Κυριακή, 17 Ιουλίου, 2011
Από τότε που στην Ελλάδα διεξάγονται δημοσκοπήσεις, καμία κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει τέτοια σημάδια δημοσκοπικής κατάρρευσης όπως η σημερινή. Μέσα σε είκοσι δύο (σχεδόν) μήνες διακυβέρνησης, το ΠαΣοΚ εμφανίζεται όχι μόνο να έχει απολέσει το πλεονέκτημα των 11 μονάδων που κατέγραψε στις εκλογές του 2009 αλλά και να υστερεί της ΝΔ (ανάλογα με τη δημοσκόπηση) από 3 ως 6 μονάδες.
Η ανατροπή είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Και ερμηνεύεται από άλλα δύο δημοσκοπικά ευρήματα.
Πρώτον, την ευρύτατη αποστροφή (ο όρος είναι επιεικής...) που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά όσων πιστεύουν ότι η χώρα πηγαίνει σε «λάθος κατεύθυνση» ή ότι εφαρμόζεται «λάθος πολιτική» υπερβαίνουν σταθερά το 80%- άλλη μια πρωτοφανής απόρριψη για κυβερνητική πολιτική...
Είναι χαρακτηριστικό επίσης το άλμα στις δημοσκοπήσεις όσων πολιτικών σχηματισμών εμφανίζονται πιο «αντικυβερνητικοί» (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ...) και η υποχώρηση εκείνων που κινούνται πιο μετριοπαθώς απέναντι στην κυβέρνηση (όπως η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημοκρατική Συμμαχία ). Σαν να παρασύρει η κατάρρευση όχι μόνο την κυβερνητική παράταξη αλλά και όσους δεν βρίσκονται ρητά και ξεκάθαρα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.
Δεύτερον, τη ραγδαία αποδυνάμωση της εικόνας του Πρωθυπουργού. Ο Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται να υστερεί πλέον ως επιλογή πρωθυπουργού έναντι του Αντ. Σαμαρά- κάτι το οποίο συνέβη με τον Κ. Καραμανλή μόλις ένα μήνα προ των εκλογών του 2009 ενώ ο Κ. Σημίτης υπερτερούσε πάντα, έστω και οριακά, του Κ.Καραμανλή έως ότου παρέδωσε την αρχηγία του ΠαΣοΚ στον σημερινό Πρωθυπουργό. Για πρώτη φορά, δηλαδή, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή πρωθυπουργού στις δημοσκοπήσεις.
Είναι άραγε μια ανατροπή συγκυριακή ή οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό; Ομολογώ ότι ουδείς μπορεί να διακινδυνεύσει σήμερα μια απάντηση. Να συγκρατήσουμε απλώς ότι μια δημοσκοπική κατάρρευση δεν είναι παρά
«μια κατάρρευση επί χάρτου» και μόνο οι κάλπες μπορούν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές.
Η Αριστερά, ας πούμε, που έχει υιοθετήσει την πιο μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση, εμφανίζεται συνολικά με εντυπωσιακά δημοσκοπικά ποσοστά, κοντά στο 25%. Αλλά αντίστοιχα υψηλά ποσοστά κατέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ και την άνοιξη του 2008-όλοι ξέρουμε τη συνέχεια...
Από την άλλη πλευρά, όμως, αν η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την εικόνα λίγες εβδομάδες έπειτα από έναν ανασχηματισμό που δεν άφησε αρνητικές εντυπώσεις, αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να την ανατρέψει στο ορατό μέλλον. Κυρίως από τη στιγμή που καταγράφονται τόσο έντονα και η απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής και η αποδυνάμωση του Πρωθυπουργού.
Από τότε που στην Ελλάδα διεξάγονται δημοσκοπήσεις, καμία κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει τέτοια σημάδια δημοσκοπικής κατάρρευσης όπως η σημερινή. Μέσα σε είκοσι δύο (σχεδόν) μήνες διακυβέρνησης, το ΠαΣοΚ εμφανίζεται όχι μόνο να έχει απολέσει το πλεονέκτημα των 11 μονάδων που κατέγραψε στις εκλογές του 2009 αλλά και να υστερεί της ΝΔ (ανάλογα με τη δημοσκόπηση) από 3 ως 6 μονάδες.
Η ανατροπή είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Και ερμηνεύεται από άλλα δύο δημοσκοπικά ευρήματα.
Πρώτον, την ευρύτατη αποστροφή (ο όρος είναι επιεικής...) που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά όσων πιστεύουν ότι η χώρα πηγαίνει σε «λάθος κατεύθυνση» ή ότι εφαρμόζεται «λάθος πολιτική» υπερβαίνουν σταθερά το 80%- άλλη μια πρωτοφανής απόρριψη για κυβερνητική πολιτική...
Είναι χαρακτηριστικό επίσης το άλμα στις δημοσκοπήσεις όσων πολιτικών σχηματισμών εμφανίζονται πιο «αντικυβερνητικοί» (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ...) και η υποχώρηση εκείνων που κινούνται πιο μετριοπαθώς απέναντι στην κυβέρνηση (όπως η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημοκρατική Συμμαχία ). Σαν να παρασύρει η κατάρρευση όχι μόνο την κυβερνητική παράταξη αλλά και όσους δεν βρίσκονται ρητά και ξεκάθαρα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.
Δεύτερον, τη ραγδαία αποδυνάμωση της εικόνας του Πρωθυπουργού. Ο Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται να υστερεί πλέον ως επιλογή πρωθυπουργού έναντι του Αντ. Σαμαρά- κάτι το οποίο συνέβη με τον Κ. Καραμανλή μόλις ένα μήνα προ των εκλογών του 2009 ενώ ο Κ. Σημίτης υπερτερούσε πάντα, έστω και οριακά, του Κ.Καραμανλή έως ότου παρέδωσε την αρχηγία του ΠαΣοΚ στον σημερινό Πρωθυπουργό. Για πρώτη φορά, δηλαδή, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή πρωθυπουργού στις δημοσκοπήσεις.
Είναι άραγε μια ανατροπή συγκυριακή ή οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό; Ομολογώ ότι ουδείς μπορεί να διακινδυνεύσει σήμερα μια απάντηση. Να συγκρατήσουμε απλώς ότι μια δημοσκοπική κατάρρευση δεν είναι παρά
«μια κατάρρευση επί χάρτου» και μόνο οι κάλπες μπορούν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές.
Η Αριστερά, ας πούμε, που έχει υιοθετήσει την πιο μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση, εμφανίζεται συνολικά με εντυπωσιακά δημοσκοπικά ποσοστά, κοντά στο 25%. Αλλά αντίστοιχα υψηλά ποσοστά κατέγραφε ο ΣΥΡΙΖΑ και την άνοιξη του 2008-όλοι ξέρουμε τη συνέχεια...
Από την άλλη πλευρά, όμως, αν η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την εικόνα λίγες εβδομάδες έπειτα από έναν ανασχηματισμό που δεν άφησε αρνητικές εντυπώσεις, αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να την ανατρέψει στο ορατό μέλλον. Κυρίως από τη στιγμή που καταγράφονται τόσο έντονα και η απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής και η αποδυνάμωση του Πρωθυπουργού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου