Του Βασίλη Καυκά
Σημείωση: Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα "ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ"
Έχω "φάει" τα ομογενειακά με τη χούφτα που λένε και καθημερινά βλέπω, ακούω, μαθαίνω...
Βλέπω την Ελληνική Ομογένεια και καμαρώνω για τις επιτυχίες της σε κάθε τομέα, επαγγελματικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό...
Βλέπω την Ελληνική Ομογένεια και σκέπτομαι το μέλλον της. Που πάμε; Η αφομοίωση κτυπά την πόρτα κάθε ημέρα.
Ακούω την Ομογένεια και αφουγκράζομαι τα προβλήματα που είναι τόσα και τόσα. Αυτοί που ήρθαν από την Ελλάδα έχουν τη μεγάλη αγάπη για την Πατρίδα, τη πόλη, το χωριό, το νησί. Όλοι και όλες μεταφέρουν μέσα τους ένα κομμάτι της Πατρίδας.
Μαθαίνω από την Ομογένεια για το πως ήταν πριν πως είναι τώρα και που πάμε. Αλήθεια που πάμε;
Τα παιδιά και τα εγγόνια που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτή την πλευρά του Ατλαντικού έχουν διάχυτη την αγάπη για την καταγωγή τους και πολλά μιλούν την Ελληνική Γλώσσα, έχουν Ελληνική Ταυτότητα μέσα στη καρδιά τους και αγαπούν ότι το Ελληνικό. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι ιερείς και οι ηγέτες των οργανώσεων, κοινοτήτων, συλλόγων και ομοσπονδιών έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν για να συνεχιστεί η Οργανωμένη Ελληνική Ομογένεια.
Αλλά, οι καιροί, τα πράγματα και οι συγκυρίες αλλάζουν. Ο παππούς και η γιαγιά ζει μακριά, ή έφυγαν από τη ζωή και στο σπίτι τα Ελληνικά λιγοστεύουν ή δεν υπάρχουν καθόλου. Στις εκδηλώσεις μας, οικογενειακές, συλλογικές, κοινωνικές η Ελληνική Γλώσσα λιγοστεύει και χάνεται! Σε αυτό βέβαια συντελούν πολλοί παράγοντες τους οποίους ξέρουμε αλλά τους "καλλιεργούμε" δυστυχώς. Και έχουμε όλοι ευθύνη.
Κλείστε τα μάτια σας για λίγο και συλλογιστείτε που θα είναι η Ελληνική Ομογένεια σε 10-20-30 χρόνια; Θα υπάρχουν οι εθνικοτοπικοί Σύλλογοι, οι Εθνικοτοπικές και οι Τοπικές Ομοσπονδίες; Πόσες κοινότητες/ενορίες θα υπάρχουν και πόσο ελληνικές θα είναι;
Σήμερα, με το διαδίκτυο είναι τόσο εύκολο να επικοινωνούμε αλλά, είναι και τόσο δύσκολο να συνενοούμεθα! Πολλοί έχουν υψώσει ένα τείχος γύρο τους, ορατό ή αόρατο τείχος. Άλλοι είναι συνεχώς απασχολημένοι και δεν έχουν χρόνο για τα ομογενειακά, για το Σύλλογο, την Κοινότητα/Ενορία, την Ομοσπονδία και το μπαλάκι πέφτει συνήθως σε μερικούς που ασχολούνται από φιλότιμο να βοηθήσουν παρ' ότι είναι στα 60-70-80 και θα μπορούσαν να κάνουν τις διακοπές τους. Οι περισσότεροι από τους νεότερους είναι busy. Με ότι εννοεί αυτή η λέξη.
Τον τελευταίο καιρό βρέθηκα σε αρκετές εκδηλώσεις και εορτασμούς και βλέπω καλοσυνάτους ανθρώπους με Ελληνική καρδιά και Φιλότιμο να είναι χαρούμενοι που συναντηθήκαμε. Είδα όμως και άλλα πράγματα που με προβλημάτισαν. Πρώτα-πρώτα η νεολαία ήταν λίγη ή απούσα. Είδα ότι δεν χρησιμοποιούν τα μέσα (διαδίκτυο) για καλύτερη οργάνωση και επικοινωνία.
Φίλες και Φίλοι, μην παίρνετε σαν δεδομένο την προσωπική εργασία που βάζουν άλλοι για την Ελληνική Ομογένεια. Οι Εθελοντές λιγοστεύουν. Οι "doers" λιγοστεύουν και αυξάνουν οι "talkers". Αυτή είναι η αλήθεια, η πικρή αλήθεια, δυστυχώς.
Την επόμενη φορά που θα πάτε στο Σύλλογό σας, στην Κοινότητά σας/Ενορία σας, στην Ομοσπονδία να σφύξεις τα χέρια των εθελοντών που εργάζονται για τον Ελληνισμό, με τα όποια λάθη που κάνουν και με τις όποιες ατέλειες. Σφίξτε τους το χέρι και πέστε τους Ευχαριστώ για αυτά που κάνει ο καθένας και η κάθε μία. Δεν είναι πολιτικοί, είναι εθελοντές που αφήνουν τις οικογένειές τους, τις δουλειές τους. Μπορούν και αυτοί να παίξουν γκολφ, να καθίσουν στο καναπέ και να κοιτάξουν τηλεόραση. Μπορεί και αυτοί να πάνε στο καφενείο, στη κουζίνα, και να κουτσομπολέψουν ακόμα. Αλλά, επιλέγουν να δώσουν το πολύτιμο χρόνο τους για τον Ελληνισμό και τις Οργανώσεις μας.
Και κάτι ακόμα. Είναι καιρός να ασχοληθούν και άλλοι με τα Ομογενειακά, τώρα που υπάρχουν άνθρωποι να βοηθήσουν και να δώσουν κατεύθυνση. Είναι καιρός να ασχοληθείς κι εσύ.
Για τον Ελληνισμό.
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη
Ο Βασίλης Καυκάς είναι Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας (Βοστώνης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου