Του Θεόδωρου Καλμούκου
Οι σκηνές του Πάθους και των παθών εκτυλίσσονται. Φτάσαμε στην Πέμπτη σκηνή σήμερα. Είναι η σκηνή που μας συγκλονίζει διότι επιμένει ο Χριστός να μας αγάπα όπως είμαστε, όποιοι κι αν είμαστε κι ό,τι κι αν είμαστε, επειδή είναι Θεός. Αυτό ακριβώς είναι ο σταυρός, το μέτρο της αγαπητικής παραφοράς του Θεού για τον άνθρωπο. Είναι Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Είναι ημέρα του σταυρού. Ημέρα μαρτυρίου. Ημέρα λυτρωμού. Η πιο μεγάλη και ιερή ημέρα του χρόνου.
Οι σκηνογραφίες της σημερινής ημέρας είναι φοβερές. Αποκαλυπτικές. Ιδού μερικές: Ο Πιλάτος είχε βρεθεί σε αδιέξοδο, μη μπορώντας να βρει την παραμικρή κατηγορία εναντίον του Χριστού για να τον καταδικάσει. Η σύζυγός του, η Κλαυδία Πρόκλα, διέκρινε μία νευρικότητα στη συμπεριφορά του, από τη στιγμή που έφτασε στο σπίτι τους. Κάτι φαίνεται πως τον απασχολεί πολύ έντονα. Κάτι τον βασανίζει και το δείχνει. Δεν της είπε τίποτε. Δεν τόλμησε να εκμυστηρευθεί τον βασανισμό της καρδιάς του.
Τα σωθικά του τα κατατρώγει η αγωνία της περίπτωσης του άκακου και αθώου Ιησού, γιατί πλησιάζει η ώρα που θα πρέπει να βγάλει την απόφαση. Ηταν η πιο ατιμωτική και άδικη απόφαση της καριέρας του. Η απόφαση που θα τον σημαδέψει μια για πάντα και θα τον ανακυκλώνει η ιστορία με την φοβερή μομφή του «Θεοκτόνου».
Πλάγιασαν να κοιμηθούν. Ο Πιλάτος δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Παρέμεινε ξάγρυπνος όλη τη νύχτα στριφογυρνώντας πάνω στο κρεβάτι. Πριν καλά – καλά ξημερώσει έφυγε για το δικαστήριο. Είχε διεκπεραιώσει εκατοντάδες δίκες. Είχε εκδικάσει χιλιάδες υποθέσεις για ανομήματα παντός είδους. Αμέτρητοι εγκληματίες και υπόδικοι είχαν περάσει από μπροστά του. Αλλά ο σημερινός υπόδικος είναι αλλιώτικος. Είναι γλυκύτατος. Ηρεμος. Γαληνεμένος. Δεν έχει την παραμικρή αγριάδα, ούτε την αγωνία που έχουν συνήθως οι υπόδικοι. Εχει μια άλλη όψη. Θεϊκή. Είναι ο Ενας της Τριάδας με ανθρώπινο κορμί, δηλαδή είναι «ένας εν σαρκί περιπολών Θεός». Ο Θεάνθρωπος που αγαπά και ο Φιλάνθρωπος που πάσχει επειδή αγαπά.
Ιδού η καθοριστική σκηνή. Η κρίσιμη στιγμή της δίκης έφθασε. Ο Πιλάτος εξακολουθεί να είναι αναποφάσιστος. Παλεύει με τον εαυτό του. Το αδιέξοδο συνεχίζεται. Ο όχλος περιμένει με αγωνία γιατί θέλει να πάρει εκδίκηση. Μόλις κάθισε στη δικαστική έδρα, η σύζυγός του, η Κλαυδία Πρόκλα, τόλμησε, του έστειλε μήνυμα και του είπε «μη κάνεις τίποτε σ’ εκείνον τον αθώον, διότι υπέφερα πολύ σήμερα στ’ όνειρό μου εξαιτίας του». Αυτό μόνο. Χωρίς άλλες εξηγήσεις.
Το αδιέξοδο του Πιλάτου μεγάλωσε τώρα πιο πολύ. Εχει κυριολεκτικά σαστίσει. Δεν ξέρει τι να κάνει. Καταφεύγει σ’ έναν τελευταίο ελιγμό, ελπίζοντας να λειτουργήσει λυτρωτικά γι’ αυτόν, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν υπολόγισε σωστά. Υπήρχε παράδοση να αφήνει ο ηγεμόνας τη γιορτή του Πάσχα ελεύθερο έναν κατάδικο. Κι έλαχε να είναι φυλακισμένος τότε κάποιος σεσημασμένος και καταδικασμένος ληστής, ο Βαραββάς. Ο Πιλάτος έβγαλε στον εξώστη πλάι – πλάι και τους δύο, δηλαδή τον Ιησού και τον Βαραββά, και ρώτησε τον αλαλάζοντα όχλο, ποιον θέλετε να αφήσω ελεύθερο τον Βαραββά ή τον Ιησού τον λεγόμενο Χριστό; Το δίλημμα φοβερό. Κι ο όχλος φώναξε, τον Βαραββά. Κι όταν ρώτησε τι να τον κάνω τον Χριστό; Ο ίδιος όχλος που πριν λίγες μέρες φώναζε «Ωσαννά» τώρα με λύσσα φωνάζει «σταύρωσέ τον». Φοβερό! Τι ευμετάβολη που είναι η διάθεση του ανθρώπου! Περνά από το «ωσαννά στο σταυρωθήτω» άσκεφτα και ελαφρά τη συνειδήσει, ανάλογα πάντοτε με το συμφέρον του.
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Ο Σταυρός είναι η γλώσσα με την οποία φανέρωσε ο Χριστός το μήνυμα και το μίλημα της αγάπης Του. Είναι μια γλώσσα ακαταλαβίστικη και τότε και τώρα, επειδή ακριβώς ορίζει το μέτρο της αγαπητικής παραφοράς του Θεού για τον άνθρωπο, το οποίο μονάχα το «Πάθος» μπορούσε να το εκφράσει σε ολόκληρη την απεραντοσύνη του, με αγάπη θυσιαστική.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου