Συνέχεια από χθές
Τελευταίο Μέρος
Στο Ελληνικό Εστιατόριο Olympia Cafe
Από αριστερά: Μπέτσυ, κ. Β. Βαρλάγκας, Β. Καυκάς, James, Δήμητρα, Clint, και το ζεύγος Dr. King.
Φτάσαμε όταν η παρέα μας ήταν εκεί και έτρωγαν τα ωραία ορεκτικά του εστιατορίου. Ο James, ο Clint, o πατέρας του Clint Δόκτορ King με την σύζυγό του. (Ο Βασίλης Βαρλάγκας ήταν εκεί μαζί με τους δύο γιούς του και σε λίγο μας έκανε παρέα και η κυρία Μπέτσυ -Βασιλική-, η σύζυγος του). Ωραία φαγητά, καλό σερβίρισμα και κρασί "Αμέθυστος". Ήταν μία ωραία παρέα και έγινε πιό ωραία από την παρουσία του Βασίλη, της Βασιλικής που δεν άφησαν να μας λείψει τίποτα. Χταποδάκι στη σχάρα, καλαμαράκια, σαγανάκι που όλοι φώναζαν "όπα" μόλις έσβηναν τη φλόγα. Το μόνο ήταν που ο James (φίλος της Δήμητρας και του Clint) άδειασε πολλά ποτήρια "Αμέθυστο" κρασί με αποτέλεσμα να γίνει το αντίθετο του αμέθυστος. Εντύπωση μου έκανε όταν οι σερβιτόρες έφερναν το σαγανάκι στα τραπέζια με τη φωτιά αναμένει όλοι φώναζαν "ΟΠΑ", Έλληνες και ξένοι.
Στο τέλος ο James ήθελε να πληρώσει το λογαριασμό μόνος του. Φυσικά δεν τον αφήσαμε.
Saint Paul, Savannah, Georgia
Την άλλη ημέρα, Δευτέρα, 6 Ιανουαρίου, Ημέρα Των Φώτων, πήγαμε στην Ελληνική Εκκλησία της Σαβάννας στον Άγιο Παύλο. Ο ναός στεγάζεται σε ένα κτίριο που κάποτε ήταν Μέγαρο Μουσικής στο κέντρο της πόλης, κοντά στο ιστορικό Forsyth Park. Η διεύθυνσή του είναι 14 W Anderson St, Savannah, GA 31401. Στο ίδιο τετράγωνο υπάρχουν τέσσερις εκκλησίες με το όνομα "Άγιος Παύλος". Μία είναι η Ελληνική και οι άλλες τρεις άλλων αιρέσεων.
Αφού προσκυνήσαμε τις εικόνες ανάψαμε κερί στο Νάρθηκα μετά μπήκαμε στο Ναό που από μέσα φαίνεται τύπου σταυροειδή μετά τρούλου. Ιερέας είναι ένας Ρουμάνος, ο Father Vasile Mihaiο, o οποίος μιλάει καλά την Ελληνική και όπως μας είπε έχει σπουδάσει στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη. Εντύπωση μου έκανε ο λόγος που έβγαλε για την Ημέρα και πως συνέδεσε το Τότε με το Σήμερα. Ο πάτερ Βασίλη έχει πτυχία στα κομπιούερ, είναι απόφοιτος και της Νομικής ενώ διατέλεσε βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου της Ρουμανίας. Βρέθηκε στο κυκλώνα της καταδίοξης από το δικτατορικό καθεστώς του Τσαουσέσκου και διέφυγε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ιταλία. Το 1988 βρέθηκε μετανάστης στην πόλη Jacksonville της Φλώριδας και μετά τρία χρόνια ήρθε και η οικογένειά του. Έγινε μέλος της Ελληνικής ενορίας και μπήκε στο κοινοτικό συμβούλιο όπου εργάστηκε για 9 χρόνια από διάφορες θέσεις ενώ η εργασία του ήταν σε εταιρεία προγραμματισμού κομπιούτερ. Το Νοέμβριο του 1998 έγινε διάκος στην Ελληνική Αρχιεπισκοπή και μετακόμησε στην Νέα Ιερσέη. Το 2003 πήρε το ντοκτοράτο και αφού πέρασε σαν ιερέας από την Ελληνική κοινότητα του Greensboro της Βόρειας Καρολίνας τον Ιούλιο του 2005 διορίστηκε στην κοινότητα/ενορία του Αγίου Παύλου της Savannah όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Ο πατήρ Βασίλειος μιλάει πέντε γλώσσες, Ρουμανικά, Ελληνικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Γαλικά.
Το εκκλησίασμα κάπου 30 άτομα όλοι κι όλοι, βέβαια είναι καθημερινή (Δευτέρα) και ίσως πολλοί ενορίτες να μην έχουν ιδέα ότι είναι η Ημέρα των Φώτων. Επειδή έχω πάει και σε άλλους Ορθόδοξους Ναούςσε διάφορα μέρη των ΗΠΑ και του Καναδά βλέπω ότι όσο μικρότερη είναι η Ελληνική Κοινότητα η συμμετοχή και δραστηριότητες είναι περιορισμένες. Να θα έλεγα σε μία Ενορία σαν αυτή της Σαβάννας όπου οι κλιματολογικές συνθήκες είναι καλύτερες το χειμώνα από της Βοστώνης θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν το κόσμο και να έριχναν το Σταυρό στη θάλασσα όχι όπως βλέπω τα τελευταία χρόνια που κατακαλόκαιρο οι ιερείς και δεσποτάδες ρίχνουν το σταυρό στις λίμνες και τα ποτάμια! Τι γιορτάζουν το μισοκαλόκαιρο, τη Βάπτιση; Μη τρελαθούμε κι όλας.
Στος τέλος της Θείας Λειτουργίας μίλησα με τον ιερατικό προϊστάμενο τον, οποίος ήταν "ευχάριστος" αλλά κατάλαβα ότι είναι "φορτομένος" με πολλά πράγματα της κοινότητας. Βέβαια τι να σου κάνει ένας ιερέας όταν η βοήθεια είναι λίγη από το ποίμνιο. Χωρίς να θέλω να θείξω κανέναν, ο κόσμος έχει τις δουλειές του, τα προβλήματά του. Εάν θέλουμε όμως να επιζήσει ο Ελληνισμός, η Πίστη, η Γλώσσα μας και ο Πολιτισμός μας πρέπει να ενδιαφερθούμε. Τώρα θα μου πει κάποιος "κι εσύ προσπάθησες να βοηθήσεις αλλά να τι έπαθες". Ψέματα; Αλλά δεν πρέπει να τα παρατάμε. Όχι βέβαια. Μπροστά σε κάθε δύσκολη στιγμή, στην άδικη κατηγόρια, δεν πρέπει να τα παράτάμε. Από όλους εμάς εξαρτάτε το μέλλον του Ελληνισμού.
Βγάλαμε μία φωτογραφία με τον ιερέα μπροστά στο ωραιότατο τέμπλο του ναού και πήρα το φυλλάδιο που βγάζει η Ελληνική Κοινότα της Σαβάννα που έχει ιερέα ένα Ρουμάνο! Καλός ο παπάς δεν λέω αλλά ποιά Ελληνική ταυτότητα και ποιά έθιμα μπορεί να προοθήσει ένας ιερέας που έχει άγνοια της Ελληνικής κουλτούρας και παράδοσης; Αυτά αναρωτιέμε και βγαίνουμε από τον Ελληνο-Ορθόδοξο ναό του Αγίου Παύλου. Πηγαίνοντας να πάρουμε το αυτοκίνητο βλέπω ακριβώς απέναντη από το ναό το Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο του Αγίου Παύλου. Τότε θυμήθηκα αυτό που είπε ο Φρανσουά Μιττεράν όταν βρέθηκε στην Αγία Αικατερίνη στο όρος Σινά αφού σήκωσε τα μάτια προς τον έναστρο νυκτερινό ουρανό "Θεέ μου κι εδώ μέσα στην έρημο μιλούν Ελληνικά".
Η ώρα είναι περίπου 12:00 το μεσημέρι όταν σταματάμε για φαγητό σε ένα ελληνο-αμερικάνικο εστιατόριο και συζητάμε με τη Δήμητρα οικογενειακά θέματα. Μιλήσαμε για τη μητέρα της, το Νίκο που εκπαιδεύει τα δελφίνια για το Αμερικάνικο Ναυτικό. Μιλήσαμε για την Κατερίνα που αφ' ότου τελείωσε το Πανεπιστήμιο τον περασμένο Μάϊο βρήκε αμέσως δουλειά σε ένα μεγάλο Νοσοκομείο της Βοστώνης στο τμήμα μεταμόσχευσης νοτιαίου μυελού. Ακόμα μιλήσαμε για το αύριο αλλά και για το "μέγα θέμα" που δημιούργησε ένας "λασπολόγος" και "εχθρός" της οργανωμένης Ομογένειας. Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε "Αξιζει να χαλάς το καιρό σου;" Της είπα "Δήμητρα στη ζωή σου θα βρεις πολλούς ανθρώπους, καλούς και κακούς, άσχετους και γνώστες των πραγμάτων, Έλληνες και ανθέλληνες... Εσύ να είσαι σωστή και να βοηθάς όταν και όπως μπορείς". Είδα ότι τα μάτια της βουρκώσαν. Σηκώθηκε από την καρέκλα και ήρθε δίπλα μου. Μου δίνει ένα φιλή στο μάγουλο και λέει "Μπαμπά σε θαυμάζω". Ίσως να κοκκίνισα κιόλας.
Αφού φάγαμε περπατήσαμε την αγορά της Σαβάννα με τις πελώριες βελανιδιές να σκεπάζουν τους δρόμους. Μπήκαμε σε μερικά μαγαζιά και κάπου στις 4:00 πήγαμε στο ξενοδοχείο όπου χωρίς να ανοίξω το κινητό τηλέφωνο άνοιξα τον υπολογιστή. Μηνύματα από διάφορους, αξιοματούχους της Ομοσπονδίας, παράγοντες της Ομογένειας, δημοσιογράφους. Απάντησα σε μερικά και σε λίγο με πήρε ο ύπνος. Κάπου στις 6:30 το βράδυ τηλεφωνάει η Δήμητρα "μπαμπά που θέλεις να πάμε, έρχομαι να σε πάρω". Σε λίγο ήμουν στην έξοδο του ξενοδοχείου όπου ήταν δύο άμαξες με άλογα που μετέφεραν τουρίστες. Γυρίζω πάλι πίσω να πάρω το μπουφάν γιατί κάνει κρύο. Ακούω κάποιον κύριο να λέει ότι το θερμόμετρο θα πέσει στους 19 Φαρενάϊτ (-4 Κελσίου). Η πρώτη μου σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν "αντε να πουν ότι τουε έφερα το κρύο από την "πολική" Βοστώνη. Φαίνεται ότι χαμογέλασα γιατί είδα τη Δήμητρα να αναρωτιέται γιατί χαμογελώ. Της είπα τη σκέψη μου και άρχισε να γελά. "Ηδη μου το είπαν. Ο πατέρας σου μας έφερε το κρύο". Γελάσαμε και πήραμε το δρόμο για το Tybee Island.
Η τσουλίθρα και το τεχνιτό χιόνι μέσα στη καρδιά του Νότου. Αξιοθέατο για πολλούς από τους ντόπιους αφού ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν χιόνι στο τόπο τους!
Αφού περάσαμε από το σπίτι του Clint και χαιρέτησα τη μητέρα του γιατί την άλλη μέρα θα έφευγα τον πήραμε μαζί μας για φαγητό. Μετά πήγαμε πίσω στη Σαβάννα όπου συναντίσαμε τον James, και μερικούς άλλους στο Bistro 45. Απόψε γίνεται ο τελικός του Αμερικάνικου footbowl με τις δύο καλύτερες κολεγιακές ομάδες και όλοι είχαν στεθεί στην μεγάλη τηλεόραση δίπλα από το μπαρ. Δεν είμαι φίλαθλος του συγκεκριμμένου αθλήματος αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις υπομονή έστω και εάν αυτό που βλέπεις δεν σου αρέσει. Η παρέα μας όμως ήταν πολύ καλή. Εκεί ανακάλυψα ότι ο James ήταν γνώστης του ποδοσφαίρου και ένθερμος οπαδός της Αγγλικής Άρσεναλ. Ξέρει για το τσάμπιον λιγκ, για τις εθνικές ομάδες. Θυμάται την Ελλάδα το 2004 που σήκωσε το Ευρωπαϊκό. Σε κάποιο σημείο άρχισε να τραγουδάει με σπαστά Ελληνικά "Σήκωσέ το το τιμημένο ντε μπορώ να περιμένω..." Μου είπε για τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ που είναι στη τρίτη Εθνική, τον ΠΑΟΚ. Αναρωτιέμαι, η δύναμη του αθλητισμού ή ένας άγνωστος Φιλέλληνας; Είπαμε και άλλα όπως για το κινηματογραφικό έργο "300" με τον Λεωνίδα και τους Σπαρτιάτες. Κάπου τα μεσάνυχτα το πανεπιστήμιο της Φλόριδας πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή. Αποχαιρέτησα τον Φιλέλληνα James και τους άλλους και πήγα στο ξενοδοχείο. Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο σκέφτηκα να ανοίξω το κινητό μου τηλέφωνο. Εκεί που το πήρα στο χέρι βλέπω το τηλέφωνο του ξενοδοχείου να έχει το φωτάκι αναμμένο. Τηλεφωνώ στη ρεσεψιόν και που λέει ότι έχετε μερικά μηνύματα. Με συνέδεσε με τον αυτόματο τηλεφωνητή και όλα ήταν για το "μέγα θέμα". Κράτησα μερικές σημειώσεις και αφού έκανα ένα χλιαρό μπάνιο πήγα για ύπνο.
Κάπου στις 8:00 το πρωί. "The party is over" είπα στον εαυτό μου και αφού έβαλα τα πράγματα μου στη βαλίτσα, και έβαλα στο κομοδίνο ένα φιλοδώρημα για την καμαριέρα κατέβηκα στο εστιατόριο για πρωινό. Εκεί με βρήκε η Δήμητρα να κοιτάζω το μετεωρολογικό δελτίο στο CNN να δω εάν θα υπάρχει κάποια καθυστέρηση ή εάν έχουν ακυρώσει πτήσεις προς τη Βοστώνη. Χιλιάδες πτήσεις έχουν ακυρωθεί λόγο των κακών καιρικών συνθηκών. Στη Φιλαδέλφεια, στη Νέα Υόρκη... Για τη Βοστώνη είπαν ότι το αεροδρόμιο Logan άνοιξε και πάλι. Ξεκινάμε με τη Δήμητρα και πάμε να χαιρετίσω μερικούς νέους φίλους όπως τον υπέροχο αυτό άνθρωπο Βασίλη Βαρλάγκα. Είπαμε ότι θα κρατάμε επικοινωνία και "καλή αντάμωση πάλι".
Περνώντας έξω από ένα ξενοδοχείο, κοιτάξτε την επιγραφή...
Φτάσαμε στο Σάρλοτ όπου πήρα το αεροπλάνο για τη Βοστώνη χωρίς κάτι το αναπάντεχα.
Σκεπτόμουν την τελευταία εβδομάδα που πέρασα στη Σαβάννα. Σκέπτομαι εάν άξιζε να στενοχωρήσω τη Δήμητρα με το να μη μείνω στο διαμέρισμά της γιατί έπρεπε να μάθει ο κόσμος την αλήθεια για το "μέγα θέμα". Άξιζε να χάσω το δικό μου πολύτιμο χρόνο και χρήματα για να είμαι στο τηλέφωνο και να φορτόνομαι σε ανθρώπους σαν τον κ. Βασίλη Βαρλάγκα; Διακοπές ήσαν αυτές ή μαρτύριο; Μήπως έχει δίκιο ο Νίκος, η Δήμητρα; Από την άλλη μεριά βλέπεις ανθρώπους σαν τον James σαν την Amy που φαίνονται από μακρυά ότι αγαπούν τον Ελληνισμό. Τελικά μήπως εμείς οι Έλληνες κοιτάμε να βγάλουμε τα μάτια μας για το όποιο συμφέρον; 38 χρόνια στην Ομογένεια έδωσα πολλά και πολλές φορές από το φαγητό των παιδιών μας. Δεν καταδέχτηκα να φιλήσω το "κο.." κανενός για ρουσφέτι. Δεν πήρα τίποτα εκτός από πολλά "κούφια λόγια" και υποσχέσεις "για το καλό του Ελληνισμού" σου λέει.
Εγώ, Εμείς οι εθελοντές που αρκετές φορές μας πρόσβαλαν και μας προσβάλουν άνθρωποι που θέλουν να αρπάξουν σε τι φταίμε; Ίσως να έχουμε "φάει" πετριά στο κεφάλι ή έχουμε την Ελλάδα πάνω από όλα, εμείς τι φταίμε; Μήπως πρέπει να τα παρατήσουμε όλα και να ζούμε χωρίς άγχος εάν θα γίνει η παρέλαση, εάν θα γίνει η χοροεσπερίδα, η συγκέντρωση για το καλό του Ελληνισμού (με τις όποιες διαφωνίες), εάν θα πάει μπροστά η Ομοσπονδία, ο Σύλλογος η Ενορία/Κοινότητα; Οι ανεύθυνοι πάντα λασπολογία είναι. Μας πλησιάζουν για να πάρουν, να εκμεταλλευθούν το φιλότιμό μας. Νομίζουν ότι είμαστε τα κορόιδα, τα ΄"ψώνια". Όποιος έχει κάνει περισσότερα για τον Ελληνισμό έχει δικαίωμα να έχει γνώμη, να ζητάει ευθύνες και να κατηγορεί ακόμα. Όποιος και όποια ασχολείται απλώς για πλάκα ή για να κερδίσει κάτι να καθίσει καλά, τα όρια στενεύουν.
Η καλοσύνη δεν είναι αρρώστια είναι προτέρημα. Δυστυχώς πολύ νομίζουν ότι είναι χαζομάρα. Άστους να νομίζουν. Εσύ τι λες, αξίζει τον κόπο; ΤΕΛΟΣ
Βασίλης Καυκάς
Βοστώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου