Πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από την κρίση της χώρας μας το 1929. Τότε και τώρα: Ελπίδες που διαψεύστηκαν, περιουσίες που χάθηκαν, πολίτες που φυλακίζονταν για κάποιες δραχμές. Και τα... ευτράπελα από τα γεμάτα κεριά της εποχής εκείνης...
Μερικές φορές κάποια πράγματα, σε όποιον χώρο και αν εξελίσσονται, φαίνεται να κάνουν τον κύκλο τους... Και να επαναλαμβάνονται με «συνέπεια» μετά από μικρά ή και μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλά, με διαφορετικά ή ανάλογα με την εποχή που συμβαίνουν, χαρακτηριστικά...
Το 1929 η Ελλάδα εισήλθε – όπως και πριν από τέσσερα χρόνια- σε κρίση. Στις αρχές της επόμενης χρονιάς, η τότε κυβέρνηση Βενιζέλου ψηφίζει αυστηρή νομοθεσία και ζητά εσπευσμένα από τις οικονομικές της υπηρεσίες, την είσπραξη των δημοσίων εσόδων.
Ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Μαρής παίρνει σκληρά μέτρα και παράλληλα καθησυχάζει τους πολίτες ότι αυτά λαμβάνονται για το καλό της χώρας και για την διευκόλυνση των ίδιων (περίπου στο μοντέλο Γ. Στουρνάρα) ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική αδυναμία της χώρας.
Διαψεύδεται πλήρως, καθώς παρατηρείται το αντίθετο των προβλέψεών του! Οι δόσεις έγιναν περισσότερες για τους οφειλέτες, αλλά ταυτοχρόνως εφαρμόζονται διατάξεις, για κατασχέσεις και προσωποκρατήσεις.
Αρχίζουν έτσι, να παίρνουν αρχικώς την κινητή περιουσία και κυρίως, τα έπιπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα μέσα από τα σπίτια ενώ τα δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής εκείνης γράφουν για την «πρώτη φουρνιά» φυλακισμένων που όφειλαν από πεντακόσιες μέχρι δύο χιλιάδες δραχμές...
Οι διευθυντές των Δημοσίων Ταμείων εξελίχθηκαν σε «εφιάλτη» για τον ελληνικό λαό, και με ειδική νομοθεσία είχαν στη διάθεσή τους αστυνομικούς για να πραγματοποιούν ανεμπόδιστα τις «επιχειρήσεις» τους...
Έμπαιναν ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε χώρο και είχαν την ευχέρεια να καλούν μπροστά τους, όποιους χρωστούσαν στο δημόσιο ανά πάσα στιγμή και καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου. Μια εντολή δική τους, αρκούσε για να οδηγηθεί ένας απλός οφειλέτης στη φυλακή μόνο και μόνο επειδή δεν είχε να πληρώσει μερικές εκατοντάδες δραχμές!
Την ίδια περίοδο δε, παρατηρείται και το εξής τραγελαφικό: Στις φυλακές είχαν κλειστεί και αρκετοί πολίτες, οι οποίοι ενώ απαλλάσσονταν δικαστικά, υποχρεώνονταν να καταβάλουν τα δικαστικά έξοδα. Μη έχοντας όμως να πληρώσουν και αυτά τα ελάχιστα χρήματα έπαιρναν τον δρόμο για τον εγκλεισμό τους!
Η «συμφόρηση» πλέον στα Σωφρονιστικά Καταστήματα είχε επιφέρει πολλαπλά ζητήματα και προβλήματα και οι Δντες των φυλακών έστελναν το μήνυμα ότι «αι φυλακαί του κράτους είχαν υπερπληρωθή ώστε επεβάλλετο η άμεσος αραίωσις των κρατούμενων...».
Μπροστά στο αδιαχώρητο, έρχεται με απόφαση του Υπουργείου, η αποσυμφόρηση καθώς η κυβέρνηση επείσθη τελικώς ότι τα φυλακισθέντα άτομα, ανήκοντα στις λαϊκές τάξεις δεν επρόκειτο να πλήρωναν τις οφειλές τους στον...αιώνα τον άπαντα!
Έξω βέβαια από τις φυλακές τα πάντα έβγαιναν «στο σφυρί»! Μετά τη κινητή και η ακίνητη περιουσία. Σπίτια, αγροκτήματα και ό,τι άλλο έβρισκαν τα έπαιρναν...
Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου