Μετακόμισαν στο Λόουελ για το Ημερήσιο Σχολείο

Παρασκευή, 6 Μαΐου, 2011

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ/ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΜΟΥΚΟΣ
Το ζεύγος Γεωργίου και Χριστίνας Καυκά, οι οποίοι μετακόμισαν στην πόλη του Λόουελ, λόγω του Ημερήσιου Ελληνικού Σχολείου, επειδή ήθελαν τα παιδιά τους να μάθουν ελληνικά.

ΒΟΣΤΩΝΗ. Κάθε Ελληνας της Αμερικής έχει και τη δική του διαδρομή και τη δική του ιστορία, κάτι σαν μία μικρή Οδύσσεια από τη στιγμή που παίρνει των ομματιών του και φεύγει από την γεννήτρα γη του, την Ελλάδα, και μεταναστεύει εδώ, άγνωστος ανάμεσα σε άγνωστους στην αρχή, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και τα παιδιά του.

Ο Γιώργος Καυκάς δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά ανήκει κι αυτός στους αγωνιστές και αυτοδημιούργητους ομογενείς μας. Μετανάστευσε από τον Πύργο της Ηλείας το 1969 κομίζοντας μαζί του τη μεγάλη του επιθυμία για εργασία και πρόοδο και την τέχνη της ραπτικής που είχε μάθει από μικρό παιδί στην Ηλεία.
Οταν πρωτοήλθε το 1969 πήγε στην πόλη Μάρλμπορο της Μασαχουσέτης, όπου εργάσθηκε επί δύο χρόνια σε εργοστάσιο υποδηματοποιίας.
Οταν όμως πληροφορήθηκε ότι στο Λόουελ υπήρχε Ημερήσιο Ελληνικό Σχολείο, χωρίς να το σκεφθεί δεύτερη φορά πήρε την σύζυγό του Χριστίνα και τα δυο τους παιδιά και μετακόμισαν στο Λόουελ. Είπε στον «Ε.Κ.» ότι «βαθιά λαχτάρα της καρδιάς μας ήταν να σπουδάσουν τα παιδιά μας στο Ημερήσιο Σχολείο για να μάθουν την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό» και συμπλήρωσε «έτσι βρεθήκαμε στο Λόουελ».
Στην αρχή που μετακόμισαν στο Λόουελ εργάσθηκε ως ράπτης στο εμπορικό κατάστημα ενδυμάτων «Kaps» στη γειτονική πόλη Λόρενς, αλλά δεν άργησαν με την σύζυγό του Χριστίνα να ανοίξουν το δικό τους ραφείο και συγκεκριμένα το 1973 μέσα στην καρδιά του Λόουελ. Ο ίδιος εργαζόταν σε δύο εργασίες στο εμπορικό «Kaps» και στο δικό τους μαγαζί, αλλά όπως είπε «η Χριστίνα το κρατούσε το μαγαζί μας».
Ανθρωπος ευγνώμων, ο κ. Καυκάς είπε «πρέπει να σας ομολογήσω ότι με βοήθησε πολύ ο αείμνηστος π. Φίλιππος Γιαλεψός. Αναζητούσα εργασία οπότε είδα την πινακίδα στο πρατήριο καυσίμων και επισκευής αυτοκινήτων που έγραφε ‘Μαχαίρας’, οπότε σκέφθηκα ότι πρέπει να ήταν Ελληνας, όπως πράγματι ήταν. Μπήκα μέσα, μιλήσαμε, με ρώτησε από πού κατάγομαι, του απάντησα από τον Πύργο της Ηλείας. Ο κ. Μαχαίρας μου είπε ότι από τον Πύργο είναι και ο π. Φίλιππος που είναι στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας».
Χωρίς να χάσει καιρό ο κ. Καυκάς πήγε και βρήκε τον π. Φίλιππο για τον οποίον είπε, ότι «όχι απλά με βοήθησε, αλλά μου φέρθηκε ως πατέρας, με βοήθησε να βρω εργασία, τα πάντα».
Τη ραπτική τέχνη την έμαθε στον Πύργο. «Είμαστε τρία αδέλφια ράφτες», είπε, και συμπλήρωσε «από 13 χρόνων ξεκίνησα να κόβω το ύφασμα και να ράβω». Τον περασμένο Μάιο συνταξιοδοτήθηκε και το έκλεισε το μαγαζί.
Στην ερώτηση πώς πάει η ραπτική σήμερα κι αν έχει ψωμί, απάντησε: «όποιος γίνει ράφτης σήμερα θα κάνει πολλά χρήματα διότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη από ράφτες».
Ο κ. Καυκάς δεν μετάνιωσε που ήλθε στην Αμερική και ιδιαίτερα στο Λόουελ «το οποίο ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1970 ανθούσε, είχε πολύ Ελληνισμό», όπως είπε, ενώ σιγά-σιγά ασχολήθηκε εθελοντικά ως σύμβουλος στην κοινότητα της Αγίας Τριάδας προσφέροντας ό,τι του ζητείτο.
Σήμερα είναι ο πρόεδρος του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Αγγλίας, ο οποίος ιδρύθηκε το 1989 και του οποίου τυγχάνει από τα ιδρυτικά στελέχη.
Μιλώντας για τον Σύλλογο, είπε ότι «απαρτίζεται από ογδόντα οικογένειες, πηγαίνει πολύ καλά» και συμπλήρωσε «είμαστε αγαπημένοι και προσπαθούμε για το καλύτερο». Ηταν από τους πρώτους συλλόγους που κινητοποιήθηκαν για να συνδράμουν τους πυρόπληκτους Ηλείους και γενικότερα την Ελλάδα με τις τρομακτικές πυρκαγιές του 2007.
Ο Γιώργος Καυκάς συνδράμει πρόθυμα και αθόρυβα στα ομογενειακά και δίνει πρώτος το παρών σε θέματα που αφορούν στην Ελλάδα και την Ομογένεια.

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Του Θεόδωρου Καλμούκου