ΠΕΜΠΤΗ, 13 Σεπτεμβρίου, 2012
Στη σύγχρονη πολιτική εποχή των ΗΠΑ, η σύγκριση του όποιου Δημοκρατικού προέδρου με τον Κάρτερ είναι πολύ κακό πράγμα
Ουάσινγκτον
Ηταν μια προσβλητική δήλωση για τον Μπαράκ Ομπάμα. «Τα χρόνια του Τζίμι Κάρτερ μοιάζουν με παλιές καλές ημέρες, αν τα συγκρίνουμε με το πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή», είπε ο Πολ Ράϊαν, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων.
Στη σύγχρονη πολιτική εποχή των ΗΠΑ, η σύγκριση του όποιου Δημοκρατικού (ή Ρεπουμπλικάνου) προέδρου με τον Κάρτερ είναι πολύ κακό πράγμα. Η δυσφήμιση του Κάρτερ μπορεί να μην είναι και τόσο δίκαια. Πολλοί ιστορικοί έχουν αρχίσει να δίνουν προσοχή στα επιτεύγματα της προεδρίας του, όπως ήταν οι πρωτοβουλίες για την ενέργεια και ο ρόλος που έπαιξε στη συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο. Αλλά η κακή κατάσταση της οικονομίας επί των ημερών του, και τα επεισόδια στο Ιράν και στο Αφγανιστάν τον έχουν αναδείξει σε σύμβολο μιας αποτυχημένης προεδρίας.
«Ενας διαφορετικός τρόπος για να σκεφθούμε την δήλωση του Ράϊαν είναι να κάνουμε μια ερώτηση, σχετική με τον Ράϊαν και το μέλλον του: Σε ποια κατάσταση βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, σε σύγκριση με το τί ήταν το 1980;» ρωτάει ο Τζούλιαν Ζέλιζερ, σχολιαστής στο CNN, και καθηγητής Ιστορίας στο Πρίνστον.
«Σε αυτό το μέτωπο, η σύγκριση μπορεί να μην είναι τόσο ευνοϊκή για τους Ρεπουμπλικάνους. Στο κάτω- κάτω, όταν τελείωσε η προεδρία του Κάρτερ, οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν αρκετούς ανατέλλοντες πολιτικούς αστέρες, που θα αναδιαμόρφωναν στη συνέχεια το πολιτικό τοπίο. Ο Νιούτ Γκίνγκριτς, και φυσικά ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ήταν τότε στην ακμή τους», σχολιάζει ο Ζέλιζερ.
Σήμερα, ακόμη και με την υπόσχεση υποψηφίων όπως ο ιδεολόγος της Δεξιάς Ράϊαν, και ο κυβερνήτης του Νιού Τζέρσεϊ Κρις Κρίστι, δεν φαίνεται ότι οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ανάλογο πολιτικό προσωπικό, έτοιμο να αναλάβει τα ηνία, στην Ουάσιγκτον.
Μια γενιά χωρίζει τον Ρόμνεϊ από τον Ρίγκαν, και οι διαφορές μεταξύ τους είναι μεγάλες. «Ο Ρίγκαν εξέφραζε συντηρητικές ιδέες με έναν τρόπο που είχε απήχηση σε ευρύ φάσμα ψηφοφόρων, και έκανε τις ιδέες της Δεξιάς να φαίνονται σαν γέφυρα προς το μέλλον. Ο Ρίγκαν επέδειξε το είδος του εκλογικού ταλένου που χρειαζόταν για να κρατήσει ενωμένο το κόμμα, ακόμη και όταν υπήρχαν σημαντικές διαφορές για την πολιτική που θα έπρεπε να εφαρμοστεί, ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους. Επιπλέον, μπορούσε να αποκρούσει επιθέσεις από τους αντιπάλους του με μια φράση, ή ακόμη και με ένα γρήγορο χαμόγελο».
Ο υποψήφιος πρόεδρος Μιτ Ρόμνεϊ έχει αποκαλύψει τα όρια του ταλέντου του στην προεκλογική εκστρατεία, και την δυσκολία του να παρουσιάσει ανάλογο ιδεολογικό πρόγραμμα με τους προκατόχους του της δεκαετίας του 1980.
Ενας άλλος λόγος για τον οποίον οι Ρεπουμπλικάνοι δεν τα πάνε καλά είναι, κατά ειρωνεία της τύχης, αποτέλεσμα της επιτυχίας τους. Καθώς άσκησαν σημαντική εξουσία στον Λευκό Οίκο ή στο Κογκρέσο επί τρεις δεκαετίες, δεν μπορούν πλέον να ισχυριστούν ότι είναι άφθαρτοι, όπως τότε που κέρδισε τις εκλογές ο Ρίγκαν.
Από το 1980, είναι ένα κόμμα που έχει σημαντικές, δικές του, επιδόσεις στην πολιτική - επιδόσεις που περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα κρατικών δαπανών, προβληματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, διαφθορά, και αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές.
Οταν Ρεπουμπλικάνοι μιλάνε για τα προβλήματα με την Ουάσινγκτον, αναγκαστικά πρέπει να μιλήσουν όχι μόνο για τα προβλήματα των Δημοκρατικών, αλλά και για τα δικά τους. Εχουν και έναν δικό τους αμφιλεγόμενο πρόεδρο, τον Τζορτζ Μπους υιό, που συμβολίζει την αποτυχία μιας πολύ πρόσφατης, συντηρητικής κυβέρνησης.
Τέλος, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η δημογραφία δεν είναι πια με το μέρος των Ρεπουμπλικάνων. Αντίθετα με το 1980, μειονότητες όπως οι ισπανόφωνοι είναι υπέρ των Δημοκρατικών, όπως είναι οι γυναίκες, οι άνεργοι, πολλοί Αμερικανοί της μεσαίας τάξης, και φυσικά οι αφρο-αμερικανοί.
Επομένως, ο Ράϊαν μπορεί να έχει δίκιο όταν λέει ότι οι ψηφοφόροι μπορεί να νιώθουν λίγο από 1980 το 2012, με δεδομένο το τέλμα στην οικονομία που θυμίζει την κρίση στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
«Αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι πρέπει να είναι προσεκτικοί, επειδή το κόμμα τους δεν είναι σε τόσο καλή φόρμα όσο ήταν κάποτε, και μπορεί να μην τους είναι τόσο εύκολο να επαναλάβουν την επιτυχία του Ρίγκαν», λέει ο Ζέλιζερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου