Ούτε την ελληνική σημαία;

Σάββατο, 18 Μαϊου, 2013

Του Αντώνη Διαματάρη

Ισως να φαίνεται ως μια αθώα παράλειψη.
Δεν είναι. Οχι μόνο πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα αλλά επιπλέον είναι και αποκαλυπτικό της λανθασμένης πορείας της Εκκλησίας μας στην Αμερική.
Ο «Ε.Κ.» αποκαλύπτει σήμερα ότι ο Καθεδρικός Ναός της Νέας Υόρκης δεν αναρτά πλέον την ελληνική σημαία.
Αναρτά την αμερικανική και τη σημαία του Πατριαρχείου. Και ως εδώ κανένα πρόβλημα. Δεν έχει ιστό, λέει ο ιερατικός προϊστάμενος, για την ελληνική. Δεν έχει χρήματα, λέει, να αγοράσει.
Με το να αναφωνήσει κανείς «ντροπή» δεν κερδίζει τίποτα.
Γιατί δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν πιστεύω π.χ. ότι ο Αρχιεπίσκοπος συμφωνεί με αυτό ή ότι το έχει παρατηρήσει.
Είναι θέμα συστήματος.
Η ερώτηση -όσο δελεαστική κι αν είναι- δεν είναι πώς φτάσαμε έως εδώ, αλλά τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.
Η Εκκλησία μας συνεχίζει -αν δεν κάνω λάθος- να φέρει την ονομασία Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Αρα εξυπακούεται ότι χρησιμοποιεί, σε κάποιον βαθμό, τα βασικά στοιχεία της Ελληνικής Ορθόδοξης ταυτότητας, όπως τη γλώσσα, τη λατρευτική τάξη, τη σημαία κ.τ.λ..
Είναι αυτά ...γραφικά; Μας υποβαθμίζουν στα μάτια των άλλων, μας απομονώνουν, μας κάνουν λιγότερο Αμερικανούς, μας γελοιοποιούν;
Μόνο αυτοί που είναι άσχετοι με την αμερικανική πραγματικότητα, οι κοντόφθαλμοι και ανιστόρητοι θα μπορούσαν να προβάλουν τέτοια επιχειρήματα.
Αντίθετα, ο σεβασμός προς τον τόπο της προέλευσης και την εκκλησιαστική αρχή ενισχύει την Εκκλησία μας, την κάνει ακόμα περισσότερο σεβαστή.
Δεν είναι μικρό πράγμα να έχει ρίζες και αναφορά στην Ιστορία του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας ενός Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Διαφορετικά τι είναι; Μια από αυτές τις Εκκλησίες που ξεφυτρώνουν εδώ και εκεί κάθε μέρα από διάφορους τσαρλατάνους που εκμεταλλεύονται την αθωότητα του κόσμου;
‘Η μήπως αποτελούμε εξαίρεση μεταξύ των μειονοτήτων;
Μας ενοχλεί, και δικαίως, ότι τρίτοι δεν μας αντιμετωπίζουν με τον σεβασμό που μας αξίζει.
Ομως, γιατί να μας εκπλήσσει αυτό όταν εμείς οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας;
Οταν δεν εκτιμούμε τον θησαυρό του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που έχουμε στα χέρια μας;
Οταν θεωρούμε πρόοδο το ξερίζωμά μας, την απάρνηση των προγόνων μας, των πρωτοπόρων ομογενών που έχτισαν αυτούς τους ναούς, όταν απαρνιόμαστε δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό μας;
Θα μου πείτε: ωραία αυτά, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε;
Η απάντηση είναι να κάνουμε κάτι. Αν τα αφήσουμε τα πράγματα να κυλίσουν έτσι γνωρίζουμε ότι οδηγούμαστε στον αφανισμό.
Αν κάνουμε κάτι, ομαδικά, με πάθος και αποφασιστικότητα, τότε κάτι θα αλλάξει.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ