The New York Times: Αρθρο αποθεώνει το Ζαγόρι – Πώς «αψηφά τα κλισέ των καρτ ποστάλ»

Τρίτη, 2 Σεπτεμβρίου, 2025

 

Κολυμπήθρες, Πάπιγκο @Shutterstock

Ως ιδανικό θέρετρο καλοκαιρινών διακοπών περιγράφεται η περιοχή του Ζαγορίου για τους τουρίστες από όλο τον κόσμο που αναζητούν διακοπές με ηρεμία, σε έναν τόπο που αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Γνώστης του ελληνικού καλοκαιριού και της μετάλλαξής του τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ο Alex Sakalis, αρθρογράφος των New York Times, δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στη μοναδικότητα του υπέροχου τοπίου του Ζαγορίου, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO εδώ και δύο χρόνια (θυμίζουμε ότι το Ζαγόρι αποτέλεσε την πρώτη ελληνική υποψηφιότητα που υποβλήθηκε στην UNESCO, για εγγραφή στον κατάλογο των πολιτιστικών τοπίων).

Η γοητεία του τοπίου

Στο άρθρο του «Η γοητεία των λίθων και της σιωπής: Πεζοπορία στο Ζαγόρι, στην Ελλάδα», ο Sakalis περιγράφει την ομορφιά της Ηπείρου, μακριά από την τουριστική κίνηση στο παραλίες, τα πολύβουα πλήθη και το θερμό μέτωπο του ελληνικού καλοκαιριού που γίνεται όλο και πιο καυτό.

«Τα τελευταία χρόνια, αναζητώντας καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα, έχω γυρίσει την πλάτη μου στη θάλασσα. Σύμβολα ανέμελης διασκέδασης από τη δεκαετία του 1960, οι παραλίες και τα νησιά συνοδεύονται πλέον από καύσωνες, δασικές πυρκαγιές, πολυκοσμία και φουσκωμένες τιμές. Έχω κατευθυνθεί προς το εσωτερικό της χώρας, στα βουνά. Εδώ, τα ασβεστωμένα χωριά δίνουν τη θέση τους σε στωικούς πέτρινους οικισμούς, τυλιγμένους στη σιωπή και την ομίχλη. Είναι μια Ελλάδα που λίγοι τουρίστες βλέπουν: μια ορεινή κουλτούρα που αψηφά τα κλισέ των καρτ-ποστάλ», γράφει ο συντάκτης.

 

«Λίγες περιοχές το συνοψίζουν αυτό καλύτερα από το Ζαγόρι, στη βορειοδυτική Ελλάδα — ένα υψίπεδο με καταρράκτες, σμαραγδένια δάση, πανύψηλα βουνά και 46 αρχαία χωριά που περιβάλλουν το όρος Τύμφη, ένα από τα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας με υψόμετρο 2.492 μέτρα. Ολόκληρη η περιοχή αποτελεί μέρος του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου και το 2023 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO», σημειώνεται στο άρθρο.

Ξεχωρίζοντας ως θέρετρο το χωριό Αρίστη στα δυτικά Ζαγοροχώρια, ένα κάθετο σύμπλεγμα ψηλών πέτρινων αρχοντικών διατεταγμένα γύρω από μια κεντρική πλατεία, μόλις 45 λεπτά από τα Ιωάννινα, ο Alex Sakalis περιγράφει την επίπεδη βραχώδη επιφάνεια του βουνού Τύμφη, που το βράδυ «παίρνει αποχρώσεις του ροζ και του κίτρινου», αλλά και την άγρια, θεατρική ομορφιά μιας καλοκαιρινής καταιγίδας. Το Μονοδένδρι είναι το ιδανικό ορμητήριο για την πεζοπορία που πολλοί αγαπούν στα Ζαγοροχώρια: «Το φαράγγι του Βίκου, που διασχίζει το κέντρο του Ζαγοριού, είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά θαύματα της Ευρώπης, με μήκος 32 χιλιόμετρα, βάθος 900 μέτρα και πλάτος που κυμαίνεται από 90 έως 900 μέτρα. Η εξερεύνηση του φαραγγιού με τα πόδια είναι συχνά το αποκορύφωμα ενός ταξιδιού στο Ζαγόρι.»

Πλούσια ιστορία και κληρονομιά

Το Ζαγόρι, που σήμερα έχει πληθυσμό 3.374 κατοίκους, άρχισε να αναπτύσσεται ως ξεχωριστή κοινότητα τον 15ο αιώνα, όταν τα 46 χωριά του διαπραγματεύτηκαν μια συμφωνία με τους Οθωμανούς  διατηρώντας την αυτονομία της περιοχής τους. Προστατευμένη από τη γεωγραφία και τη διπλωματία, η περιοχή άνθισε ως κέντρο ιατρικής, φιλοσοφίας και τέχνης. Έλληνες από την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη έρχονταν για να σπουδάσουν ή να ασχοληθούν με το εμπόριο, και οι χωρικοί, με τη σειρά τους, έγιναν πολίτες του ευρύτερου κόσμου, ασκώντας επιχειρηματικές δραστηριότητες σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική.

Η πλούσια πολιτισμική κληρονομιά της περιοχής που άρχισε να αναπτύσσεται κατά τον 15^ο αιώνα και η ανθηρή της εικόνα προσελκύουν σήμερα μια ποικιλία τουριστών που διψούν να δουν από κοντά μια μοναδική σύγκλιση φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος με χωριά χτισμένα από έμπειρους χτίστες, τοξωτές γέφυρες, βυζαντινές εκκλησίες διακοσμημένες με ζωντανές τοιχογραφίες, λιθόστρωτα μονοπάτια και μνημειώδη σκαλιά λαξευμένα στους βράχους.

«Βαθιά μέσα στην κοιλάδα, συναντήσαμε την εκκλησία της Παναγίας του 18ου αιώνα, με τους τοίχους της διακοσμημένους με πολύχρωμες τοιχογραφίες και τις χαραγμένες αναμνήσεις των Ελλήνων στρατιωτών που είχαν καταφύγει εδώ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Λίγο αργότερα, φτάσαμε σε ένα μονοπάτι που οδηγούσε στις πηγές του ποταμού Βοϊδομάτη. Κούνησα τα πόδια μου στο νερό, απολαμβάνοντας την αίσθηση της μούδιασμα, πριν βουτήξω ολόκληρο το σώμα μου. Υπήρχαν και άλλοι εδώ: μια γερμανική οικογένεια, ένα μεσήλικο ζευγάρι Γάλλων και μερικοί νεαροί μποέμ Ισραηλινοί», περιγράφεται χαρακτηριστικά στο άρθρο γύρω από την εμπειρία της πεζοπορίας του αρθρογράφου και του οδηγού του.

Από την περιήγηση των New York Times στα Ζαγοροχώρια δεν λείπουν φυσικά τα χωριά Πάπιγκο, Μικρό Πάπιγκο και Δίλοφο. Η ρομαντική και μελαγχολική τους ατμόσφαιρα αλλά και η ζωηρή παλέτα της υπαίθρου που τα αγκαλιάζει αποτελούν μέρος της εμπειρίας για κάθε ταξιδιώτη στο Ζαγόρι.

TO BHMA