοκκινίσατε κιόλας, ήσασταν σε μία κατάσταση εν εξάλλω, η οποία με κάνει να προβληματίζομαι» δεν πέρασε απαρατήρητη. Αλλά ακόμα και η μομφή που επιφύλαξε στον Κυριάκο Βελόπουλο για τις «απίστευτες σαχλαμάρες» του ή και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην οποία είπε «σταματήστε να γκαρίζετε συνέχεια», εξαιτίας των συνεχών διακοπών, συζητήθηκαν ως ένα δείγμα ροπής προς μια τοξικότητα που ανακυκλώνεται στο Κοινοβούλιο.

Μια τοξικότητα η οποία μοιραία επιστρέφεται σε πολλαπλάσιο βαθμό, όπως στην περίπτωση Βελόπουλου («άκου, ρε σαχλαμάρα, που υποδύεσαι τον Πρωθυπουργό» είπε από το βήμα) ή στις φράσεις της κυρίας Κωνσταντοπούλου σε άλλη συνεδρίαση κατά του «γαλάζιου» Μακάριου Λαζαρίδη («ακαθαρσία», «λέσι», «γυμνοσάλιαγκας» κ.ά.) προς ενίσχυση των όσων είχε πει ο βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας Διαμαντής Καραναστάσης αποκαλώντας τον κ. Λαζαρίδη «ανθρωπάριο» και «ακαθαρσία» που «με έγλειφε πατόκορφα για να πάρει λίγη από την αίγλη μου». Και όλα αυτά σε απάντηση της μομφής του βουλευτή και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ που μίλησε για την «απουσία του διορισμένου από την ίδια συντρόφου της στη Βουλή, ο οποίος είναι συνεχώς απών από το Ελληνικό Κοινοβούλιο».

TO BHMA