Πέμπτη, 21 Αυγούστου, 2025
Ιδιαίτερα επικριτική για τους χειρισμούς της ελληνικής
κυβέρνησης σε μια σειρά από ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθερίων
συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας του Τύπου
Άκρως επικριτική, όσον αφορά θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας του Τύπου, είναι για την ελληνική κυβέρνηση η ετήσια έκθεση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το 2024.
Παρότι η περίληψη συμπερασμάτων της έκθεσης ξεκινάει με
το «δεν σημειώθηκαν ιδιαίτερες αλλαγές στην κατάσταση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων στην Ελλάδα (σ.σ. σε σχέση με το προηγούμενο έτος)», συνεχίζει
υποστηρίζοντας ότι υπήρξαν σοβαρές αξιόπιστες αναφορές για παραβιάσεις
δικαιωμάτων και «για βάναυση, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία».
Τι αναφέρει η έκθεση για την ελευθερία του Τύπου στην
Ελλάδα
Στην πρώτη ενότητα της έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ,
δίνεται έκταση στην κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου εξαιτίας των καταγγελιών
και των περιστατικών που έχουν καταγραφεί. Στο σημείο αυτό η περίληψη της
έκθεσης ξεκινάει τονίζοντας πως: «Το Σύνταγμα και οι νόμοι
προστατεύουν την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του
Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης, και σε γενικό πλαίσιο η κυβέρνηση σεβάστηκε
αυτό το δικαίωμα. Ωστόσο, εγχώριοι και διεθνείς οργανισμοί κατήγγειλαν ότι ασκήθηκαν
πιέσεις σε δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης ούτως ώστε να αποφύγουν την
κριτική στην κυβέρνηση ή τη δημοσίευση σκανδάλων».
Η υπόθεση SLAPP που απασχόλησε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ
Στο υποκεφάλαιο για την ελευθερία του Τύπου με τίτλο «Σωματικές επιθέσεις, φυλάκιση και πιέσεις», η έκθεση κάνει αναφορά σε συγκεκριμένες υποθέσεις και συγκεκριμένα στην υπόθεση Δημητριάδη. Όπως αναφέρει: «Στις 11 Οκτωβρίου, πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Αθήνας απέρριψε την αγωγή που κατέθεσε ο πρώην προσωπάρχης του πρωθυπουργού, Γρηγόρης Δημητριάδης εναντίον αρκετών μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων για συκοφαντική δυσφήμιση, έπειτα από τις δημοσιεύσεις τους για ένα σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών. Στην αγωγή του, την οποία το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου είχε χαρακτηρίσει «ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στρατηγικής στόχευσης αγωγής κατά της συμμετοχής του κοινού (σ.σ. SLAPP)», ο Δημητριάδης ισχυρίστηκε ότι είχε χάσει τη δουλειά του και είχε υποστεί βλάβη στη φήμη του λόγω των ειδησεογραφικών τους ρεπορτάζ σχετικά με το σκάνδαλο. Το δικαστήριο έκρινε ότι οι δημοσιεύσεις των δημοσιογράφων έγιναν προς το δημόσιο συμφέρον και δεν είχαν πρόθεση να βλάψουν τη φήμη του Δημητριάδη».
Επιπλέον η έκθεση παραπέμπει στα ευρήματα της ευρωπαϊκής
έκθεσης για το Κράτος Δικαίου του Ιουλίου, η οποία όπως σημειώνει το Στέιτ
Ντιπάρτμεντ: «Διαπίστωσε επτά περιπτώσεις παρενόχλησης ή εκφοβισμού
δημοσιογράφων στη χώρα, σε σύγκριση με 16 κατά το προηγούμενο έτος».
Σχολιάζοντας το θέμα οι συγγραφείς της Αμερικανικής έκθεσης σημειώνουν: «Με κοινή δήλωση τους, αρκετές οργανώσεις που σχετίζονται με την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης υποστήριξαν ότι η έκθεση της ΕΕ ήταν παραπλανητική, υπερβολικά θετική και αντίθετη με «την ανησυχητική πραγματικότητα που βιώνουν οι δημοσιογράφοι, οι ακτιβιστές και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών επί τόπου». Η δήλωση αυτή υποστήριζε ότι η έκθεση της ΕΕ ενθάρρυνε την «καταστολή των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών» από την κυβέρνηση».
Και η επίθεση στην Κουβελιώτη τράβηξε το ενδιαφέρον του
Αμερικανικού ΥΠΕΞ
Ένα άλλο περιστατικό στο οποίο κάνει αναφορά η έκθεση του
Στέιτ Ντιπαρτμεντ είναι η επίθεση που δέχθηκε η δημοσιογράφος Ρένα Κουβελιώτη.
Σύμφωνα με την περίληψη της έκθεσης: «Στις 14 Μαΐου, η δημοσιογράφος
Ρένα Κουβελιώτη δέχθηκε σωματική επίθεση από άγνωστο άτομο, την ώρα που έκανε
ρεπορτάζ για μη εξουσιοδοτημένη κατασκευή κοντά σε εργοτάξιο. Η Ένωση Συντακτών
Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών κατήγγειλε το περιστατικό».
Τι λέει η έκθεση για την λογοκρισία
Όσον αφορά στην υποκατηγορία για την κυβερνητική
λογοκρισία η έκθεση αφού σημειώνει πως «η κυβέρνηση δεν λογόκρινε τα μέσα
ενημέρωσης» αναφέρει ότι: «Τα μεγάλα Μέσα τείνουν να μην
δημοσιεύουν ειδήσεις που παρουσιάζουν την κυβέρνηση με αρνητικό τρόπο, κάτι που
ανθρωπιστικές οργανώσεις αποδίδουν σε πιέσεις από τους ιδιοκτήτες των μέσων, σε
ανησυχία για την ασφάλεια ή την εργασιακή ασφάλεια ή στην απειλή περί
συκοφαντικής δυσφήμισης».
Η κράτηση όσων επιβίωσαν της Πύλου αποτελεί θέμα για το
Στέιτ Ντιπάρτμεντ
Πέραν όμως της επικριτικής διάθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ
προς την κατάσταση στην Ελλάδα όσον αφορά στην ελευθερία του Τύπου και την
λογοκρισία, στην υποκατηγορία «Εξαφανίσεις και Απαγωγές», και υπό τον τίτλο
«παρατεταμένη κράτηση χωρίς κατηγορίες» κάνει συγκεκριμένη αναφορά στο θέμα των
«36 Αιγύπτιων αιτούντων άσυλο επιζησάντων ναυαγίου» (σ.σ. εννοεί τους
επιζήσαντες του ναυαγίου της Πύλου) οι οποίοι όπως σημειώνει: «Παρέμειναν
κρατούμενοι για δύο μήνες στην Κόρινθο, παρά την έκκληση του Συνηγόρου του Πολίτη
για την απελευθέρωσή τους. Η μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ) Equal Rights Beyond Borders δήλωσε ότι μετά την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη,
αστυνομικοί διενήργησαν σωματικές έρευνες και έρευνες στα δωμάτια των
κρατουμένων, κάτι που η ΜΚΟ ερμήνευσε ως προσπάθεια εκφοβισμού τους».
Αναφορές για κακομεταχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και
διαδηλωτών
Στην κατηγορία «Βασανιστήρια και βάναυση, απάνθρωπη ή
εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία», η περίληψη της έκθεσης αναφέρει πως:
«Υπήρξαν αναφορές για κακομεταχείριση και κακοποίηση από την αστυνομία και το
Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή, μεταξύ άλλων εναντίον μελών φυλετικών και
εθνοτικών μειονοτικών ομάδων, παράτυπων μεταναστών, αιτούντων άσυλο,
κρατουμένων, διαδηλωτών και Ρομά».
Μάλιστα από όλες τις άλλες αναφορές η έκθεση ξεχωρίζει
και σημειώνει την υπόθεση 37χρονου Πακιστανού που πέθανε ενώ βρισκόταν υπό
κράτηση σημειώνοντας συγκεκριμένα: «Στις 21 Σεπτεμβρίου, Πακιστανός υπήκοος,
ηλικίας 37 ετών, πέθανε υπό κράτηση στην Αθήνα, ενώ κρατούνταν με την κατηγορία
της πρόκλησης υλικής ζημιάς. Η αστυνομία δήλωσε ότι το θύμα είχε τραυματιστεί
πριν από την κράτησή του και στη συνέχεια τραυματίστηκε περαιτέρω κατά τη
διάρκεια συμπλοκής με άλλους κρατούμενους. Η έρευνα παρέμενε σε εκκρεμότητα στο
τέλος του έτους».
Στο στόχαστρο και οι επαναπροωθήσεις
Όσον αφορά στο προσφυγικό και την προστασία των προσφύγων
στην υποκατηγορία με τίτλο «Παροχή πρώτου ασύλου», η έκθεση του Στέιτ
Ντιπάρτμεντ σημειώνει:
«Υπήρξαν καταγγελίες από ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμούς
σχετικά με την αποτυχία της κυβέρνησης να διερευνήσει αποτελεσματικά τους
ισχυρισμούς για αναγκαστικές επιστροφές αιτούντων άσυλο (σ.σ. επαναπροωθήσεις)
και να λογοδοτήσει στους υπεύθυνους.
Οι ΜΚΟ ανέφεραν ότι τα κενά στις υπηρεσίες διερμηνείας
και ιατρικής περίθαλψης εμπόδισαν την πρόσβαση σε αξιολογήσεις ευαλωτότητας και
καθυστέρησαν την παροχή προστασίας και φροντίδας. Τον Ιούνιο, ο Σύνδεσμος
Υπαλλήλων Υπηρεσίας Ασύλου και Αρχής Προσφυγών και η Ένωση Συμβασιούχων
Εργαζομένων Υπηρεσίας Ασύλου εξέδωσαν δήλωση στην οποία παραπονιόντουσαν ότι οι
υπηρεσίες διερμηνείας διακόπηκαν λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης να πληρώσει
τον ανάδοχο διερμηνείας της.
Διεθνείς οργανισμοί, ΜΚΟ και μέσα ενημέρωσης συνέχισαν να
υποστηρίζουν ότι οι επαναπροωθήσεις στέρησαν στους πιθανούς αιτούντες άσυλο
πρόσβαση σε αξιολογήσεις ευαλωτότητας και στη διαδικασία ασύλου γενικότερα».
«Πρόβλημα» ο αντισημιτισμός
Τέλος η έκθεση κάνει αναφορά και στην κατάσταση στην χώρα
ως προς τον αντισημιτισμό και τις αντισημιτικές επιθέσεις, σημειώνοντας πως «η
αντισημιτική ρητορική ήταν πρόβλημα, ιδιαίτερα σε ορισμένα έντυπα, ιστότοπους
και μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Όπως σημειώνει συγκεκριμένα παρακάτω: « Στις 4
Ιουλίου, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας Αθηνών ανακοίνωσε
τις συλλήψεις επτά υπόπτων σε σχέση με τις εμπρηστικές επιθέσεις του Ιουνίου
εναντίον ενός ξενοδοχείου ισραηλινής ιδιοκτησίας και μιας εβραϊκής συναγωγής.
Και στα δύο περιστατικά, η πυρκαγιά σβήστηκε γρήγορα πριν προκαλέσει σημαντικές
ζημιές. Μεταξύ των φερόμενων ως δραστών ήταν Έλληνες, Ιρανοί και Αφγανοί
υπήκοοι. Πέντε τέθηκαν υπό κράτηση εν αναμονή της δίκης και δύο αφέθηκαν
ελεύθεροι υπό όρους».
Ολόκληρη η περίληψη συμπερασμάτων της έκθεσης:
ΣΥΝΟΨΗ
Δεν σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές στην κατάσταση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του έτους.
Σημαντικά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλάμβαναν
αξιόπιστες αναφορές για σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή
τιμωρία.
Η κυβέρνηση προέβη συστηματικά σε ενέργειες διερεύνησης,
δίωξης και τιμωρίας αξιωματούχων που διέπραξαν παραβιάσεις ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, είτε στις δυνάμεις ασφαλείας είτε σε άλλες υπηρεσίες του κράτους.
ΤΜΗΜΑ 1. ΖΩΗ
α. Εξωδικαστικές εκτελέσεις
Δεν υπήρξαν αναφορές ότι η κυβέρνηση ή οι εκπρόσωποί της
διέπραξαν αυθαίρετες ή παράνομες εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του έτους.
β. Εξαναγκασμός στον έλεγχο του πληθυσμού
Δεν υπήρξαν αναφορές για εξαναγκασμένες αμβλώσεις ή
ακούσιες στειρώσεις από κυβερνητικές αρχές.
ΤΜΗΜΑ 2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
α. Ελευθερία του Τύπου
Το Σύνταγμα και οι νόμοι κατοχύρωναν την ελευθερία της
έκφρασης, περιλαμβανομένων των μελών του Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης, και
η κυβέρνηση γενικά σεβόταν το δικαίωμα αυτό. Ανεξάρτητα μέσα, μια
αποτελεσματική δικαιοσύνη και ένα λειτουργικό δημοκρατικό σύστημα συνέβαλαν στη
διασφάλιση της ελευθερίας έκφρασης. Ωστόσο, εγχώριες και διεθνείς οργανώσεις
ανέφεραν ότι δημοσιογράφοι και μέσα αντιμετώπιζαν πιέσεις ώστε να μην
επικρίνουν την κυβέρνηση ή να μην αποκαλύπτουν σκάνδαλα.
Ο νόμος επέτρεπε περιορισμούς στον λόγο που υποκινούσε
διακρίσεις, μίσος ή βία με βάση φυλή, χρώμα, θρησκεία, καταγωγή, εθνική ή
εθνοτική προέλευση, σεξουαλικό προσανατολισμό, ταυτότητα φύλου ή αναπηρία.
Σωματικές επιθέσεις, φυλάκιση και πιέσεις
Στις 11 Οκτωβρίου, πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Αθήνας
απέρριψε αγωγή του Γρηγόρη Δημητριάδη κατά ΜΜΕ και δημοσιογράφων για δυσφήμηση,
μετά το σκάνδαλο υποκλοπών. Το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου χαρακτήρισε την υπόθεση
«καταφανές παράδειγμα στρατηγικής αγωγής κατά της δημόσιας συμμετοχής». Το
δικαστήριο έκρινε ότι οι δημοσιεύσεις έγιναν προς το δημόσιο συμφέρον.
Έκθεση της ΕΕ για το Κράτος Δικαίου (Ιούλιος) κατέγραψε
επτά περιστατικά παρενόχλησης ή εκφοβισμού δημοσιογράφων, έναντι 16 το
προηγούμενο έτος. Οργανώσεις κατήγγειλαν ότι η έκθεση ήταν παραπλανητική και
εξωραϊσμένη.
Στις 14 Μαΐου, η ρεπόρτερ Ρένα Κουβελιώτη δέχθηκε
σωματική επίθεση ενώ κάλυπτε υπόθεση αυθαίρετης δόμησης. Η ΕΣΗΕΑ καταδίκασε το
περιστατικό.
Λογοκρισία
Η κυβέρνηση δεν λογόκρινε άμεσα τα ΜΜΕ. Ωστόσο, μεγάλα
μέσα απέφευγαν να δημοσιεύουν δυσμενή ειδησεογραφία, γεγονός που ανθρωπιστικές
οργανώσεις απέδωσαν σε πιέσεις ιδιοκτητών, ανησυχίες για ασφάλεια ή φόβο
μηνύσεων.
Οι πάροχοι τηλεόρασης και ραδιοφώνου όφειλαν να είναι
εγγεγραμμένοι στο ΕΣΡ. Υπήρχαν επίσης μητρώα διαπιστευμένων ιστοτόπων και
περιφερειακού/τοπικού Τύπου.
Προστασία ανεξαρτησίας των ΜΜΕ
Τον Μάρτιο, η κυβέρνηση υιοθέτησε τον Ευρωπαϊκό Νόμο για
την Ελευθερία των ΜΜΕ, για την προστασία του πλουραλισμού και της συντακτικής
ανεξαρτησίας.
β. Δικαιώματα εργαζομένων
Ελευθερία συνδικαλισμού και συλλογικής διαπραγμάτευσης
Ο νόμος αναγνώριζε το δικαίωμα ίδρυσης και συμμετοχής σε
ανεξάρτητα συνδικάτα, τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία. Για ίδρυση
συνδικάτου απαιτούνταν 20 μέλη. Αν δεν υπήρχε συνδικάτο, μπορούσαν πέντε
εργαζόμενοι να συνάψουν συλλογική διαπραγμάτευση.
Η νομοθεσία έδινε προτεραιότητα στις επιχειρησιακές
συμβάσεις έναντι των κλαδικών.
Μόνο τα συνδικάτα μπορούσαν να προκηρύξουν απεργία, με
απόφαση τουλάχιστον του 50% των εγγεγραμμένων μελών. Οι συνελεύσεις μπορούσαν
να γίνονται διαδικτυακά.
Τα δικαστήρια μπορούσαν να κρίνουν απεργίες παράνομες για
διάφορους λόγους. Το 2023, τα δικαστήρια έκριναν παράνομες τέσσερις απεργίες
δημοσίων υπαλλήλων. Στις 22 Οκτωβρίου, πρωτοβάθμιο δικαστήριο της Αθήνας έκρινε
παράνομη την απεργία της ΟΛΜΕ, που προκηρύχθηκε για τις 23 Οκτωβρίου, αλλά η
απεργία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο γενικότερης κινητοποίησης της ΑΔΕΔΥ.
Η νομοθεσία απαγόρευε τη διάκριση κατά συνδικαλιστών και
προέβλεπε επαναπρόσληψη σε περίπτωση απόλυσης.
Οι αρχές μπορούσαν να επιτάξουν υπηρεσίες σε περιπτώσεις
έκτακτης ανάγκης, με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών για μη συμμόρφωση.
Δεν επιτρεπόταν, ωστόσο, η επίταξη ως μέσο αντιμετώπισης απεργιών.
Η κυβέρνηση εφάρμοζε τη νομοθεσία με ποινές ανάλογες
άλλων αδικημάτων, αν και οι διαδικασίες ήταν συχνά χρονοβόρες.
Καταναγκαστική εργασία
(Βλ. ετήσια Έκθεση για την Εμπορία Προσώπων του
Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ).
Αποδεκτές συνθήκες εργασίας
Μισθοί και ωράρια: Ο κατώτατος μισθός ορίστηκε πάνω από το όριο φτώχειας. Η
εβδομάδα εργασίας ήταν 40 ώρες, με δυνατότητα υπερωριών σε συγκεκριμένες
περιπτώσεις.
Ψηφιακές κάρτες εργασίας: Σε ορισμένους τομείς θεσπίστηκαν ψηφιακές κάρτες για τον
έλεγχο ωραρίων.
Υγιεινή και ασφάλεια: Το θεσμικό πλαίσιο προέβλεπε ελάχιστα πρότυπα, με
δυνατότητα εργαζομένων να καταγγέλλουν ανώνυμα.
Οι παραβάτες μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πρόστιμα ή
προσωρινή παύση λειτουργίας.
Συχνές παραβάσεις: αδήλωτη εργασία, μη καταβολή μισθών,
μη καταγραφή υπερωριών.
Ο ανεπίσημος τομέας κάλυπτε περίπου το 20% της
οικονομίας, κυρίως σε τουρισμό, γεωργία και υπηρεσίες, χωρίς προστασία μισθών ή
ωραρίων.
γ. Εξαφάνιση και απαγωγή
Δεν υπήρξαν αναφορές για βίαιες εξαφανίσεις από ή εκ
μέρους κρατικών αρχών.
Παρατεταμένη κράτηση χωρίς κατηγορίες
Το Σύνταγμα απαγόρευε τις αυθαίρετες συλλήψεις. Οι
κρατούμενοι έπρεπε να οδηγούνται ενώπιον ανακριτή εντός 24 ωρών.
Στις 23 Φεβρουαρίου, 36 Αιγύπτιοι ναυαγοί παρέμεναν
κρατούμενοι στην Κόρινθο για δύο μήνες, παρά την παρέμβαση του Συνηγόρου του
Πολίτη. Οργάνωση ΜΚΟ ανέφερε έρευνες και σωματικές έρευνες ως μέσο εκφοβισμού.
Οι κρατούμενοι είχαν δικαίωμα πρόσβασης σε δικηγόρο. Οι
άποροι κατηγορούμενοι σε κακουργήματα λάμβαναν συνήγορο από τον Δικηγορικό
Σύλλογο.
δ. Παραβιάσεις θρησκευτικής ελευθερίας
(Βλ. ετήσια Έκθεση για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία).
ε. Εμπορία προσώπων
(Βλ. ετήσια Έκθεση για την Εμπορία Προσώπων).
ΤΜΗΜΑ 3. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
α. Βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση
Το Σύνταγμα απαγόρευε τέτοιες πρακτικές, ωστόσο υπήρχαν
αναφορές για κακομεταχείριση από την αστυνομία και το Λιμενικό, ιδίως κατά
μεταναστών, αιτούντων άσυλο, Ρομά και διαδηλωτών.
Στις 21 Σεπτεμβρίου, 37χρονος Πακιστανός πέθανε υπό
κράτηση στην Αθήνα. Η αστυνομία ανέφερε ότι είχε τραυματιστεί πριν τη σύλληψη
και δέχθηκε επίθεση από συγκρατούμενους. Η έρευνα συνεχιζόταν στο τέλος του
έτους.
β. Προστασία παιδιών
Παιδική εργασία
Δεν υπήρχε σημαντική παρουσία των χειρότερων μορφών
παιδικής εργασίας. Η νομοθεσία επέτρεπε εργασία ανηλίκων άνω των 15 υπό
προϋποθέσεις.
Οικογένειες ανάγκαζαν ορισμένα παιδιά να ζητιανεύουν ή να
πωλούν προϊόντα.
Παιδικοί γάμοι
Η νόμιμη ηλικία γάμου ήταν τα 18, αλλά μπορούσαν να
εγκριθούν γάμοι από τα 16 με δικαστική απόφαση. Παρά την απαγόρευση, ΜΚΟ
ανέφεραν ότι παιδικοί γάμοι συνέχιζαν να εμφανίζονται σε κοινότητες Ρομά.
γ. Προστασία προσφύγων
Η κυβέρνηση συνεργάστηκε με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ
και άλλες οργανώσεις.
Ο νόμος προέβλεπε διαδικασίες ασύλου, αλλά υπήρχαν
καταγγελίες για ελλιπή διερεύνηση καταγγελιών περί επαναπροωθήσεων. Ελλείψεις
στη διερμηνεία και στις ιατρικές υπηρεσίες καθυστερούσαν την προστασία.
Τον Δεκέμβριο 2023, ψηφίστηκε τροπολογία που παρείχε
τακτοποίηση σε παράτυπους μετανάστες με τριετή παραμονή και προσφορά εργασίας.
Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι που ενηλικιώνονταν μπορούσαν να λάβουν δεκαετή άδεια
παραμονής.
δ. Αντισημιτισμός
Η εβραϊκή κοινότητα υπολογιζόταν σε 5.000 άτομα. Υπήρχαν
περιστατικά αντισημιτικής ρητορικής σε μέσα και ιστοτόπους.
Στις 4 Ιουλίου, συνελήφθησαν επτά άτομα για εμπρηστικές
επιθέσεις σε ξενοδοχείο ισραηλινών συμφερόντων και σε συναγωγή. Οι
πέντε προφυλακίστηκαν.
TO BHMA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου