Στη Βαρκελώνη μεγάλη διαδήλωση υπέρ ευρύτερης αυτονομίας της Καταλονίας

Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 2010
Χθες η εθνική ομάδα της Ισπανίας νίκησε την αντίστοιχη της Ολλανδίας και έγινε Πρωταθλήτρια Κόσμου. Είδαμε τους Ισπανούς να τραγουδούν, να χορεύουν. Μεγάλο γεγονός, τα ίδια κάναμε και εμείς οι Έλληνες όταν η Ελλάδα πήρε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Θυμάστε το τραγούδι «Σήκωσε το, το τιμημένο δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω…»

Τώρα τι θα περιμένει την Ισπανία ένας θεός ξέρει και αυτό γιατί η Ισπανία αποτελείται από διαφορετικά κρατίδια. Ένα από αυτό είναι η Καταλονία με πρωτεύουσα τη Βαρκελώνη.

Την Παρασκευή που μας πέρασε (9 Ιουλίου, 2010) το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αναγνώρισε μόνο ένα έθνος, το Ισπανικό. Επίσης, το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας έκρινε ότι η καταλανική γλώσσα δεν θα πρέπει να έχει προβάδισμα έναντι της ισπανικής γλώσσας.

Η απόφαση του Δικαστηρίου εκδόθηκε μετά από τέσσερα χρόνια δικαστικού αγώνα, κι αφού οι Καταλανοί έχουν εγκρίνει το βαθμό αυτονομίας της περιοχής τους σε δημοψήφισμα που διενεργήθηκε το 2006. Βάσει του δημοψηφίσματος, το τοπικό κοινοβούλιο ανέλαβε αυξημένες αρμοδιότητες σχετικά με θέματα φορολογίας και δικαιοσύνης.

Έτσι κοντά ένα εκατομμύριο διαδηλωτές βγήκαν χθες στη Βαρκελώνη να διαδηλώσουν την απόφαση του Ανωτάτου δικαστηρίου που δεν θέλει να αναγνωρίσει Καταλανικό Κράτος και Καταλανική Γλώσσα. «Είμαστε έθνος» έγραφαν τα πανό των διαδηλωτών.

Σκέπτομαι την Σοβιετική Ένωση, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας του 1980. Σκέπτομαι τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Γιουγκοσλαβίας. Και οι δύο αυτές χώρες μίκρυναν τα τελευταία χρόνια. Αν θυμάστε έγιναν Ολυμπιακοί Αγώνες και στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Βαρκελώνη. Μάλιστα έγιναν και στην Κίνα πρόσφατα που και αυτή είναι κομμάτια. Ας μη ξεχνάμε τη Νότια Αφρική κι εδώ πολιτικά προβλήματα υπάρχουν και υπήρχαν.   Και οι δύο χώρες έχουν κόσμο που πραγματικά πεινάει. Όταν φεύγεις από την χλιδή των πλουσίων και την βιτρίνα της κοινωνίας υπάρχει ένας άλλος λαός, αυτός που πεθαίνει από τη φτώχεια, την ασιτία και την έλλειψη στοιχειωδών πόρων διαβίωσης και ιατρικής περίθαλψης.

Για να σκεφτούμε λιγάκι μήπως τελικά τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας για το ποδόσφαιρο, για τους ολυμπιακούς αγώνες φέρνουν στην επιφάνεια και τα προβλήματα αυτής της χώρας, της όποιας χώρας; Ασφαλώς και τα φέρνουν. Ας περιμένουμε λοιπόν λίγο να δούμε εάν το φαινόμενο της διάλυσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας θα έχει και συνέχεια. Συμπτωματικά γίνονται αυτά;
Εσείς τι νομίζεται;
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη