Σάββατο, 13 Οκτωβρίου, 2012
Η νέα νομοθεσία απαιτεί ότι θα πρέπει να περιέχει 51% πρόβειο και κατσικίσιο γάλα, ώστε να ανταποκρίνεται στη διεθνώς κατοχυρωμένη «πατέντα» του προϊόντος, ενώ μέχρι πρόσφατα χαλούμι έκαναν και οι αγελαδοτρόφοι με περιεκτικότητα μέχρι και 90% αγελαδινού γάλακτος.
«Μια μάχη μαίνεται σε αυτό το νησί της Μεσογείου, όπου συγκρούονται οι πολιτισμοί για αιώνες. Ρωμαϊκή, Οθωμανική και Βρετανική αυτοκρατορία το έχουν καταλάβει, ενώ η Τουρκία εξακολουθεί να ελέγχει σχεδόν το ήμισυ της χώρας. Αυτή τη φορά, όμως ο πόλεμος είναι για ένα είδος τυριού», γράφει η αμερικανική εφημερίδα, σε ανταπόκριση της από τη Λευκωσία.
Το χαλούμι, σημειώνει, είναι μια λιχουδιά κυπριακή που δεν λιώνει είτε μαγειρεύεται τηγανητό, είτε ψητό. Το χαλούμι είναι σήμερα στη μόδα και η ζήτησή του ανθεί σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, γράφει η εφημερίδα. Αναφερόμενη στην αντιπαράθεση των παραγωγών, η εφημερίδα γράφει ότι τον περασμένο Αύγουστο, μετά από δεκαετίες χαλαρής ρύθμισης, η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε ότι θα πρέπει το χαλούμι να περιέχει τουλάχιστον 51% πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Αυτό έχει προκαλέσει μια σύγκρουση μεταξύ των 3,500 περίπου αιγοπροβατοτρόφων και των 260 περίπου αγελαδοτρόφων αλλά και των μεγάλων παραγωγών χαλουμιού που συνήθως χρησιμοποιούσαν στην παρασκευή του χαλουμιού αγελαδινό γάλα.
«Είναι ένα είδος εμφυλίου πολέμου», λέει στην εφημερίδα ο Γιάννος Πίττας, γιος του γνωστού τυροκόμου, η οικογένεια του οποίου κατέχει την ομώνυμη εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων που προμηθεύει στο εξωτερικό αλυσίδες σούπερ μάρκετ, όπως η Tesco και η Whole Foods.
Ο υπουργός Γεωργίας Σοφοκλής Αλετράρης, δήλωσε στην εφημερίδα ότι ο νέος νόμος είναι απαραίτητος για να κατοχυρωθεί το χαλούμι από την Ευρωπαϊκή Ενωση ως αποκλειστικό κυπριακό προϊόν, όπως συμβαίνει με τη γαλλική σαμπάνια ή την ελληνική φέτα και αυτό το κάνει να ξεχωρίζει από μια σειρά από παρόμοια τυριά που παράγονται αλλού από μιμητές. Η διαφύλαξη των εξαγωγών είναι ιδιαίτερα σημαντική τώρα που η Κύπρος έχει απορροφηθεί από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη και αναζητά ένα σχέδιο διάσωσης, γράφει η «WSJ».
«Το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να κινείται εδώ είναι το χαλούμι», λέει στην εφημερίδα ο κ. Πίττας, ο 59χρονος επιχειρηματίας, ο οποίος γεννήθηκε στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου τυριού που διατηρεί η οικογένειά του στα νότια της Λευκωσίας.
Μεταξύ 2001 και 2010, οι εξαγωγές χαλουμιού από την Κύπρο, επισημαίνει το δημοσίευμα, διογκώθηκαν σε 54 εκατ. ευρώ ή περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια από μόλις 13 εκατομμύρια. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία είναι οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς χαλουμιού από γάλα αγελάδας - ένα βαρύ χαλούμι - ενώ στα τιμολόγια πώλησης των ΗΠΑ υπερισχύει το χαλούμι από κατσικίσιο και πρόβειο γάλα.
Οι περισσότεροι Κύπριοι, αναφέρει το δημοσίευμα, συμφωνούν ότι, παραδοσιακά, το χαλούμι έγινε από αιγοπρόβειο γάλα, δεδομένου ότι στο νησί υπήρχαν λίγες αγελάδες που μεταφέρθηκαν από τους Βρετανούς τον 20ο αιώνα. Αλλά καθώς η ζήτηση αυξήθηκε, οι τυροκομικές βιομηχανίες άρχισαν να ρίχνουν περισσότερο φθηνότερο γάλα αγελάδας στα καζάνια τους.
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί τις αντιδράσεις των παραδοσιακών παραγωγών χαλουμιού. «Το χαλούμι των σούπερ μάρκετ είναι για τους φτωχούς», δηλώνει με σαρκασμό η Ανδρούλλα Kωστουρή, η οποία διαθέτει μια μικρή βιοτεχνία που κάνει παραδοσιακό χαλούμι. «Αν το τηγανίσουμε θα κολλήσει στο τηγάνι» συμπληρώνει η 67χρονη κ. Κωστουρή η οποία κάνει χαλούμι από αγνό αιγοπρόβειο γάλα από τότε που ήταν 12 ετών.
Πολλοί άλλοι Κύπριοι αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο. Ο κ. Αλετράρης, ο υπουργός Γεωργίας, αποκαλεί βαρύ χαλούμι και «πλαστικό τυρί» το χαλούμι από αγελαδινό γάλα, ενώ ακόμη και ο κ. Πίττας έχει στο κελάρι του εργοστασίου του το δικό του χαλούμι από πρόβειο γάλα.
Ομως, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για περισσότερο αιγοπρόβειο γάλα «έχουν τρύπες σαν ελβετικό τυρί», σύμφωνα με τον Νίκο Παπακυριακού, γενικό διευθυντή του Παγκύπριου Οργανισμού Αγελαδοτρόφων. Η οργάνωσή του ελέγχει το 80% της παραγωγής γάλακτος αγελάδας στο νησί. «Ο πραγματικός εχθρός του χαλουμιού είναι η κυβέρνηση της Κύπρου», υποστηρίζει.
«Μια μάχη μαίνεται σε αυτό το νησί της Μεσογείου, όπου συγκρούονται οι πολιτισμοί για αιώνες. Ρωμαϊκή, Οθωμανική και Βρετανική αυτοκρατορία το έχουν καταλάβει, ενώ η Τουρκία εξακολουθεί να ελέγχει σχεδόν το ήμισυ της χώρας. Αυτή τη φορά, όμως ο πόλεμος είναι για ένα είδος τυριού», γράφει η αμερικανική εφημερίδα, σε ανταπόκριση της από τη Λευκωσία.
Το χαλούμι, σημειώνει, είναι μια λιχουδιά κυπριακή που δεν λιώνει είτε μαγειρεύεται τηγανητό, είτε ψητό. Το χαλούμι είναι σήμερα στη μόδα και η ζήτησή του ανθεί σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, γράφει η εφημερίδα. Αναφερόμενη στην αντιπαράθεση των παραγωγών, η εφημερίδα γράφει ότι τον περασμένο Αύγουστο, μετά από δεκαετίες χαλαρής ρύθμισης, η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε ότι θα πρέπει το χαλούμι να περιέχει τουλάχιστον 51% πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Αυτό έχει προκαλέσει μια σύγκρουση μεταξύ των 3,500 περίπου αιγοπροβατοτρόφων και των 260 περίπου αγελαδοτρόφων αλλά και των μεγάλων παραγωγών χαλουμιού που συνήθως χρησιμοποιούσαν στην παρασκευή του χαλουμιού αγελαδινό γάλα.
«Είναι ένα είδος εμφυλίου πολέμου», λέει στην εφημερίδα ο Γιάννος Πίττας, γιος του γνωστού τυροκόμου, η οικογένεια του οποίου κατέχει την ομώνυμη εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων που προμηθεύει στο εξωτερικό αλυσίδες σούπερ μάρκετ, όπως η Tesco και η Whole Foods.
Ο υπουργός Γεωργίας Σοφοκλής Αλετράρης, δήλωσε στην εφημερίδα ότι ο νέος νόμος είναι απαραίτητος για να κατοχυρωθεί το χαλούμι από την Ευρωπαϊκή Ενωση ως αποκλειστικό κυπριακό προϊόν, όπως συμβαίνει με τη γαλλική σαμπάνια ή την ελληνική φέτα και αυτό το κάνει να ξεχωρίζει από μια σειρά από παρόμοια τυριά που παράγονται αλλού από μιμητές. Η διαφύλαξη των εξαγωγών είναι ιδιαίτερα σημαντική τώρα που η Κύπρος έχει απορροφηθεί από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη και αναζητά ένα σχέδιο διάσωσης, γράφει η «WSJ».
«Το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να κινείται εδώ είναι το χαλούμι», λέει στην εφημερίδα ο κ. Πίττας, ο 59χρονος επιχειρηματίας, ο οποίος γεννήθηκε στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου τυριού που διατηρεί η οικογένειά του στα νότια της Λευκωσίας.
Μεταξύ 2001 και 2010, οι εξαγωγές χαλουμιού από την Κύπρο, επισημαίνει το δημοσίευμα, διογκώθηκαν σε 54 εκατ. ευρώ ή περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια από μόλις 13 εκατομμύρια. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία είναι οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς χαλουμιού από γάλα αγελάδας - ένα βαρύ χαλούμι - ενώ στα τιμολόγια πώλησης των ΗΠΑ υπερισχύει το χαλούμι από κατσικίσιο και πρόβειο γάλα.
Οι περισσότεροι Κύπριοι, αναφέρει το δημοσίευμα, συμφωνούν ότι, παραδοσιακά, το χαλούμι έγινε από αιγοπρόβειο γάλα, δεδομένου ότι στο νησί υπήρχαν λίγες αγελάδες που μεταφέρθηκαν από τους Βρετανούς τον 20ο αιώνα. Αλλά καθώς η ζήτηση αυξήθηκε, οι τυροκομικές βιομηχανίες άρχισαν να ρίχνουν περισσότερο φθηνότερο γάλα αγελάδας στα καζάνια τους.
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί τις αντιδράσεις των παραδοσιακών παραγωγών χαλουμιού. «Το χαλούμι των σούπερ μάρκετ είναι για τους φτωχούς», δηλώνει με σαρκασμό η Ανδρούλλα Kωστουρή, η οποία διαθέτει μια μικρή βιοτεχνία που κάνει παραδοσιακό χαλούμι. «Αν το τηγανίσουμε θα κολλήσει στο τηγάνι» συμπληρώνει η 67χρονη κ. Κωστουρή η οποία κάνει χαλούμι από αγνό αιγοπρόβειο γάλα από τότε που ήταν 12 ετών.
Πολλοί άλλοι Κύπριοι αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο. Ο κ. Αλετράρης, ο υπουργός Γεωργίας, αποκαλεί βαρύ χαλούμι και «πλαστικό τυρί» το χαλούμι από αγελαδινό γάλα, ενώ ακόμη και ο κ. Πίττας έχει στο κελάρι του εργοστασίου του το δικό του χαλούμι από πρόβειο γάλα.
Ομως, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για περισσότερο αιγοπρόβειο γάλα «έχουν τρύπες σαν ελβετικό τυρί», σύμφωνα με τον Νίκο Παπακυριακού, γενικό διευθυντή του Παγκύπριου Οργανισμού Αγελαδοτρόφων. Η οργάνωσή του ελέγχει το 80% της παραγωγής γάλακτος αγελάδας στο νησί. «Ο πραγματικός εχθρός του χαλουμιού είναι η κυβέρνηση της Κύπρου», υποστηρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου