Ο Γιώργ
Ο μεγάλος Ελληνας, από το Βασιλίτσι της Μεσσηνίας, έφτασε στη Νότια Αφρική μετανάστης κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο Ελληνας που έμαθε στο πλευρό του Μαντέλα να πολεμά μαζί του για το δίκιο, την κατάργηση του απαρτχάιντ και των φυλετικών διακρίσεων, για τα δικαιώματα των αδυνάτων και τη Δημοκρατία.
Το «ΑΜΠΕ» επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Γιώργο Μπίζο, ίσως στη δυσκολότερη στιγμή της ζωής του. Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Νέλσον Μαντέλα. Ηταν στο σπίτι τού «στρατιώτη της ελευθερίας», όπου είχε μεταβεί για να συλλυπηθεί την οικογένεια τού εκλιπόντος. Δέχθηκε να μιλήσει, αν και η φωνή του δύσκολα έβγαινε από τη συγκίνηση.
«Να πείτε εκεί στην πατρίδα ότι ο Νέλσον Μαντέλα ήταν θερμός φιλέλληνας. Θυμάμαι που, ως πρόεδρος, είχε πει ότι η Ελλάδα είναι μητέρα της Δημοκρατίας και θα ήθελε η Νότια Αφρική να γίνει μια από τις νέες θυγατέρες της».
Ο κ. Μπίζος περιγράφει τη σκηνή όταν ο Μαντέλα ήρθε στην Αθήνα το 2002 και αντίκρισε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα από το παράθυρο του ξενοδοχείου του. «Κοίταξε τον Παρθενώνα, κοίταξε και ξανακοίταξε και μου είπε: ‘Γιώργο, πιστεύω ότι το έχω δει αυτό το θαύμα πριν’. Δεν το είχε δει πριν, αλλά στο πνεύμα του ο Παρθενώνας ήταν το σύμβολο της Δημοκρατίας, το οποίο είχε στο μυαλό του».
«Το 1982», θυμάται ο Γιώργος Μπίζος, «ο Δήμος της Αρχαίας Ολυμπίας τον είχε κηρύξει επίτιμο δημότη της. Μου είπε τότε ο δήμαρχος ότι του στείλανε γράμμα, αλλά δεν μας απάντησε. Του είπα να μην τον κατηγορείτε αυτόν, διότι οι Αρχές δεν δίνουν τα γράμματα, τα οποία δεν τους συμφέρει να μάθει ο Μαντέλα ότι λαμβάνει τιμές από ξένα κράτη. Είπα στον πρόεδρο της Αρχαίας Ολυμπίας ότι το ‘96 όλοι ελπίζαμε ότι θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα και ότι θα έλθουμε μαζί με τον Νέλσον Μαντέλα στην Ελλάδα. Εννοούσα βέβαια ότι θα έχει απελευθερωθεί και ότι το είχαμε σχεδόν σίγουρο πως οι Αγώνες θα γίνουν το ‘96 στην Ελλάδα. Οταν επέστρεψα στη Νότια Αφρική από την Ελλάδα και το είπα στον Μαντέλα, ενθουσιάστηκε. ‘Με κολακεύει πολύ περισσότερο από όλα τα πτυχία και τις τιμές που έχω’ μου είπε».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιώργου Μπίζου στο «ΑΜΠΕ» έχει ως εξής:
Ερώτηση: Κύριε Μπίζο, τι ήταν για την Αφρική, αλλά και για εσάς, ο Νέλσον Μαντέλα;
Απάντηση: Ηταν περισσότερο από καλός φίλος. Για πρώτη φορά συναντηθήκαμε στο Πανεπιστήμιο το 1948. Ηταν σχεδόν δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου. Σχεδόν κάθε μεσημέρι μιλούσε σε συγκεντρώσεις κατά του απαρτχάιντ. Γίναμε φίλοι και τη φιλία αυτή την έσπασε ο θάνατος. Ηταν ένας από τους σημαντικότερους δικηγόρους. Μαζί παίρναμε υποθέσεις για φτωχούς ανθρώπους με λίγα χρήματα και πολιτικές δίκες χωρίς χρήματα. Γίναμε καλύτεροι φίλοι μέσα στους διαδρόμους των δικαστηρίων. Εγινε Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής στη δεκαετία του ’90. Ηταν θερμός φιλέλληνας. Θυμάμαι που ως Πρόεδρος είχε πει ότι η Ελλάδα είναι μητέρα της Δημοκρατίας και θα ήθελε η Νότια Αφρική να γίνει μια από τις νέες θυγατέρες της.
Ερ: Ησασταν ο πιο στενός του φίλος, ο άνθρωπος που τον υπερασπίστηκε στα πολλά και δύσκολα χρόνια της φυλακής. Τι θυμάστε από τότε;
Απ: Εκανε 27 χρόνια στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος, αλλά αντί να τον αλλάξει η φυλακή, αυτός κατόρθωσε να αλλάξει τους φύλακες. Γιατί ήθελε να αποδείξει στο καθεστώς ότι μπορούσαμε να συμβιώσουμε ειρηνικά και να μην γίνει ένας καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, που θα κόστιζε πολλές ζωές και θα υπέφερε η χώρα για γενεές. Το πέτυχε. Επεισε την τότε κυβέρνηση να αλλάξει δρόμο και τον εμπιστεύθηκαν τελικώς ότι εμείς οι λευκοί δεν είχαμε λόγο να φοβούμαστε ότι αν η εξουσία περάσει στα χέρια των εγχρώμων θα μας κυνηγούσαν και θα μας πετούσαν στη θάλασσα. Ο Μαντέλα κατόρθωσε να πείσει όλους μας ότι δεν ήταν αυτό το πρόγραμμα του κόμματός του. Ο Νέλσον Μαντέλα έφυγε από τη ζωή έχοντας κατορθώσει εν μέρει αυτό που πίστευε, αν και έχουμε μείνει πίσω, ως χώρα, σε μερικά ζητήματα. Ακόμη υπάρχουν ανισότητες, προβλήματα στον τομέα της Υγείας, υπάρχει ανεργία, αλλά και άλλα..
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, ΑΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου