Της Άννας Φωκίδου
Παιχνιδιάρα είναι η χαρά...!
Εκεί που είναι ολόκληρη μπροστά σου, εκεί, να 'σου και χάνεται...
Κι εκεί που ολημερίς δεν σταματά να τρέχει ξυπόλυτη στο λουλουδιασμένο γρασίδι, να σου και κρύβεται στις σκιές των φυλλωμάτων, στους κορμούς των δέντρων.
Φεύγει στα ξαφνικά κι όλο το χώρο τον αφήνει στη λύπη, τη δίδυμη αδερφή της.
Μέσα σε μια στιγμή, αλλάζει το τοπίο και σύννεφα βαριά σκοτεινιάζουν την πλάση κι η βροχή δεν αργεί να πλημμυρίσει τον τόπο της καρδιάς σου.
Όμως τα δάκρυα φανερώνουν στο βάθος του ορίζοντα το ουράνιο τόξο, χρώματα και μυρωδιές ξεδιπλώνονται, στήνουν γέφυρες στην ελπίδα!
Κι έτσι κινείται ο τροχός της καθημερινότητας, φτάνει να έχεις φιλιώσει με τον μόχθο της υπομονής, της αγάπης το χαλινάρι και τότε ο ρυθμός των αλλαγών γίνεται παλμός ζωής.
Χρόνια πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου