Eγκληματική απερισκεψία, ανθρώπινο λάθος ή εσκεμμένη ενέργεια;

Η Ηλεκτρική Εταιρεία παρά τρίχα να μας σκοτώσει

Γλυτώσαμε από ηλεκτροπληξία

Αυτό το μικρό βίντεο έχει τραβηχτεί απο το κινητό της Κατερίνας.
Είναι μόνο 12 δευτερόλεπτα. 
Οι ανατινάξεις άρχισαν στις 7:00 και τελείωσαν στις 7:17 λεπτά

Έχουν περάσει 21 ημέρες από τον «κατακλυσμό» που έγινε στην βορειοανατολική Αμερική (14 Μαρτίου, 2010).  Μέσα σε τρεις ημέρες 27 πόντους βροχή που συνοδεύτηκε από θυελλώδεις ανέμους.

Ήταν Κυριακή 14 Μαρτίου, 2010 5:00 το πρωί όταν ο ηλεκτρισμός κόπηκε από πέσιμο τεράστιου κλαδιού ενός αιωνίου δένδρου περίπου 300 μέτρα μακριά από το σπίτι μας. Σηκώθηκα στις 5:30 το πρωί και είδα ότι το ρεύμα είχε κοπεί. Καλώδια στην άσφαλτο στο drive way και στο χορτάρι της αυλής.

Η καταρρακτώδης βροχή είχε σμίξει τη γη με τον ουρανό! Ποτάμια νερού και λίμνες παντού. Βλέπω το γείτονα να επιστρέφει από την εργασία της γυναίκας του όπου την είχε μεταφέρει. Επικοινωνώ μαζί του με το κινητό και μου λέει ότι «είναι πολύ επικίνδυνο μη βγείτε έξω, καλώδια του ηλεκτρισμού είναι παντού σε μήκος ενός χιλιομέτρου δεξιά και αριστερά των σπιτιών μας. «Έχω τηλεφωνήσει στο 9-11 (επείγουσες ανάγκες) και έχει κλείσει το δρόμο η αστυνομία με περιπολικά και από τις δύο μεριές» μου λέει ο Kevin ο γείτονας που μένει με την οικογένεια του πλησίον στο δικό μας σε μία ερημική περιοχή του Tewksbury, MA.

Ανησυχώ γιατί το σπίτι έχει τρόμπα νερού και πρέπει να βάλω τη γεννήτρια. Σκέφτομαι «ας περιμένω λίγο». Εκεί που λαγοκοιμόμουνα ακούω τον πρώτο εκκωφαντικό κρότο. Ταράχτηκε το σπίτι. Ακολουθούν κι άλλος, κι άλλος. Δεκάδες κρότοι ενώ το σπίτι σείεται από τα θεμέλια. Καλώ το γιό μας Νίκο που κοιμόταν στο πρώτο πάτωμα και την Κατερίνα που κοιμόταν στο δωμάτιο της στο δεύτερο ενώ λίγο πιο εκεί ήταν το δωμάτιο μας. Η σύζυγος Λίντα-Δήμητρα εργάζεται νυχτερινή στο Γενικό Νοσοκομείο της Βοστώνης, η μεγάλη μας κόρη είναι στο Κολλέγιο στη Savannah, Georgia.

Οι τρείς μας που είμαστε σπίτι μαζευτήκαμε σε ένα σημείο. Οι εκκωφαντική θόρυβοι και ο φόβος μήπως σπάσουν τα τζάμια μας φέρνει στην κουζίνα. Η Κατερίνα έχει το κινητό της στο χέρι. Πανικός μας κυρίευσε. Λέω στη μικρή και τηλεφωνά στο 9-11 και ζητούμε βοήθεια. Οι κρότοι σαν βόμβες ταράζουν το σπίτι που κουνιέται σαν να γίνεται μεγάλος σεισμός, ενώ οι λάμψεις είναι σαν δεκάδες κεραυνοί που πέφτουν με μιας κάθε φορά . Μυρωδιά καπνού παντού. Όσο περνά η ώρα τόσο πολύ «τα χρειαζόμαστε». Βοήθεια από πουθενά. Τα καλώδια του ηλεκτρισμού χορεύουν στα νερά και συνέχεια γίνονται τρομακτικές εκρήξεις. Βλέποντας την κατάσταση να συνεχίζεται και να μην έρχεται κανένας για βοήθεια αρχίσαμε να χάνουμε την ψυχραιμία μας. Από τη μπαλκονόπορτα βλέπουμε την οικογένεια του Kevin του γείτονα να είναι όλοι στο πίσω μπαλκόνι με τα σώβρακα (είχαν πεταχτεί από τα κρεβάτια τους) ενώ η καταρρακτώδης βροχή οι κρότοι και οι λάμψεις συνεχίζονται για περίπου 17 λεπτά. Το σπίτι έχει γεμίσει καπνούς ενώ καπνοί είναι και έξω και μυρίζουν καμένα καλώδια.

Επιτέλους τα 17 λεπτά του «πολέμου» με τις τεράστιες λάμψεις και τους εκκωφαντικούς κρότους πέρασαν. Η περιοχή άρχισε να γεμίζει πυροσβεστικά και αστυνομικά. Ο κεντρικός αγωγός του νερού κάπου 6 πόδια μέσα στο έδαφος έσπασε και ένας πίδακας νερού ξεπετάγεται στην είσοδο του drive way. Έρχονται δεκάδες πυροσβέστες με διάφορα εξαρτήματα και αναλαμβάνουν εργασία. Τα καλώδια του σπιτιού και μία γωνία του σπιτιού έχουν πάρει φωτιά. Τη σβήνουν ενώ φέρνουν μία τεράστια ανεμιστήρα και διώχνουν τον καπνό από το σπίτι. Το υπόγειο είναι γεμάτο νερό από τον αγωγό του νερού και από το γεγονός ότι έχει καεί η τρόμπα που διώχνει το νερό όταν ανεβαίνει η στάθμη του για να μην πλημυρίσει το υπόγειο. Κοιταζόμαστε με τα παιδιά και οι τρεις δακρύζουμε. Φτηνά την γλυτώσαμε. Οι πυροσβέστες και οι αστυνομικοί είναι παντού. Τους ρωτώ τι έγινε; Γιατί αργήσατε; Ένας πυροσβέστης με κοιτάζει και με ρωτάει «Πιστεύεις στο Θεό;» Μα φυσικά του λέω, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Με ξανακοιτάζει και μου λέει. «Να ευχαριστήσεις το Θεό που δεν πάθατε μεγαλύτερο κακό». Δεν έδωσα και πολύ σημασία γιατί έπρεπε να δω τις ζημιές στο σπίτι.

Μετά από 15 περίπου λεπτά τηλεφωνά η Λίντα που ήρθε από τη δουλειά και η αστυνομία δεν την αφήνει να περάσει το μπλόκο. «Είμαστε καλά, τα παιδιά και εγώ είμαστε καλά», της λέω. Ενώ η αστυνομία δεν την άφηνε να έρθει στο σπίτι αυτή άφησε το αυτοκίνητο και μπήκε στο δάσος και ήρθε από το πίσω μέρος μέσα από αγκάθια και ποτάμια νερού. Αγκαλιαστήκαμε και με δάκρυα ευχαριστήσαμε τον Άγιο Νικόλα, την Παναγία και το Θεό που δεν πάθαμε κακό εμείς. Ρωτώ ένα πυροσβέστη τι έγινε γιατί δεν ήρθατε πιο νωρίς με κοιτάζει και μου λέει. «Φίλε μου, αντί για 240 βολτ σας έστειλαν 13,000 βολτ ρεύμα ενώ τα καλώδια από τους πυλώνες ήσαν μέσα στα νερά. Είναι θαύμα που τη γλυτώσατε, εμείς δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε».

Μάλιστα! Κάποιος ανόητος μέσα στην ηλεκτρική εταιρία χωρίς να ελέγξει την κατάσταση μας έδωσε 13,000 βολτ τάση. Παρά τρίχα να γίνουμε στάχτη κι εμείς και η οικογένεια του γείτονα. Τώρα, αφού χάσαμε πολλά από τα υπάρχοντά μας μένουμε ακόμα σε ξενοδοχείο έως ότου αποκατασταθούν οι ζημιές.

Όταν θα έρθει η ώρα θα κοιτάξουμε τι ακριβώς έγινε και γιατί έγινε. Πρόκειται για εγκληματική απερισκεψία, ανθρώπινο λάθος ή εσκεμμένη ενέργεια;

Η οικογένεια μου και εγώ θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους γνωστούς και άγνωστους φίλους και αναγνώστες αυτής της ιστοσελίδας από όλο τον κόσμο, που ενδιαφέρθηκαν και με οποιοδήποτε τρόπο εκφράζουν την ηθική τους υποστήριξη.
Μπορούσε να ήταν και χειρότερα.

Χριστός Ανέστη σε όλους και Πάντα με Υγεία.

Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη, ΗΠΑ