Σειρά του Θεόδωρου Καλμούκου
Bρισκόμαστε στην εποχή των εκλογών κοινοτικών συμβουλίων για τις οποίες παρατηρείται το εξής τραγελαφικό: Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους εθελοντές ομογενείς μας να θέσουν υποψηφιότητα για τα κοινοτικά συμβούλια σε πολλές κοινότητες και δεύτερον υποχρεούνται να παρακολουθήσουν σεμινάρια κι αυτοί ακόμα που υπηρέτησαν στο παρελθόν, τα οποία συνήθως κάνουν παπάδες για να τους εγκρίνουν για να μπουν στο συμβούλιο. Αν κάποιος διαφύγει της προσοχής του τοπικού παπά, τον κατάλογο ελέγχει στη συνέχεια ο δεσπότης ο οποίος αποκλείει τους ανεπιθύμητους, ιδιαίτερα εκείνους που υποβάλλουν ερωτήσεις για το πώς διατίθενται τα χρήματα.Στην περιοχή της Νέας Αγγλίας όπου διαμένω είμαι σε θέση να γνωρίζω τουλάχιστον δέκα κοινότητες, ανάμεσα στις οποίες μάλιστα και πολυπρόσωπες των 500 και 800 οικογενειών που δεν έκαναν εκλογές, αλλά απλά συμπλήρωσαν ίσα-ίσα τις κενές θέσεις του συμβουλίου δι’ ανάθεσης.
Αυτό σημαίνει πολλά, με πρώτο ότι απόκαναν οι άνθρωποι, απομακρύνονται και αδιαφορούν λόγω ακριβώς της απαράδεκτης συμπεριφοράς των επαγγελματιών του εκκλησιαστικού μας βίου, οι οποίοι πορίζονται, δηλαδή ζουν από την Εκκλησία, τουτέστιν από τον λαό του Θεού, τον οποίον αντί να αγαπούν και φροντίζουν ως κόρην οφθαλμού, τον επιπλήττουν, τον προπηλακίζουν, τον απειλούν και τον «αφορίζουν».
Οι φωνές και οι απειλές που επισύρονται από τις κατά τόπους Μητροπόλεις με σφαχτικές επιστολές ότι όσες κοινότητες δεν ακουμπούν μέχρι το τελευταίο δολάριο δεν θα αναγνωρίζονται οι εκλογές του κοινοτικού συμβουλίου τους, δεν θα χορηγούνται πιστοποιητικά γάμου ή θα ανακαλούνται οι ιερείς από τις κοινότητες είναι σίγουρα για γέλια.
Τι κι αν δεν αναγνωρίσει η τοπική Μητρόπολη τις εκλογές του συμβουλίου, μήπως στο τέλος του μήνα αυτό το μη αναγνωρισμένο και μη ορκισμένο συμβούλιο δεν θα υπογράψει την επιταγή του μισθού του παπά;
Μήπως αυτό το συμβούλιο δεν θα υπογράψει την επιταγή της συνεισφοράς προς την Αρχιεπισκοπή για να πάρουν τον μισθό τους όλοι αυτοί δεσπότες, οι αρχιμανδρίτες και λοιποί επαγγελματίες της Εκκλησίας οι οποίοι ουσιαστικά είναι «υπάλληλοι» των ομογενών μελών των κοινοτήτων, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους;
Και κάτι άλλο ακόμα, ας τολμήσει έστω ένας Σεβασμιότατος Μητροπολίτης (όλοι πια Σεβασμιότατοι έγιναν (!)) να πραγματοποιήσει την απειλή να ανακαλέσει τους παπάδες από τις κοινότητες που δεν πληρώνουν όσα τους έχουν οριστεί, κι ας αναλάβει να πληρώνει ο ίδιος τον μισθό και τα ευεργετήματα της ιατρικής ασφάλισης τους, της σύνταξης τους και το σόσιαλ σεκιούριτι τους (social security) για να δει τη γλύκα.
Οπως έχω πει κι άλλες φορές, ευτυχώς που είναι κι αυτά τα θρυλικά ελληνικά φεστιβάλ με τα σουβλιστά γουρουνάκια, κατσικάκια, σουβλάκια και τα λοιπά σφάγια, τις σπανακόπιτες και τους μυθικούς πια λουκουμάδες και συμπληρώνουν οι κοινότητες τη συνδρομή τους προς την Αρχιεπισκοπή και τη συντήρηση όλων, κακά τα ψέματα. Εργάζονται 500 οικογένειες για να συντηρούν βασικά την οικογένεια του παπά και την Αρχιεπισκοπή. Σταράτες κουβέντες.
Βλέπω τους ανθρώπους μας να ψήνονται επί τριήμερο πάνω από τις ψησταριές, τις γυναίκες να τυλίγουν ντολμαδάκια επί εβδομάδες και πραγματικά τους θαυμάζω. Ναι, είναι οι φιλότιμοι εκείνοι εθελοντές και εθελόντριες που σε κάποιες περιπτώσεις αντί να τους αγκαλιάσουν οι παπάδες και οι δεσπότες και να τους ευχαριστήσουν, τους διώχνουν από την εκκλησία τους.
Είναι οι φιλότιμοι και πιστοί άνθρωποι των κοινοτήτων μας, οι οποίοι συντηρούν όλους τους κληρικούς και τα πάντα: την Αρχιεπισκοπή, τις Μητροπόλεις, τις κατοικίες των Μητροπολιτών με όλα πληρωμένα, τα πολυτελή αυτοκίνητά τους, τα ξενοδοχεία τους, τις μετακινήσεις τους, τη Θεολογική Σχολή, τις Κατασκηνώσεις, μα όλα.
Η Ομογένεια αρχίζει και στερεύει εφιαλτικά. Ο αριθμός των εκκλησιαζομένων έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Οι κοινότητές μας δείχνουν ήδη σημάδια ερήμωσης εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Ολοι οι κληρικοί κάθε βαθμού έχουν τεράστιες ευθύνες. Υπάρχουν ευτυχώς και μερικοί για τους οποίους αξίζει κάθε τιμή και σεβασμός.
Οφείλει να γίνει αλλαγή πορείας και νοοτροπίας πάραυτα και να αγκαλιάσουν τον λαό μας. Εχουμε καλούς, φιλότιμους και πιστούς ανθρώπους στις κοινότητες μας, κι αυτοί συντηρούν τους πάντες και τα πάντα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου