Δολοφονήθηκε η κοινή λογική... Ανοιχτά της Γάζας

Δύο επίλεκτα μέλη της σχολής των «Νέων Ιστορικών του Ισραήλ» σχολιάζουν την αιματηρή επίθεση στον «Στολίσκο της Ελευθερίας» και μιλούν γενικά για τον γόρδιο δεσμό στη Μέση Ανατολή

ΕΙΧΕ άλλη «λύση» το Ισραήλ εκτός από το να καταλάβει τα πλοία των ακτιβιστών, Τούρκων, άλλων ξένων και Ελλήνων, τα οποία κατευθύνονταν προς την παρανόμως αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας; «Το Βήμα» μίλησε με δύο κορυφαίους και πολιτικά προοδευτικούς ισραηλινούς ιστορικούς, αναζητώντας μια πιο ψύχραιμη άποψη επί των θλιβερών γεγονότων, πέρα από τα όσα διακηρύσσει η υπερδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου. Οι ιστορικοί αυτοί θεωρούν πως πρακτικά η κατάληψη του «Στολίσκου της Ελευθερίας» ήταν μονόδρομος, αλλά εκφράζουν ριζικές διαφωνίες για το λουτρό αίματος και για τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η επιχείρηση που κατέληξε στη δολοφονία εννέα ακτιβιστών. Είναι φανερό: Τυπικά αποκλεισμένη είναι μόνο η Λωρίδα της Γάζας. Ουσιαστικά όμως, αποκλεισμένος είναι κάθε μετριοπαθής, Ισραηλινός ή Παλαιστίνιος, που οραματίζεται την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών. Στα διεθνή ύδατα ανοικτά της Γάζας δολοφονήθηκε η κοινή λογική.
«Τελικά οι μόνοι που ωφελήθηκαν είναι οι εξτρεμιστές των δύο πλευρών οι οποίοι “συναντήθηκαν” μέσω του επεισοδίου. Το γεγονός ότι σκοτώθηκαν άνθρωποι είναι βεβαίως λυπηρό» λέει ο Ντάνι Γκουτβάιν, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα, με τον οποίο επίσης επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά. Και τονίζει: «Ηταν ένα ακόμη επεισόδιο στον φαύλο κύκλο της Μέσης Ανατολής. Ομως όταν επικεντρωνόμαστε σε αυτό, παραβλέπουμε την μεγαλύτερη εικόνα:την ειρήνευση».
«Τα πλοία υποστήριζαν ότι μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια. Γιατί άραγε αρνήθηκαν να την ξεφορτώσουν σε ισραηλινό λιμάνι; Διότι επιθυμούσαν ακριβώς να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας. O μοναδικός τρόπος να σταματήσουν ήταν η κατάληψή τους» λέει ο Μπένι Μόρις, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν. Ο κ. Μόρις είναι ο θεμελιωτής της σχολής των «Νέων Ιστορικών του Ισραήλ» και μάλιστα ο εισηγητής του όρου, το 1988.
Ο κ. Γκουτβάιν- ο οποίος ασκεί κριτική από αριστερά στους Νέους Ιστορικούς κατηγορώντας τους πως παρείχαν την ηθική βάση για το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων στο Ισραήλ - θεωρεί πως ο ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας πρέπει να λυθεί μόνο μέσω άμεσων διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

Αμφότεροι ασκούν κριτική στην υπερδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου. «Ανήκω στους Ισραηλινούς που προσπαθούν να επιλύσουν το παλαιστινιακό ζήτημα» τονίζει ο κ. Γκουτβάιν τηρώντας τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από όσους συμπατριώτες του θεωρούν πως ολόκληρη η περιοχή ανήκει στους εβραίους και δεν αποδέχονται το δικαίωμα ύπαρξης παλαιστινιακού κράτους. Ο κ. Μόρις είναι από τους πρώτους οι οποίοι, στη δεκαετία του ΄80, αμφισβήτησαν την ιστοριογραφία «που εξυπηρετούσε τον σιωνισμό». Με βάση τα αρχεία που «αποχαρακτηρίστηκαν τότε στο Ισραήλ και στη Βρετανία, οι ιστορικοί έγραψαν ρεβιζιονιστικά βιβλία για το 1948» και τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Εγραψαν, λ.χ., πως το πρόβλημα των παλαιστινίων προσφύγων «δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον πόλεμο, την κατάκτηση των Ισραηλινών και τις οδηγίες των αραβικών κρατών, ενώ η παραδοσιακή ισραηλινή ιστοριογραφία υποστήριζε ότι οι υπόλοιποι Αραβες διέταξαν τους Παλαιστινίους να φύγουν» .

Λύση ο κ. Μόρις δεν βλέπει στον ορίζοντα. «Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία των Παλαιστινίων και των Αράβων. Ακόμη και οι θεωρούμενοι ως μετριοπαθείς Παλαιστίνιοι της Φατάχ ζητούν την καταστροφή του Ισραήλ». Δεν πιστεύει πως το επεισόδιο με τον «Στολίσκο της Ελευθερίας» θα κάνει κάποια διαφορά.
«Η κατάσταση θα παραμείνει απαράλλαχτη- το Ιράν θα συνεχίσει να προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, οι Αραβες θα συνεχίσουν να προσπαθούν να εξολοθρεύσουν το Ισραήλ...».

Αντιθέτως ο κ. Γκουτβάιν πιστεύει πως μπορεί να λυθεί το Παλαιστινιακό «με πλειοψηφία της Αριστεράς στην Κνεσέτ. Η ισραηλινή κοινωνία είναι διχασμένη όπως και η παλαιστινιακή, μεταξύ των μετριοπαθών και των ακραίων. Το επεισόδιο με τον στολίσκο είναι καταστροφικό από κάθε άποψη. Η Τουρκία γνώριζε τι θα συνέβαινε και το ενορχήστρωσε για να έχει ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Το Ισραήλ έπεσε στην παγίδα. Ολα αυτά είναι πολύ δυσάρεστα για όσους από εμάς προσπαθούμε να σταματήσουμε τους εβραϊκούς οικισμούς και να απομονώσουμε τους σκληροπυρηνικούς- αυτά είναι τα πραγματικά ζητήματα».
Συμφωνεί με τον κ. Μόρις πως το επεισόδιο αυτό δεν θα αλλάξει τίποτε. «Ηταν απλώς μια πρόκληση που πέτυχε. Ο στολίσκος όμως αποδείχθηκε καλός “σύμμαχος” της ισραηλινής ακροδεξιάς. Και η γενικευμένη “θυματοποίηση” δεν βοηθά την κοινή λογική».

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ