Η αποτυχία των ιθυνόντων

Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου, 2012
Η «επιχείρηση σωτηρίας» της Ελλάδος υπονομεύεται από διαφωνούντες, αλλά κυρίως από υποστηρικτές. Η τάση ποινικοποιήσεως του μέσου Ελληνα πολίτη έχει αρχίσει να λειτουργεί αντιπαραγωγικά και υποσκάπτει το πρόγραμμα «ανορθώσεως», εάν υποτεθεί ότι οι συντάκτες των διαφόρων «μνημονίων» γνωρίζουν πράγματι τον τρόπο εξόδου από την κρίση και δεν πειραματίζονται απλώς.

Προς τους επικριτές της νοοτροπίας των Ελλήνων αρκεί η υπόμνηση ότι μία χώρα δεν διοικείται από το πλήθος που αναδεικνύει κατά καιρούς διάφορες πλειοψηφίες στη Βουλή, αλλά από την καθεστηκυία τάξη - με άλλα λόγια πολιτικούς, επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, τα ΜΜΕ, την ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας, τους συνδικαλιστικούς φορείς και πλείστες άλλες οργανώσεις συμφερόντων.
Κατά συνέπεια το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα είναι μία αποτυχία της ελληνικής «ελίτ», που δίδει τον τόνο αναπτύξεως στον οικονομικό τομέα, διαμορφώνει τη λειτουργία της διοικήσεως, καλλιεργεί κοινωνικό ήθος ή εξαχρειώνει τους πολίτες, όταν δημιουργεί μάζες διεκδικητικές και όχι συντεταγμένες παραγωγικές μονάδες.
Το τραγικό της τελευταίας τριακονταετίας είναι ότι η είσοδος της Ελλάδος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες το 1980, αντί να έχει ως συνέπεια την ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας κατέστρεψε την αντίληψη του επιχειρείν, που υφίστατο έως τότε. Υπήρχαν στην Ελλάδα δημιουργικοί επιχειρηματίες. Δεν αντελήφθησαν, ωστόσο, τι σήμαινε η έκθεση στον ανταγωνισμό ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών και τελικώς κατέρρευσαν οι επιχειρήσεις και η αγροτική παραγωγή.
Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου που μία «ευκαιρία» οδήγησε σε ολική καταστροφή. Θηρευτής ευκαιριών ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αλλά το όραμα της επεκτάσεως των ελληνικών συνόρων στις ακτές της Ιωνίας κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή ασχέτως αν οι ευθύνες επιρρίφθηκαν στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αλλά η επιστροφή στην κατάσταση πραγμάτων που ίσχυε στο παρελθόν είναι ανέφικτη και η τάση αποδράσεως από το ευρωπαϊκό σύστημα, που έχει αρχίσει να ενισχύεται προσφάτως, δεν συνιστά τη λύση. Τα διάφορα προγράμματα που εκπονεί η τρόικα έχουν ως στόχο αποκλειστικό τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και η εφαρμογή τους θα σαρώσει κάθε έκφανση του υφιστάμενου συστήματος που δεν είναι εναρμονισμένο με την κρατούσα ευρωπαϊκή -γερμανική- αντίληψη. Ο ρόλος, όμως, της τρόικας σταματά στο σημείο αυτό.
Αποτελεί υποχρέωση όσων προσποιούνται ότι ανήκουν στην ιθύνουσα τάξη να επινοήσουν για τη χώρα ρόλο παραγωγικό στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού συστήματος. Δεν θα το πράξουν, πιθανώς από νοητική οκνηρία. Κατά συνέπεια θα συνεχίζεται με τρόπο βιαιότερο η εμφυλιακή αντιπαράθεση κοινωνικών ομάδων και η σκιαμαχία γύρω από τη δραχμή και το ευρώ. Η Ελλάς έχει ανάγκη αισθήματος αποστολής.

Πηγή: Καθημερινή, Tου Κωστα Iορδανιδη