Του Θεόδωρου Καλμούκου
Η ομογενής βιβλιοθηκάριος Υβόνη Τσεχ
Ομογενής είναι η βιβλιοθηκάριος του τραγικού σχολείου στο Κονέκτικατ, η οποία έσωσε 18 μικρά, αθώα και ανύποπτα παιδάκια από τον βέβαιο φόνο του παρανοϊκού φονιά, Ανταμ Λάνζα, χτες Παρασκευή. Ονομάζεται Υβόννη Τσεχ (Yvonne Cech) και έλκει την καταγωγή της από την Σπάρτη και την Νίσυρο.Η ίδια δεν έχει συνέλθει ακόμα από τον φόβο και τον εφιάλτη που έζησε και δεν μπορούσε να μιλήσει. Μίλησε ωστόσο στον <Εθνικό Κήρυκα> ο πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Καρλούτσος, προϊστάμενος της κοινότητας Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Ντάνπουρι του Κονέκτικατ, ο οποίος συναντήθηκε μαζί της για αρκετή ώρα και χτες που έγινε το φονικό και σήμερα Σάββατο.Ο π. Πέτρος είπε ότι <η Υβόννη Τσεχ η οποία είναι βιβλιοθηκάριος στο σχολείο είναι ενορίτισσα μου και διαδραμάτισε πολύ μεγάλο και καθοριστικό ρόλο σώζοντας 18 παιδιά και 3 βοηθούς στη βιβλιοθήκη. Κλείδωσε όλες τις πόρτες, έβαλε τα παιδιά μέσα στις ντουλάπες και τοποθέτησε έβαλε μπροστά στις ντουλάπες μεγάλες κινητές θήκες αρχείων και δεν άφηνε κανέναν να μπει στην τάξη έως ότι βεβαιώθηκε πως είχε καταφθάσει η επίλεκτη ομάδα των αστυνομικών SWAT για να βγάλουν τα παιδιά σε ασφαλές μέρος>.Οι Αρχές δεν επέτρεπαν στον π. Πέτρο να δίνει τα ονόματα των προσώπων εκείνων που είχαν κάποια σύνδεση με το σχολείο και προερχόταν από την κοινότητα του. Είπε πως, <ο λόγος που σας αναφέρω τοπ όνομα της είναι διότι ήδη έχει γνωστοποιηθεί στα Μέσα Ενημέρωσης>.Στην ερώτηση πόσα χρόνια η κ. Τσεχ, η οποία φέρει το επώνυμο της συζύγου της, εργαζόταν στο σχολείο ως διευθύντρια της βιβλιοθήκης, ο π. Πέτρος, είπε, <δεν είμαι σίγουρος ακριβώς, αλλά νομίζω μεταξύ 3 και 4 χρόνια. Είχε άλλες εργασίες στο παρελθόν. Έζησε στην Ελβετία για λίγο διότι ο σύζυγος εργάσθηκε για κάποια φαρμακευτική εταιρία στην Ελβετία. Επέστρεψαν πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, πήγε πάλι στο σχολείο έλαβε το πτυχίο στον κλάδος της βιβλιοθηκονομίας και άρχισε να εργάζεται στο σχολείο>.Όταν ρωτήσαμε τον π. Πέτρο ο οποίος την είχε επισκεφθεί λίγο πριν, είπε, <κρατά όσο μπορεί> και πρόσθεσε <ανησυχεί για τους γονείς και τα παιδιά. Είναι φοβερά λυπημένη για την απώλεια των φίλων της, των συναδέλφων διδασκαλισσών, της διευθύντριας με την οποία ήταν καλές φίλες. Είπε ότι ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Οι σκέψεις και οι προσευχές της είναι με την οικογένεια της. Δεν σκέπτεται για τον εαυτό της, αλλά μόνο για τους άλλους>.Αναφορικά πόσο μακριά απέχει το σχολείο από τον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, ο π. Πέτρος ο οποίος είχε ανοίξει τις πόρτες της κοινότητας για όλους που ήθελαν να βρουν ένα αποκούμπι παρηγοριάς και βοήθειας, είπε, <απέχει μόλις 10 με 15 λεπτά> και πρόσθεσε <ανήκει στην δική μου περιοχή όπως λέμε>. Είπε ακόμα πως <μία οικογένεια ενοριτών μου έχει στο σχολείο δύο παιδιά, ένα αγόρι, στην πρώτη τάξη κι ένα κορίτσι στην Τετάρτη. Το αγόρι ήταν άρρωστο και δεν είχε πάει στο σχολείο την Παρασκευή, αλλά το κοριτσάκι ήταν όταν συνέβη αυτό το τραγικό. Όταν το πληροφορήθηκαν οι γονείς έτρεχαν πανικόβλητοι στο σχολείο, καταλαβαίνετε την αγωνία τους. Πήγαν στον σταθμό της πυροσβεστικής βρήκαν το κοριτσάκι τους εκεί και το πήραν>.Όταν ζητήσαμε τα ονόματα τους, ο π. Πέτρος είπε, <δεν μπορώ να τα δώσω διότι δεν μου επιτρέπουν, αλλά θα είναι στην εκκλησία αύριο θα έλθει ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Μου τηλεφώνησε την Παρασκευή και εξέφρασε το ενδιαφέρον και τις προσευχές του. Άλλαξε το πρόγραμμα του για να έλθει αύριο εδώ>.Στην ερώτηση πως αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι, είπε, <πονούν πολύ για τους γείτονες τους, για τους φίλους και τα παιδιά τους, είναι ανάμεικτα τα συναισθήματά τους>.Ο π. Πέτρος είπε ακόμα πως <ήταν άλλη μία δασκάλα η οποία είναι παντρεμένη με Έλληνα, τον Ντίνο Κολίτσα, η οποία αφίχθηκε στο σχολείο κάπως καθυστερημένα και δεν της επιτράπηκε να μπει μέσα διότι ήδη είχε φτάσει η αστυνομία>.Όταν τον ρωτήσαμε για το κλίμα που επικρατεί στην κοινότητα, είπε, <ολόκληρη η κοινότητα προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους και όλες τις γύρω πόλεις και περιοχές οι οποίες επηρεάστηκαν από αυτό το κακό. Οι άνθρωποι πλησιάζει ο ένας τον άλλον αλληλοϋποστηρίζονται και αλληλοβοηθούνται>.Η κοινότητα της Κοιμήσεως του Ντάμπερι απαρτίζεται από 350 οικογένειες και είναι μία από τις πλέον επιτυχημένες και καλά οργανωμένες κοινότητες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής χάρη στον π. Πέτρο Καρλούτσο, ο οποίος ιερατεύει σ’ αυτή επί 35 συνεχή χρόνια. Είπε ότι <πηγαίνομε καλά εδώ>, ενώ στην ερώτηση τι τον κράτησε στην ίδια κοινότητα όλα αυτά τα 35 χρόνια, είπε, <η αίσθηση της οικογένειας που έχει τούτη η κοινότητα και το γεγονός ότι η οικογένειά μου, τα παιδιά μου αισθάνονται τόσο δυνατά συνδεδεμένα με την κοινότητα, μεγάλωσαν εδώ> και τόνισε <είναι μία κοινότητα-οικογένεια>. Είπε ακόμα <είμαι ευγνώμων διότι εδώ υπάρχουν πολύ καλοί άνθρωποι. Είναι γενναιόδωροι όχι μόνο με την έννοια της οικονομικής συνδρομής, αλλά δίνουν τον χρόνο τους. Στηρίζουν βέβαια απλόχερα οικονομικά την κοινότητα, όπως πριν μερικές μέρες υιοθετήσαμε 10 οικογένειες για τα Χριστούγεννα από το Τμήμα Οικογένειας και Παιδιών στις οποίες θα δώσουμε δώρα, ρούχα, φαγητά> και συμπλήρωσε <κάναμε το ίδιο πράγμα και πέρυσι>.Ο π. Πέτρος Καρλούτσος, είναι γόνος ιερατικής οικογένειας. Ο πατέρας του ο αείμνηστος π. Μιχαήλ ήταν ένας ευλαβής και συνειδητός ιερεύς. Ο ένας του αδελφός είναι ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος, και ο άλλος του αδελφός ο Δημήτρης Καρλούτσος απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής επίσης και εργάζεται σήμερα σ’ αυτήν ως διευθυντής της όλης λειτουργίας της.Πριν από ένα χρόνο ο γιος του π. Πέτρου, ο Μιχαήλ, χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ το ερχόμενο Σάββατο θα χειροτονηθεί εις πρεσβύτερο στο ναό του Αγίου Μιχαήλ στο Πόρτ Τζέφερσον από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο.Ο π. Πέτρος είπε, <ευχαριστώ τον Θεό διότι όχι μόνο τα δικά μου παιδιά, αλλά πολλά παιδιά έχουν αγκαλιάσει την Ορθόδοξη Πίστη μας και την Ελληνική μας Κληρονομιά, ακόμα και οι μεικτοί γάμοι έχουν αγκαλιάσει την Ελληνική μας κουλτούρα>.Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου