Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου, 2012
Μέσα σε μία φράση στη συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» ο νέος πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, Χρίστος Παναγόπουλος, συμπεριέλαβε τόσα πολλά για την Ελλάδα και την Ομογένεια. Είπε πως «η Ελλάδα θα τα καταφέρει, γεννιέται μία καινούργια Ελλάδα, ζωντανή γέφυρα η Ομογένεια Αμερικής και Ελλάδος».
Πρόκειται για μία προοπτική ελπίδας στην πιο δύσκολη εποχή που περνά η Ελλάδα κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια κι ο καθημαγμένος ελληνικός λαός έχει πραγματικά ανάγκη από ελπίδα, αφού είναι γεγονός δοκιμασμένο στο διάβα των αιώνων πως χωρίς χαρά μπορεί κάποιος να ζει, χωρίς ελπίδα όχι.
Είναι επίσης γεγονός πως τις πιο πολλές φορές - όχι πάντοτε όμως - η ελπίδα και η χαρά συνυπάρχουν και συμπορεύονται. Και κάτι άλλο ακόμα, δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη εναλλακτική οδός από την έξοδο της Ελλάδος από την κρίση, για την οποία οφείλουμε να τονίσουμε για άλλη μία φορά δεν είναι μόνο οικονομική.
Αυτή είναι το σύμπτωμα, τα αίτια της κρίσης έχουν άλλη οντολογία και λέγεται απώλεια ήθους με την ευρύτερη βέβαια έννοια και αντιληπτική του όρου. Κι όταν χαθεί το ήθος το οποίο ορίζει την αυθεντικότητα και αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου, τότε θαρρώ τα συμπτώματα οδηγούν στη δημιουργία μιας κοινωνίας ακοινώνητων ατόμων, στην οποία αρχίζει και επικρατεί η διαφθορά με όλες της τις εκφάνσεις και εκφράσεις και οι οποίες έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο.
Οταν πάψει να λειτουργεί το «αληθώς ζην», τότε πλέον αρχίζει το «λάθρα βιώνων» οπότε πλέον η τέχνη της πολιτικής δίνει τη θέση στην ασυδοσία της κομματοκρατίας με όλα τα συνεπαγόμενα.
Ο Χρίστος Παναγόπουλος είπε επίσης, πως «μια καινούργια Ελλάδα γεννιέται».
Η μόνη ευχή που θα μπορούσε να δώσει κάποιος είναι μακάρι να γεννηθεί σωστά και αρτιμελής, διότι ναι μεν η αποκορύφωση της σημερινής παρακμιακής κατάστασης της Ελλάδος είναι βέβαια άμεση απόρροια των τελευταίων σαράντα ετών κομματοκρατίας, νεποτισμού, καλλιέργειας διαφθοράς και φιλοσοφίας της ήσσονος προσπάθειας, αλλά πολύ φοβούμαι ότι τα γενεσιουργά της αίτια ίσως να ανάγονται ακόμα και στην αρχή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους από την Επανάσταση του 1821 και μετά.
Αυτό ίσως θα μπορούσε να συζητηθεί.
Ο πρέσβης Χρίστος Παναγόπουλος πέρα από την πείρα και την αξιοσύνη που τον διακρίνει ως διπλωμάτη, έχει κι ένα επιπλέον πολύ ουσιώδες, κατά τη γνώμη μου, προνόμιο ότι γνωρίζει καλώς την Ομογένεια επειδή θήτευσε εδώ επί σειρά ετών τόσο στη Βοστώνη, όσο και στο Λος Αντζελες όπου άφησε εξαιρετική πορεία προσφοράς και υπηρεσίας.
Η αλήθεια είναι ότι η Βοστώνη ευτύχησε να έχει κατά καιρούς άξιους και ικανούς διπλωματικούς αντιπροσώπους της Ελλάδας, όπως τον Γιώργο Σαββίδη λόγου χάρη τον μετέπειτα πρέσβη στην Ουάσιγκτον, τον Αλέξη Κογεβίνα, ο οποίος σήμερα έχει τον βαθμό του πρέσβη επίσης και ο οποίος ήταν οραματιστής διότι κατόρθωσε και έβγαλε το Προξενείο από τον τέταρτο όροφο ενός κτιρίου στην οδό St. James της Βοστώνης και το μετέφερε σε ιδιόκτητο κτίριο στην πλέον περίοπτη τοποθεσία της Βοστώνης σε απόσταση αναπνοής από το κυβερνείο και δίπλα ακριβώς στο Δημοτικό Κήπο.
Η παρουσία και η θητεία του Κώστα Μπίκα στη Βοστώνη, μετέπειτα διευθυντή του ιδιαιτέρου γραφείου του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και μέχρι πριν λίγο επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ελλάδος, όλοι αυτοί ήταν πράγματι παρουσίες και αντιπροσωπείες υψηλού επιπέδου.
Κι επειδή ο σημερινός πρέσβης Χρίστος Παναγόπουλος γνωρίζει εκ του συστάδην και τιμά την Ομογένεια της Βοστώνης δεν μπορεί να επιτρέψει να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση «υπολειτουργίας» του Γενικού Προξενείου.
Δεν είναι δυνατόν λόγου χάρη να μην υπάρχει κάποιος να απαντά στα τηλεφωνήματα των ομογενών μας, αλλά να αναγκάζονται να ακούν ένα μακροσκελές μαγνητοφωνημένο μήνυμα, το οποίο τους υποδεικνύει να αφήσουν τα στοιχεία τους, προκειμένου να επιστρέψουν οι υπάλληλοι του Προξενείου το τηλεφώνημά τους, διότι αυτό δημιουργεί δυσμενείς εντυπώσεις όταν μάλιστα παρέρχονται ακόμα και 7 ημέρες, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, χωρίς απάντηση.
Κατανοητό ότι έχουν γίνει περικοπές, κατανοητό επίσης ότι υπάρχει φόρτος εργασίας και οι εναπομείναντες υπάλληλοι εργάζονται εντατικά, αλλά είναι ακατανόητο το πώς και το γιατί αποψιλώθηκε το Προξενείο από στελέχη του τα οποία θα μπορούσαν να είχαν μείνει, τουλάχιστον ένας ή μία να απαντά στο τηλέφωνο.
Είμαι βέβαιος ότι ο νέος πρέσβης θα επιληφθεί του θέματος άμεσα διότι γνωρίζει, τιμά και εκτιμά την Ομογένεια της Βοστώνης και γνωρίζει πως της αξίζει καλύτερη αντιμετώπιση από ένα μακροσκελές μαγνητοφωνημένο απρόσωπο μήνυμα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Aνάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου
Μέσα σε μία φράση στη συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» ο νέος πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, Χρίστος Παναγόπουλος, συμπεριέλαβε τόσα πολλά για την Ελλάδα και την Ομογένεια. Είπε πως «η Ελλάδα θα τα καταφέρει, γεννιέται μία καινούργια Ελλάδα, ζωντανή γέφυρα η Ομογένεια Αμερικής και Ελλάδος».
Πρόκειται για μία προοπτική ελπίδας στην πιο δύσκολη εποχή που περνά η Ελλάδα κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια κι ο καθημαγμένος ελληνικός λαός έχει πραγματικά ανάγκη από ελπίδα, αφού είναι γεγονός δοκιμασμένο στο διάβα των αιώνων πως χωρίς χαρά μπορεί κάποιος να ζει, χωρίς ελπίδα όχι.
Είναι επίσης γεγονός πως τις πιο πολλές φορές - όχι πάντοτε όμως - η ελπίδα και η χαρά συνυπάρχουν και συμπορεύονται. Και κάτι άλλο ακόμα, δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη εναλλακτική οδός από την έξοδο της Ελλάδος από την κρίση, για την οποία οφείλουμε να τονίσουμε για άλλη μία φορά δεν είναι μόνο οικονομική.
Αυτή είναι το σύμπτωμα, τα αίτια της κρίσης έχουν άλλη οντολογία και λέγεται απώλεια ήθους με την ευρύτερη βέβαια έννοια και αντιληπτική του όρου. Κι όταν χαθεί το ήθος το οποίο ορίζει την αυθεντικότητα και αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου, τότε θαρρώ τα συμπτώματα οδηγούν στη δημιουργία μιας κοινωνίας ακοινώνητων ατόμων, στην οποία αρχίζει και επικρατεί η διαφθορά με όλες της τις εκφάνσεις και εκφράσεις και οι οποίες έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο.
Οταν πάψει να λειτουργεί το «αληθώς ζην», τότε πλέον αρχίζει το «λάθρα βιώνων» οπότε πλέον η τέχνη της πολιτικής δίνει τη θέση στην ασυδοσία της κομματοκρατίας με όλα τα συνεπαγόμενα.
Ο Χρίστος Παναγόπουλος είπε επίσης, πως «μια καινούργια Ελλάδα γεννιέται».
Η μόνη ευχή που θα μπορούσε να δώσει κάποιος είναι μακάρι να γεννηθεί σωστά και αρτιμελής, διότι ναι μεν η αποκορύφωση της σημερινής παρακμιακής κατάστασης της Ελλάδος είναι βέβαια άμεση απόρροια των τελευταίων σαράντα ετών κομματοκρατίας, νεποτισμού, καλλιέργειας διαφθοράς και φιλοσοφίας της ήσσονος προσπάθειας, αλλά πολύ φοβούμαι ότι τα γενεσιουργά της αίτια ίσως να ανάγονται ακόμα και στην αρχή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους από την Επανάσταση του 1821 και μετά.
Αυτό ίσως θα μπορούσε να συζητηθεί.
Ο πρέσβης Χρίστος Παναγόπουλος πέρα από την πείρα και την αξιοσύνη που τον διακρίνει ως διπλωμάτη, έχει κι ένα επιπλέον πολύ ουσιώδες, κατά τη γνώμη μου, προνόμιο ότι γνωρίζει καλώς την Ομογένεια επειδή θήτευσε εδώ επί σειρά ετών τόσο στη Βοστώνη, όσο και στο Λος Αντζελες όπου άφησε εξαιρετική πορεία προσφοράς και υπηρεσίας.
Η αλήθεια είναι ότι η Βοστώνη ευτύχησε να έχει κατά καιρούς άξιους και ικανούς διπλωματικούς αντιπροσώπους της Ελλάδας, όπως τον Γιώργο Σαββίδη λόγου χάρη τον μετέπειτα πρέσβη στην Ουάσιγκτον, τον Αλέξη Κογεβίνα, ο οποίος σήμερα έχει τον βαθμό του πρέσβη επίσης και ο οποίος ήταν οραματιστής διότι κατόρθωσε και έβγαλε το Προξενείο από τον τέταρτο όροφο ενός κτιρίου στην οδό St. James της Βοστώνης και το μετέφερε σε ιδιόκτητο κτίριο στην πλέον περίοπτη τοποθεσία της Βοστώνης σε απόσταση αναπνοής από το κυβερνείο και δίπλα ακριβώς στο Δημοτικό Κήπο.
Η παρουσία και η θητεία του Κώστα Μπίκα στη Βοστώνη, μετέπειτα διευθυντή του ιδιαιτέρου γραφείου του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και μέχρι πριν λίγο επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ελλάδος, όλοι αυτοί ήταν πράγματι παρουσίες και αντιπροσωπείες υψηλού επιπέδου.
Κι επειδή ο σημερινός πρέσβης Χρίστος Παναγόπουλος γνωρίζει εκ του συστάδην και τιμά την Ομογένεια της Βοστώνης δεν μπορεί να επιτρέψει να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση «υπολειτουργίας» του Γενικού Προξενείου.
Δεν είναι δυνατόν λόγου χάρη να μην υπάρχει κάποιος να απαντά στα τηλεφωνήματα των ομογενών μας, αλλά να αναγκάζονται να ακούν ένα μακροσκελές μαγνητοφωνημένο μήνυμα, το οποίο τους υποδεικνύει να αφήσουν τα στοιχεία τους, προκειμένου να επιστρέψουν οι υπάλληλοι του Προξενείου το τηλεφώνημά τους, διότι αυτό δημιουργεί δυσμενείς εντυπώσεις όταν μάλιστα παρέρχονται ακόμα και 7 ημέρες, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, χωρίς απάντηση.
Κατανοητό ότι έχουν γίνει περικοπές, κατανοητό επίσης ότι υπάρχει φόρτος εργασίας και οι εναπομείναντες υπάλληλοι εργάζονται εντατικά, αλλά είναι ακατανόητο το πώς και το γιατί αποψιλώθηκε το Προξενείο από στελέχη του τα οποία θα μπορούσαν να είχαν μείνει, τουλάχιστον ένας ή μία να απαντά στο τηλέφωνο.
Είμαι βέβαιος ότι ο νέος πρέσβης θα επιληφθεί του θέματος άμεσα διότι γνωρίζει, τιμά και εκτιμά την Ομογένεια της Βοστώνης και γνωρίζει πως της αξίζει καλύτερη αντιμετώπιση από ένα μακροσκελές μαγνητοφωνημένο απρόσωπο μήνυμα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Aνάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου