Δευτέρα, 22 Ιουλίου, 2013H Ελεν Τόμας, που χάραξε νέους δρόμους στις ανταποκρίσεις από το Λευκό Οίκο και έφτασε να θεωρείται «πρύτανης» της αίθουσας συνεντεύξεων Τύπου του Προέδρου των ΗΠΑ, απεβίωσε το Σάββατο σε ηλικία 92 ετών.
Η Τόμας εντάχθηκε στο ανδροκρατούμενο χώρο των ΜΜΕ εντός του Λευκού Οίκου το 1961.
Ηταν κόρη Λιβανέζων μεταναστών. Κάλυψε δημοσιογραφικά τη θητεία 10 Αμερικανών Προέδρων από τον Τζον Φ. Κένεντι, έως και τον τωρινό ένοικο του Λευκού Οίκου Μπαράκ Ομπάμα. Αρχικά ως ρεπόρτερ για το United Press International και στη συνέχεια ως αρθρογράφος για την εφημερίδα «Hearst».
Πάντα καθόταν στην πρώτη σειρά κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων Τύπου στο Λευκό Οίκου και ήταν γνωστή για τις ευθείες και σκληρές ερωτήσεις που απηύθυνε στα αμερικανικά κυβερνητικά στελέχη, ανεξάρτητα αν την προεδρία κατείχαν οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικανοί.
Αναγνωριζόταν για την αξία της από όλους τους συναδέλφους της και σήμα κατατεθέν της ήταν η αποστροφή «Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε» (Thank you, Mr. President) στο τέλος της συνέντευξης Τύπου.
Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αποκάλεσε την Τόμας μια «πραγματική πρωτοπόρο» που ξεπέρασε τα εμπόδια υπέρ των νέων γενιών των γυναικών στη δημοσιογραφία.
«Αυτό που έκανε η Ελεν, η πρύτανης του δημοσιογραφικού σώματος στο Λευκό Οίκο, δεν ήταν μόνο ο χρονικός ορίζοντας της θητείας της, αλλά η πεποίθησή της ότι η δημοκρατία μας λειτουργεί καλύτερα, όταν ζητάμε με σκληρές ερωτήσεις από τους ηγέτες μας να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να λογοδοτήσουν», ανέφερε σε δήλωσή του ο πρόεδρος Ομπάμα για το θάνατο της δημοσιογράφου.
Οι πρόεδροι τη σέβονταν, ακόμη και τη συμπαθούσαν για τις αντοχές της και την ανυστεροβουλία της, σε μία ηλικία που οι περισσότεροι αναζητούσαν τη συνταξιοδότηση. Ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, της έδωσε μία τούρτα στα γενέθλια της στις 4 Αυγούστου του 1997, όταν έκλεισε τα 77 της. Δώδεκα χρόνια μετά ο πρόεδρος Ομπάμα της έδωσε καπκέικς για τα 89α.
Η Τόμας είδε τη σταδιοδρομία της ως ανταποκρίτρια στο Λευκό Οίκο να τερματίζεται απότομα. Ενώ συμμετείχε σε μια αμερικανικο-εβραϊκή γιορτή το Μάιο του 2010 στο Λευκό Οίκο, βιντεοσκοπήθηκε την ώρα που έλεγε ότι οι Ισραηλινοί, πρέπει να «πάρουν δρόμο από την Παλαιστίνη» και να πάνε πίσω εκεί που ανήκουν, ίσως στη Γερμανία ή την Πολωνία».
Το σχόλιο της, προκάλεσε την έντονη επίπληξη από το Λευκό Οίκο, αλλά και των εβραϊκών οργανώσεων, με αποτέλεσμα η εφημερίδα στην οποία εργαζόταν να ανακοινώσει απότομα την απομάκρυνσή της. Τότε είχε πει ότι λυπάται βαθύτατα για το σχόλιό της και ότι αυτό δεν αντανακλά την «εγκάρδια πίστη» της, πως η ειρήνη θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή μόνο όταν όλες οι πλευρές εναγκαλιστούν τον «αμοιβαίο σεβασμό και την ανοχή».
«Ισως αυτή η μέρα έρθει σύντομα», είχε πει.
Η καριέρα της, αποτέλεσε γέφυρα μεταξύ δύο εποχών. Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι άνθρωποι ενημερώνονταν κυρίως από το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες, και έφτασε μέχρι την 24ωρη πληροφόρηση μέσω διαδικτύου και δορυφορικής.
Το 1942, όταν αποφοίτησε από το Wayne State University, όπως ονομάζεται σήμερα, με πτυχίο στην Αγγλική, η χώρα ήταν σε πόλεμο και η ίδια, πήγε στην Ουάσιγκτον αναζητώντας εργασία.
Εγραψε αρκετά βιβλία σχετικά με τις εμπειρίες που αποκόμισε από το Λευκό Οίκο και τους προέδρους. Γεννήθηκε στο Ουιντσέστερ του Κεντάκι και μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ, μαζί με τα 9 αδέρφια της. Ο πατέρας της, ο οποίος δεν μπορούσε να διαβάσει και να γράψει, ενθάρρυνε όλα τα παιδιά του να σπουδάσουν.
Πηγή: Ε.Κ., New York Times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου