«Το ΠΑΣΟΚ κυβερνά», η τρόικα στην εξουσία

Τρίτη, 6 Σεπτεμβρίου, 2011

Πριν από 30 χρόνια ακούσαμε από τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού την διαβεβαίωση πως «το ΠΑΣΟΚ κυβερνά, ο λαός στην εξουσία» Σήμερα, ο γιος του, μετά το περιβόητο «τα λεφτά υπάρχουν», οφείλει να βάλει στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» και τις άλλες προεκλογικές του διακηρύξεις, για συμμετοχική δημοκρατία, για συνεχή διαβούλευση, για κομματική ζύμωση, κ. λπ. Ο απλούστατος λόγος είναι ότι η κυβέρνησή του (και η χώρα μας) τελεί σε καθεστώς ξένης κηδεμονίας, την οποία τα δύο κόμματα εξουσίας προκάλεσαν ή μάλλον προσκάλεσαν. Τούτο σημαίνει πως όποιος στην κυβέρνηση διαφωνεί με την πολιτική που μας επιβάλλουν οι Bρυξέλλες και την οποία έχει αποδεχθεί ο σημερινός πρωθυπουργός, πρέπει «να κατέβει από το τρένο». Ή να τον πετάξει έξω ο ίδιος, με τον συρμό εν κινήσει. Εχει πλέον αποδειχθεί ότι ματαίως επί μήνες αξιώνει να τερματισθούν οι ενδοκυβερνητικές διαφοροποιήσεις και ότι είναι ήκιστα πειστικός όταν αποτάσσεται ως «εγκληματικά σενάρια τα περί προώρων εκλογών ή συγκυβέρνησης». Δηλαδή, πρέπει να πείσει την κοινή γνώμη πως ο ίδιος κρατάει τα ηνία της εξουσίας και ότι μπορεί να κυβερνήσει.
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός έχει συνειδητοποιήσει την τραγική αλήθεια πως η χώρα μας έχει εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στην εντεταλμένη, από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τρόικα. Υπομένει όχι αγόγγυστα τις πρωτόγνωρες θυσίες, στις οποίες υποβάλλεται, έχοντας από τους πολιτικούς μας μία και μοναδική απαίτηση. Η επώδυνη δοκιμασία της ευρωπαϊκής «συνταγής» να λήξει το συντομότερο δυνατόν και η χώρα μας να ορθοποδήσει. Κατόπιν τούτου, ποιος μπορεί να εκλάβει ως σοβαρή την προσήλωση του κ. Ρέππα ή της κ. Αντωνίου στις ιδεολογικές αρχές του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και να μην καγχάσει με τους φαυλεπίφαυλους εναγκαλισμούς πλειάδος βουλευτών απ’ όλα τα κόμματα προς τις «αδούλωτες» συντεχνίες. Ποιος μπορεί να μην αγανακτήσει από τη διατήρηση των κομματικών κλώνων στον φοιτητικό και στον πανεπιστημιακό χώρο και την «επαναστατική» τους εξέγερση εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που ψηφίστηκε με διακομματική συναίνεση. Είναι προφανές πως οι πολίτες τούτες τις δύσκολες ώρες απαιτούν από τους πολιτικούς τους κοινή βούληση, πυγμή και αποφασιστικότητα. Φυσικά, δε, η απαίτηση αυτή δεν αφορά μόνον τον σημερινό πρωθυπουργό, που έχει την κύρια ευθύνη ασκήσεως της εξουσίας. Στρέφεται και προς την αξιωματική αντιπολίτευση, που είναι ο «φυσικός» διάδοχος στην εξουσία, καθώς και στα λοιπά κόμματα, τα οποία καλούνται να αποδείξουν ότι υπηρετούν τον τόπο και όχι ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Τέλος, οι ίδιες αυτές κρίσιμες στιγμές απαιτούν μια υπεύθυνη παρουσία και των άλλων ηγετικών προσωπικοτήτων της χώρας. Εκτός του λαλίστατου (μέχρι της ιδρύσεως του κόμματος της κ. Μπακογιάννη) κ. Κ. Μητσοτάκη, πρωτίστως οφείλουν να εμφανισθούν πολιτικά οι κ. Σημίτης και Καραμανλής. Διότι αυτοί διαχειρίσθηκαν την εξουσία κατά την τελευταία 13ετία, που «απέληξε» στην σημερινή κατάσταση. Να τοποθετηθούν δημόσια, όχι με βιβλία αυτοπροβολής, ούτε με ύστερες προεκλογικές «προειδοποιήσεις». Αλλά να τοποθετηθούν υπεύθυνα για το δέον γενέσθαι. Πιθανότατα, ο πολιτικός τους λόγος να είναι ελλειμματικός στην κοινή γνώμη, η οποία κρίνει και αποφαίνεται βάσει των πρωθυπουργικών τους πεπραγμένων. Ομως, δυστυχώς, αυτούς έχουμε και με αυτούς πρέπει να πορευτούμε...