Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου, 2013
Του Αντώνη Διαματάρη
Η χθεσινή ειδησεογραφία είναι πλήρως αποκαλυπτική της κρίσης στην Ελλάδα, καθώς και των εξελίξεων που έρχονται. Για την ακρίβεια, σπάνια συναντάται τέτοια ομοβροντία τόσων εκρηκτικών στοιχείων.Από πού να αρχίσει κανείς;
Η ανεργία, τον μήνα Ιούνιο του 2012 ήταν 24,6% και αυξήθηκε για να φτάσει τον ίδιο μήνα φέτος στο αστρονομικό ποσοστό του 27,9%.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο ακόμα μπορεί να αυξηθεί, αλλά σίγουρα η τάση είναι ανοδική.
Το φλέγον ερώτημα είναι πόσο καιρό μπορεί μια κοινωνία, μια οποιαδήποτε κοινωνία, να αντέξει σε τέτοια ποσοστά ανεργίας -και κυρίως στη νεολαία που είναι πολύ περισσότερο, φτάνει τα 58,8% χωρίς να εκραγεί ή να κινηθεί πολιτικά σε ακραίες καταστάσεις- περισσότερα γι’ αυτό πιο κάτω). Η γεννητικότητα των Ελλήνων μειώθηκε κατά 10% τα τελευταία πέντε χρόνια.
Να σημειωθεί ότι ήδη το ποσοστό γεννητικότητας ήταν πολύ χαμηλό με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει μεταβληθεί σε μια κοινωνία που γερνάει με ραγδαίους ρυθμούς.
Λίγα στοιχεία διαγράφουν το μέλλον μιας χώρας με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι η δημογραφία της. (Σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα έχει σχεδόν όλη η Ευρώπη. Το ότι η Αμερική δεν έχει, αυτό το οφείλει στους μετανάστες που γεννούν σε σημαντικά μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι οι γηγενείς).
Και βέβαια ένας γερασμένος πληθυσμός ασκεί μεγάλη πίεση στο σύστημα Υγείας, καθώς επίσης και στα ταμεία συντάξεων, όταν όλο και λιγότεροι σε ηλικία εργαζόμενοι καλούνται να συντηρούν όλο και περισσότερους συνταξιούχους.
Με αυτά τα στοιχεία, κυρίως της μακρόχρονης πλέον ανεργίας, δεν θα πρέπει να εκπλήττει κανέναν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει και ξεφεύγει σε δημοτικότητα από τη ΝΔ, ενώ ότι η καταλληλότητα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά -αν και παραμένει ακόμα υψηλή- εντούτοις μειώνεται, ενώ τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής δείχνουν ανοδική επιτάχυνση.
Συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τα ποσοστά του κατά 1,5% και η Χρυσή Αυγή κατά 2% ενώ τα ποσοστά της ΝΔ μειώθηκαν ελαφρώς, από 28,5 στο 28%.
Τα στοιχεία αυτά οδηγούν στο σχεδόν βέβαιο συμπέρασμα ότι η λύση της οικονομικής κρίσης θα είναι πολιτική, όπως ήταν και η δημιουργία της.
Φαίνεται ότι οι πολιτικές ηγεσίες που θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας θα προέρχονται από τους λεγόμενους αντιμνημονικούς κομματικούς σχηματισμούς, οι οποίοι ακόμα κι αν κάνουν τα συνήθη διορθωτικά βήματα που κάνουν όταν ανεβούν στην εξουσία, και τους ντόπιους κεφαλαιούχους θα εκφοβίσουν αλλά -κυρίως- και τους ξένους, με αποτέλεσμα να επέλθει η μοιραία σύγκρουση με συγκλονιστικές επιπτώσεις.
Τα χρονικά περιθώρια περιορίζονται απελπιστικά.
Είναι γι’ αυτό αναγκαίο, τόσο για τις εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις, όσο και για την τρόικα, να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια για να αποδώσουν καρπούς αυτά τα σκληρά μέτρα.
Αν δεν αλλάξει πολιτική, αν δεν μειωθεί, με κάποιο τρόπο το ασήκωτο βάρος του χρέους, αν δεν συγκρατηθεί η ανεργία, η φτώχεια, η πείνα, τότε στην πρώτη φάση θα έρθει στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στη δεύτερη ένας Θεός ξέρει...
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου