Τρίτη, 7 Αυγούστου, 2012
Στην ερώτηση πώς επιθυμεί να τον θυμάται η Ομογένεια, είπε, πως «επιθυμώ να με θυμάται, εάν αυτό είναι δυνατόν, σαν φίλο της» και τόνισε, πως «από την καινούργια μου θέση θα έχω πάντοτε τις πόρτες μου ανοικτές για όλα τα μέλη της Ομογένειας κι είμαι πρόθυμος να βοηθήσω με κάθε τρόπο».
Τον κ. Κασκαρέλη θα διαδεχθεί στην Ουάσιγκτον ο κ. Χρίστος Παναγόπουλος, για τον οποίο είπε ότι «είναι ιδιαίτερα άξιος, έχει περάσει δύο φορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ως Πρόξενος στη Βοστώνη και ως Γενικός Πρόξενος στο Λος Αντζελες» και συμπλήρωσε πως «στην ενημέρωση που θα του κάνω η συμβουλή μου θα είναι ότι θα πρέπει να επικεντρώσει και αυτός την προσοχή του στη βοήθεια για αναβάθμιση της Ομογένειας».
Ο κ. Κασκαρέλης είπε ότι «την αγαπώ πάρα πολύ την Ομογένεια της Αμερικής, αλλά όπως έχω τονίσει δεν επιτρέπεται ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αμερική να προσπαθεί να επιβάλλει στην Ομογένεια τις απόψεις του ή τις απόψεις της Αθήνας. Πρέπει να κάνει εισηγήσεις και προτάσεις με τον αντικειμενικό τρόπο που βλέπει τα πράγματα, αλλά από εκεί και πέρα είναι απόφαση της Ομογένειας αν θέλει να εφαρμόσει στην πράξη αυτές τις εισηγήσεις και να υλοποιήσει τις προτάσεις, διότι πρέπει οποιαδήποτε αλλαγή να προέλθει μέσα από την Ομογένεια, δεν μπορεί να της επιβληθεί, δεδομένου ότι είναι και το μορφωτικό επίπεδο πολύ υψηλό και ο δυναμισμός της σε υψηλό επίπεδο».
Για τον διορισμό του στη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, τόνισε πως «ήταν κάτι που το ανέμενα διότι τους τελευταίους μήνες είχαν γίνει διάφορες σχετικές συζητήσεις στο πλαίσιο και μιας γενικότερης αναδιάρθρωσης του υπουργείου που είναι απαραίτητη υπό τις σημερινές κρίσιμες καταστάσεις από οικονομικής κυρίως πλευράς».
Σχετικά με τα αισθήματά του για την αποχώρηση από τη θέση του πρέσβη στην Αμερική, επεσήμανε πως «είναι ανάμικτα διότι αγαπώ την Αμερική, καθότι, όπως γνωρίζετε, υπηρέτησα και έξι χρόνια στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1990, χρόνια κατά τα οποία γνώρισα πολλούς Ελληνοαμερικανούς. Παρακολουθούσα κι εκείνα τα χρόνια και στη συνέχεια τη δυναμική πορεία της Ομογένειας, έχω συνδεθεί με την Ομογένεια και με πάρα πολλά μέλη της, με αποτέλεσμα φεύγοντας να αισθάνομαι έναν βίαιο αποχωρισμό. Από την άλλη, η θέση την οποία παίρνω είναι ιδιαίτερα τιμητική για έναν διπλωμάτη, υπό τις περιστάσεις οι προκλήσεις είναι τεράστιες και ο λόγος για τον οποίο δέχθηκα την πρόταση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών για να αναλάβω τη θέση του Γενικού Γραμματέα ήταν ότι είμαι 38 χρόνια στην εξωτερική υπηρεσία της Ελλάδος και αγαπώ το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο σ’ αυτή τη φάση αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω της οικονομικής κρίσης, λόγω των οριζόντιων περικοπών, προβλήματα κινήτρων για το προσωπικό και χρειάζεται μία ώθηση προς τα πάνω.
Θεωρώ ότι λόγω της εμπειρίας των 38 χρόνων στο υπουργείο μπορώ κάτι λίγο να προσφέρω κι αυτό είναι που με κάνει να θέλω να επιστρέψω για να βοηθήσω τόσο το υπουργείο, όσο και τους συναδέλφους μου».
Αναφορικά με το τι αποκομίζει φεύγοντας από την Ομογένεια, είπε: «την επιβεβαίωση ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά δυναμική Κοινότητα με τεράστιες δυνατότητες, η οποία -επειδή λέγω πάντοτε τα πράγματα με το όνομά τους- θα μπορούσε με κάποια καλύτερη οργάνωση και καλύτερο συντονισμό να αποδώσει πολλαπλάσια από αυτά που αποδίδει σήμερα προς όφελος όχι της Ελλάδας, αλλά των μελών της, των Ελληνοαμερικανών».
Οταν του ζητήσαμε να συγκεκριμενοποιήσει τις επισημάνσεις του για τα θέματα στα οποία πρέπει να δώσει προτεραιότητα η Ομογένεια, απάντησε πως «θα πρέπει να εστιάσει τις προσπάθειές της στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη εκπροσώπησή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την έννοια να υπάρξει μία οργανωμένη κίνηση υποστήριξης και προώθησης Ελληνοαμερικανών σε δημόσιες σχέσεις, εννοώ στη Βουλή, στη Γερουσία, στην κυβέρνηση, σε δεξαμενές σκέψεις (think tank) μεγάλες και αναγνωρισμένες, κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνει η Αμερικανοεβραϊκή Κοινότητα. Εμείς έχουμε μία τάση, κι αυτό είναι στον χαρακτήρα του Ελληνα, να λειτουργούμε αυτόνομα για να μην πω πολλές φορές αναρχοαυτόνομα, κι αυτό πρέπει να το ξεπεράσουμε».
Στην ερώτηση ποιος φορέας ή φορείς θα μπορούσαν να πρωτοστατήσουν, είπε: «οι υφιστάμενοι φορείς π.χ. η AHEPA, η οποία είναι ιστορική Οργάνωση στην Αμερική με μία αναδιάρθρωση των στόχων της διότι τα πρόσωπα είναι ιδιαίτερα ικανά, δηλαδή δεν είναι προϋπόθεση η αλλαγή των προσώπων. Χρειάζονται νέοι στόχοι, όπως να προσελκύσουν τη νεολαία, άτομα δεύτερης και τρίτης γενιάς. Κι ο λόγος που το λέγω αυτό δεν είναι να ενισχυθούν και υποστηριχθούν οι θέσεις της Αθήνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για να ενισχυθεί η θέση της Ομογένειας μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, υπάρχουν οι συνομοσπονδίες, οι επαγγελματικές οργανώσεις όπως ο Σύλλογος Ελληνοαμερικανών Ιατρών, ο οποίος συγκεντρώνει στο χορό τους 1.300 μέλη, το αντίστοιχο υπάρχει και σε δικηγόρους».
Για την Ελληνική Παιδεία είπε ότι «είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για να το πω ευθέως» και συμπλήρωσε «ακόμα και για μέσα στην Ελλάδα», ενώ τόνισε ότι «πρέπει να υπάρξει μία νέα προσέγγιση».
Στην ερώτηση γιατί εξακολουθεί αυτή η νοοτροπία της αποξένωσης των ελληνικών κυβερνήσεων από την Ομογένεια, πέρα από τα τυπικά φιλόφρονα λόγια στις επετείους και κατά τις επισκέψεις αξιωματούχων εδώ, ο κ. Κασκαρέλης είπε ότι «δεν θεωρώ ότι υπάρχει απομάκρυνση, αλλά θεωρώ ότι για δεκαετίες, παρόλο ότι ως πρέσβης δεν θα μου έπρεπε να κάνω τέτοια κριτική, πρώτη ακολουθήθηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κομμάτων μία εσφαλμένη πολιτική» και εξήγησε πως «οι ελληνικές κυβερνήσεις επικέντρωναν τις προσπάθειές τους σε κομματική προσέγγιση των μελών της Ομογένειας, ενώ θα έπρεπε η προσέγγιση αυτή να είναι μεταξύ κράτους και Ομογένειας κι όχι μεταξύ κομμάτων και Ομογένειας. Αυτό δημιούργησε μία στρεβλή σχέση, η οποία δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Βεβαίως στο παρελθόν ήταν σαφώς πιο εμφανής, τώρα έχει ξεφτίσει αν θέλετε διότι και η Ομογένεια έχει ανεβεί σε άλλο επίπεδο, έχει αυτό που λέμε στην Ελλάδα ξυπνήσει, καταλαβαίνει ποια είναι τα προβλήματα, καταλαβαίνει αν κάποιος από αυτούς που μιλάει στους ομογενείς ενδιαφέρεται για την Ομογένεια ή μόνο για κομματικούς λόγους και ανάλογα κρατάει αποστάσεις» και τόνισε πως «το θέμα χρειάζεται μία νέα προσέγγιση».
Για τις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Ελλάδος είπε, ότι «είναι σε άριστο σημείο» και επεσήμανε ότι «υπάρχει εντονότατο ενδιαφέρον από πλευράς τόσο του προέδρου Ομπάμα όσο και της αμερικανικής κυβέρνησης για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα».
Υπογράμμισε ότι «το ενδιαφέρον βέβαια έχει να κάνει με το εάν κάτι εκτροχιαστεί στη Ελλάδα θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην αμερικανική οικονομία, αλλά είναι σε πολύ καλό επίπεδο οι σχέσεις μας δεδομένου ότι στα περισσότερα θέματα εξωτερικής πολιτικής οι απόψεις μας ταυτίζονται».
Στην ερώτηση αν πέρα από το θεωρητικό ενδιαφέρον ανησυχεί η Ουάσιγκτον πραγματικά για την εν γένει πορεία της Ελλάδος με δεδομένη την οικονομική κρίση της χώρας, ο κ. Κασκαρέλης είπε: «ναι, ανησυχεί ουσιαστικά διότι, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, ναι μεν η Ελλάδα εκπροσωπεί το 2,4% της ευρωπαϊκής οικονομίας και ως μεμονωμένη περίπτωση στην ουσία δεν θα ενοχλήσει κανέναν εάν κάτι εκτροχιαστεί, όμως είναι μέσα στην Ευρωζώνη και οι εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζουν άμεσα το ευρώ και την ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία είναι η δεύτερη οικονομία σε μέγεθος παγκοσμίως. Ο αντίκτυπος θα είναι αισθητός σε όλα τα επίπεδα και το εύρος τόσο της Αμερικής όσο και άλλων μεγάλων χωρών παγκοσμίως».
Αναφορικά με το αν έχει κάνει όσα μπορεί και πρέπει η Αμερική για την Ελλάδα, είπε ότι «η Αμερική τα περασμένα τρία χρόνια μας έχει δώσει ουσιαστική υποστήριξη μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και δεν εννοώ τα δάνεια που έχουμε πάρει από το ΔΝΤ, αλλά εννοώ τη στάση του Αμερικανού εκπροσώπου στο Διοικητικό Συμβούλιο, ο οποίος πάντοτε προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους, αναγνωρίζει τις θυσίες του ελληνικού λαού και προσπαθεί και κρατά ένα ισοζύγιο σε συγκρουσιακές απόψεις που επικρατούν πολλές φορές σε επίπεδο συμβουλίου ΔΝΤ. Από εκεί και πέρα έχουν γίνει κατ’ επανάληψη δημόσιες δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα όσο και του υπουργού Οικονομικών Γκάιτνερ αλλά και άλλων αξιωματούχων της κυβέρνησης, καθώς και υποστηρικτικές παρεμβάσεις για την Ελλάδα και επίσης παρεμβάσεις προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας».
Στην ερώτηση, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα κατορθώσει να αποφύγει την επίσημη πτώχευση και μοιραία θα τεθεί εκτός της Ευρωπαϊκής Ζώνης ή ακόμα και Ενωσης, πώς θα μπορούσε η Αμερική να σώσει την Ελλάδα για να μην παρεκκλίνει σε άλλες συμμαχίες και καταστάσεις, ο κ. Κασκαρέλης είπε πως «αυτό το σενάριο το θεωρώ καταστροφικό και δεν είναι στα σενάρια που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι τόσο των Ευρωπαίων, όσο και των Αμερικανών. Τα τελευταία τρία χρόνια γίνονται κατ’ επανάληψη και επί καθημερινής βάσης συζητήσεις για αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ και για πτώχευση της χώρας, αλλά όπως έχω κατ’ επανάληψη τονίσει είναι σχεδόν αδύνατο η Ευρωπαϊκή Ενωση για πολιτικούς λόγους -αν ήταν μόνο για οικονομικούς οι πιθανότητες για πτώχευση θα ήταν ιδιαίτερα αυξημένες- δεν το βρίσκω ότι είναι εφικτό. Σε περίπτωση που εκτροχιαστούν τα πάντα στην Ελλάδα, είτε διότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει, είτε διότι προκαλούνται νέες εκλογές, είτε για τον οποιονδήποτε λόγο, τότε θα υπάρξει βεβαίως μία οικειοθελής έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, από την Ευρωζώνη, διότι η Ευρωζώνη δεν μπορεί να μας διώξει βάσει καταστατικών και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει -επιμένω ότι είναι θεωρητική- η Ουάσιγκτον να κοιτάξει να παίξει έναν υποστηρικτικό ρόλο στην περιοχή, βοηθώντας και υποστηρίζοντας την Ελλάδα να επιστρέψει όσο το δυνατόν στην ευρωπαϊκή της πορεία».
Οταν τον ρωτήσαμε πόσο εφικτή είναι η υιοθέτηση του δολαρίου από την Ελλάδα ως νομίσματός της σε περίπτωση που φύγει από το ευρώ, τόνισε: «αυτό είχε γίνει στην περίπτωση της Αργεντινής, στην Ελλάδα δεν το βλέπω πώς θα μπορούσε να γίνει στην πράξη». Και συμπλήρωσε «δεν βλέπω πώς θα γίνει στην πράξη η μετάβαση της ελληνικής οικονομίας από το ευρώ στη δραχμή, διότι πρέπει να έχει κανείς κατά νου ότι πήρε κάπου δέκα χρόνια την Ευρωπαϊκή Ενωση να εισαγάγει το ευρώ στις ευρωπαϊκές οικονομίες των 17 κρατών τα οποία το υιοθέτησαν. Το να πεις σήμερα ότι βγαίνω από το ευρώ και γυρίζω στη δραχμή, στην πράξη στην καθημερινή ζωή δεν γίνεται διότι το ευρώ κυκλοφορεί στην Ελλάδα, όλοι έχουν τις οικονομίες τους σε ευρώ, οι περισσότεροι λόγω της αστάθειας έχουν βγάλει τα χρήματά τους από την Ελλάδα σε ευρώ, οπότε θα είναι κάπως θεωρητική η επανεισαγωγή στη δραχμή και θα δημιουργήσει προβλήματα».
Ο κ. Κασκαρέλης, ο οποίος ήταν καθημερινός αναγνώστης του «Εθνικού Κήρυκα» και μάλιστα ενημερωνόταν αποβραδίς μέσω της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, είπε ότι «ο ‘Εθνικός Κήρυκας’ -και το έχω πει σε διάφορες ομιλίες μου- είναι η εφημερίδα της Ομογένειας στην Αμερική διότι έχει ένα ιστορικό παρελθόν, είναι αντικειμενική, κάνει μία εξαιρετική δουλειά καλύπτοντας όλα τα θέματα κι έχει πρόσβαση σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ομογένειας. Παράλληλα, ακολουθεί μία εκσυγχρονιστική πορεία και αναφέρομαι στην ηλεκτρονική της έκδοση».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Θεόδωρου Καλμούκου
Ο μέχρι τώρα πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον Βασίλης Κασκαρέλης, αποχαιρέτησε την Ομογένεια με συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» και αναχώρησε για την Ελλάδα όπου ήδη από χτες, Δευτέρα 6 Αυγούστου, ανέλαβε καθήκοντα Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών. Ο κ. Κασκαρέλης επί τριετία αντιπροσώπευσε με αξιοσύνη και αποτελεσματικότητα την Ελλάδα στην αμερικανική πρωτεύουσα, ενώ αγάπησε και σεβάστηκε πολύ την Ομογένεια, κι η Ομογένεια τον αγάπησε επίσης.
Τον κ. Κασκαρέλη θα διαδεχθεί στην Ουάσιγκτον ο κ. Χρίστος Παναγόπουλος, για τον οποίο είπε ότι «είναι ιδιαίτερα άξιος, έχει περάσει δύο φορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ως Πρόξενος στη Βοστώνη και ως Γενικός Πρόξενος στο Λος Αντζελες» και συμπλήρωσε πως «στην ενημέρωση που θα του κάνω η συμβουλή μου θα είναι ότι θα πρέπει να επικεντρώσει και αυτός την προσοχή του στη βοήθεια για αναβάθμιση της Ομογένειας».
Ο κ. Κασκαρέλης είπε ότι «την αγαπώ πάρα πολύ την Ομογένεια της Αμερικής, αλλά όπως έχω τονίσει δεν επιτρέπεται ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αμερική να προσπαθεί να επιβάλλει στην Ομογένεια τις απόψεις του ή τις απόψεις της Αθήνας. Πρέπει να κάνει εισηγήσεις και προτάσεις με τον αντικειμενικό τρόπο που βλέπει τα πράγματα, αλλά από εκεί και πέρα είναι απόφαση της Ομογένειας αν θέλει να εφαρμόσει στην πράξη αυτές τις εισηγήσεις και να υλοποιήσει τις προτάσεις, διότι πρέπει οποιαδήποτε αλλαγή να προέλθει μέσα από την Ομογένεια, δεν μπορεί να της επιβληθεί, δεδομένου ότι είναι και το μορφωτικό επίπεδο πολύ υψηλό και ο δυναμισμός της σε υψηλό επίπεδο».
Για τον διορισμό του στη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, τόνισε πως «ήταν κάτι που το ανέμενα διότι τους τελευταίους μήνες είχαν γίνει διάφορες σχετικές συζητήσεις στο πλαίσιο και μιας γενικότερης αναδιάρθρωσης του υπουργείου που είναι απαραίτητη υπό τις σημερινές κρίσιμες καταστάσεις από οικονομικής κυρίως πλευράς».
Σχετικά με τα αισθήματά του για την αποχώρηση από τη θέση του πρέσβη στην Αμερική, επεσήμανε πως «είναι ανάμικτα διότι αγαπώ την Αμερική, καθότι, όπως γνωρίζετε, υπηρέτησα και έξι χρόνια στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1990, χρόνια κατά τα οποία γνώρισα πολλούς Ελληνοαμερικανούς. Παρακολουθούσα κι εκείνα τα χρόνια και στη συνέχεια τη δυναμική πορεία της Ομογένειας, έχω συνδεθεί με την Ομογένεια και με πάρα πολλά μέλη της, με αποτέλεσμα φεύγοντας να αισθάνομαι έναν βίαιο αποχωρισμό. Από την άλλη, η θέση την οποία παίρνω είναι ιδιαίτερα τιμητική για έναν διπλωμάτη, υπό τις περιστάσεις οι προκλήσεις είναι τεράστιες και ο λόγος για τον οποίο δέχθηκα την πρόταση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών για να αναλάβω τη θέση του Γενικού Γραμματέα ήταν ότι είμαι 38 χρόνια στην εξωτερική υπηρεσία της Ελλάδος και αγαπώ το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο σ’ αυτή τη φάση αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω της οικονομικής κρίσης, λόγω των οριζόντιων περικοπών, προβλήματα κινήτρων για το προσωπικό και χρειάζεται μία ώθηση προς τα πάνω.
Θεωρώ ότι λόγω της εμπειρίας των 38 χρόνων στο υπουργείο μπορώ κάτι λίγο να προσφέρω κι αυτό είναι που με κάνει να θέλω να επιστρέψω για να βοηθήσω τόσο το υπουργείο, όσο και τους συναδέλφους μου».
Αναφορικά με το τι αποκομίζει φεύγοντας από την Ομογένεια, είπε: «την επιβεβαίωση ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά δυναμική Κοινότητα με τεράστιες δυνατότητες, η οποία -επειδή λέγω πάντοτε τα πράγματα με το όνομά τους- θα μπορούσε με κάποια καλύτερη οργάνωση και καλύτερο συντονισμό να αποδώσει πολλαπλάσια από αυτά που αποδίδει σήμερα προς όφελος όχι της Ελλάδας, αλλά των μελών της, των Ελληνοαμερικανών».
Οταν του ζητήσαμε να συγκεκριμενοποιήσει τις επισημάνσεις του για τα θέματα στα οποία πρέπει να δώσει προτεραιότητα η Ομογένεια, απάντησε πως «θα πρέπει να εστιάσει τις προσπάθειές της στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη εκπροσώπησή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την έννοια να υπάρξει μία οργανωμένη κίνηση υποστήριξης και προώθησης Ελληνοαμερικανών σε δημόσιες σχέσεις, εννοώ στη Βουλή, στη Γερουσία, στην κυβέρνηση, σε δεξαμενές σκέψεις (think tank) μεγάλες και αναγνωρισμένες, κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνει η Αμερικανοεβραϊκή Κοινότητα. Εμείς έχουμε μία τάση, κι αυτό είναι στον χαρακτήρα του Ελληνα, να λειτουργούμε αυτόνομα για να μην πω πολλές φορές αναρχοαυτόνομα, κι αυτό πρέπει να το ξεπεράσουμε».
Στην ερώτηση ποιος φορέας ή φορείς θα μπορούσαν να πρωτοστατήσουν, είπε: «οι υφιστάμενοι φορείς π.χ. η AHEPA, η οποία είναι ιστορική Οργάνωση στην Αμερική με μία αναδιάρθρωση των στόχων της διότι τα πρόσωπα είναι ιδιαίτερα ικανά, δηλαδή δεν είναι προϋπόθεση η αλλαγή των προσώπων. Χρειάζονται νέοι στόχοι, όπως να προσελκύσουν τη νεολαία, άτομα δεύτερης και τρίτης γενιάς. Κι ο λόγος που το λέγω αυτό δεν είναι να ενισχυθούν και υποστηριχθούν οι θέσεις της Αθήνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για να ενισχυθεί η θέση της Ομογένειας μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, υπάρχουν οι συνομοσπονδίες, οι επαγγελματικές οργανώσεις όπως ο Σύλλογος Ελληνοαμερικανών Ιατρών, ο οποίος συγκεντρώνει στο χορό τους 1.300 μέλη, το αντίστοιχο υπάρχει και σε δικηγόρους».
Για την Ελληνική Παιδεία είπε ότι «είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για να το πω ευθέως» και συμπλήρωσε «ακόμα και για μέσα στην Ελλάδα», ενώ τόνισε ότι «πρέπει να υπάρξει μία νέα προσέγγιση».
Στην ερώτηση γιατί εξακολουθεί αυτή η νοοτροπία της αποξένωσης των ελληνικών κυβερνήσεων από την Ομογένεια, πέρα από τα τυπικά φιλόφρονα λόγια στις επετείους και κατά τις επισκέψεις αξιωματούχων εδώ, ο κ. Κασκαρέλης είπε ότι «δεν θεωρώ ότι υπάρχει απομάκρυνση, αλλά θεωρώ ότι για δεκαετίες, παρόλο ότι ως πρέσβης δεν θα μου έπρεπε να κάνω τέτοια κριτική, πρώτη ακολουθήθηκε από τις ελληνικές κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κομμάτων μία εσφαλμένη πολιτική» και εξήγησε πως «οι ελληνικές κυβερνήσεις επικέντρωναν τις προσπάθειές τους σε κομματική προσέγγιση των μελών της Ομογένειας, ενώ θα έπρεπε η προσέγγιση αυτή να είναι μεταξύ κράτους και Ομογένειας κι όχι μεταξύ κομμάτων και Ομογένειας. Αυτό δημιούργησε μία στρεβλή σχέση, η οποία δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Βεβαίως στο παρελθόν ήταν σαφώς πιο εμφανής, τώρα έχει ξεφτίσει αν θέλετε διότι και η Ομογένεια έχει ανεβεί σε άλλο επίπεδο, έχει αυτό που λέμε στην Ελλάδα ξυπνήσει, καταλαβαίνει ποια είναι τα προβλήματα, καταλαβαίνει αν κάποιος από αυτούς που μιλάει στους ομογενείς ενδιαφέρεται για την Ομογένεια ή μόνο για κομματικούς λόγους και ανάλογα κρατάει αποστάσεις» και τόνισε πως «το θέμα χρειάζεται μία νέα προσέγγιση».
Για τις σχέσεις Ηνωμένων Πολιτειών και Ελλάδος είπε, ότι «είναι σε άριστο σημείο» και επεσήμανε ότι «υπάρχει εντονότατο ενδιαφέρον από πλευράς τόσο του προέδρου Ομπάμα όσο και της αμερικανικής κυβέρνησης για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα».
Υπογράμμισε ότι «το ενδιαφέρον βέβαια έχει να κάνει με το εάν κάτι εκτροχιαστεί στη Ελλάδα θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην αμερικανική οικονομία, αλλά είναι σε πολύ καλό επίπεδο οι σχέσεις μας δεδομένου ότι στα περισσότερα θέματα εξωτερικής πολιτικής οι απόψεις μας ταυτίζονται».
Στην ερώτηση αν πέρα από το θεωρητικό ενδιαφέρον ανησυχεί η Ουάσιγκτον πραγματικά για την εν γένει πορεία της Ελλάδος με δεδομένη την οικονομική κρίση της χώρας, ο κ. Κασκαρέλης είπε: «ναι, ανησυχεί ουσιαστικά διότι, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, ναι μεν η Ελλάδα εκπροσωπεί το 2,4% της ευρωπαϊκής οικονομίας και ως μεμονωμένη περίπτωση στην ουσία δεν θα ενοχλήσει κανέναν εάν κάτι εκτροχιαστεί, όμως είναι μέσα στην Ευρωζώνη και οι εξελίξεις στην Ελλάδα επηρεάζουν άμεσα το ευρώ και την ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία είναι η δεύτερη οικονομία σε μέγεθος παγκοσμίως. Ο αντίκτυπος θα είναι αισθητός σε όλα τα επίπεδα και το εύρος τόσο της Αμερικής όσο και άλλων μεγάλων χωρών παγκοσμίως».
Αναφορικά με το αν έχει κάνει όσα μπορεί και πρέπει η Αμερική για την Ελλάδα, είπε ότι «η Αμερική τα περασμένα τρία χρόνια μας έχει δώσει ουσιαστική υποστήριξη μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και δεν εννοώ τα δάνεια που έχουμε πάρει από το ΔΝΤ, αλλά εννοώ τη στάση του Αμερικανού εκπροσώπου στο Διοικητικό Συμβούλιο, ο οποίος πάντοτε προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους, αναγνωρίζει τις θυσίες του ελληνικού λαού και προσπαθεί και κρατά ένα ισοζύγιο σε συγκρουσιακές απόψεις που επικρατούν πολλές φορές σε επίπεδο συμβουλίου ΔΝΤ. Από εκεί και πέρα έχουν γίνει κατ’ επανάληψη δημόσιες δηλώσεις του προέδρου Ομπάμα όσο και του υπουργού Οικονομικών Γκάιτνερ αλλά και άλλων αξιωματούχων της κυβέρνησης, καθώς και υποστηρικτικές παρεμβάσεις για την Ελλάδα και επίσης παρεμβάσεις προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας».
Στην ερώτηση, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα κατορθώσει να αποφύγει την επίσημη πτώχευση και μοιραία θα τεθεί εκτός της Ευρωπαϊκής Ζώνης ή ακόμα και Ενωσης, πώς θα μπορούσε η Αμερική να σώσει την Ελλάδα για να μην παρεκκλίνει σε άλλες συμμαχίες και καταστάσεις, ο κ. Κασκαρέλης είπε πως «αυτό το σενάριο το θεωρώ καταστροφικό και δεν είναι στα σενάρια που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι τόσο των Ευρωπαίων, όσο και των Αμερικανών. Τα τελευταία τρία χρόνια γίνονται κατ’ επανάληψη και επί καθημερινής βάσης συζητήσεις για αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ και για πτώχευση της χώρας, αλλά όπως έχω κατ’ επανάληψη τονίσει είναι σχεδόν αδύνατο η Ευρωπαϊκή Ενωση για πολιτικούς λόγους -αν ήταν μόνο για οικονομικούς οι πιθανότητες για πτώχευση θα ήταν ιδιαίτερα αυξημένες- δεν το βρίσκω ότι είναι εφικτό. Σε περίπτωση που εκτροχιαστούν τα πάντα στην Ελλάδα, είτε διότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδώσει, είτε διότι προκαλούνται νέες εκλογές, είτε για τον οποιονδήποτε λόγο, τότε θα υπάρξει βεβαίως μία οικειοθελής έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, από την Ευρωζώνη, διότι η Ευρωζώνη δεν μπορεί να μας διώξει βάσει καταστατικών και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει -επιμένω ότι είναι θεωρητική- η Ουάσιγκτον να κοιτάξει να παίξει έναν υποστηρικτικό ρόλο στην περιοχή, βοηθώντας και υποστηρίζοντας την Ελλάδα να επιστρέψει όσο το δυνατόν στην ευρωπαϊκή της πορεία».
Οταν τον ρωτήσαμε πόσο εφικτή είναι η υιοθέτηση του δολαρίου από την Ελλάδα ως νομίσματός της σε περίπτωση που φύγει από το ευρώ, τόνισε: «αυτό είχε γίνει στην περίπτωση της Αργεντινής, στην Ελλάδα δεν το βλέπω πώς θα μπορούσε να γίνει στην πράξη». Και συμπλήρωσε «δεν βλέπω πώς θα γίνει στην πράξη η μετάβαση της ελληνικής οικονομίας από το ευρώ στη δραχμή, διότι πρέπει να έχει κανείς κατά νου ότι πήρε κάπου δέκα χρόνια την Ευρωπαϊκή Ενωση να εισαγάγει το ευρώ στις ευρωπαϊκές οικονομίες των 17 κρατών τα οποία το υιοθέτησαν. Το να πεις σήμερα ότι βγαίνω από το ευρώ και γυρίζω στη δραχμή, στην πράξη στην καθημερινή ζωή δεν γίνεται διότι το ευρώ κυκλοφορεί στην Ελλάδα, όλοι έχουν τις οικονομίες τους σε ευρώ, οι περισσότεροι λόγω της αστάθειας έχουν βγάλει τα χρήματά τους από την Ελλάδα σε ευρώ, οπότε θα είναι κάπως θεωρητική η επανεισαγωγή στη δραχμή και θα δημιουργήσει προβλήματα».
Ο κ. Κασκαρέλης, ο οποίος ήταν καθημερινός αναγνώστης του «Εθνικού Κήρυκα» και μάλιστα ενημερωνόταν αποβραδίς μέσω της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, είπε ότι «ο ‘Εθνικός Κήρυκας’ -και το έχω πει σε διάφορες ομιλίες μου- είναι η εφημερίδα της Ομογένειας στην Αμερική διότι έχει ένα ιστορικό παρελθόν, είναι αντικειμενική, κάνει μία εξαιρετική δουλειά καλύπτοντας όλα τα θέματα κι έχει πρόσβαση σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ομογένειας. Παράλληλα, ακολουθεί μία εκσυγχρονιστική πορεία και αναφέρομαι στην ηλεκτρονική της έκδοση».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Θεόδωρου Καλμούκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου