Tο ποδόσφαιρο, όπως έχει ειπωθεί, είναι
ένα από τα πιο ωραία δευτερεύοντα στοιχεία στη ζωή του ανθρώπου και ιδίως του
Ελληνα. Τις Κυριακές τα γήπεδα γέμιζαν από φιλάθλους που πήγαιναν να απολαύσουν
την αγαπημένη τους ομάδα, το αγαπημένο τους άθλημα. Πλέον όμως, τα τελευταία
χρόνια, η χαρά αυτή του Ελληνα έχει φτάσει σε σημείο να γίνει εφιάλτης: παρά τα
καινούργια γήπεδα που έχουν γίνει (όπως αυτό της ΑΕΚ) ή που έχουν δρομολογηθεί
να κατασκευαστούν (όπως αυτό του Παναθηναϊκού) η βία κυριαρχεί. Οσοι
διαφεντεύουν τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου δυστυχώς όχι μόνο δεν έχουν
καταφέρει να κάνουν κάτι για το φαινόμενο αυτό αλλά με τη στάση και τη
συμπεριφορά τους το υποδαυλίζουν. Το αποτέλεσμα είναι ο τελικός του Κυπέλλου
Ελλάδας (μία κατ’ εξοχήν γιορτή του ποδοσφαίρου) που είναι προγραμματισμένος
για τα τέλη Μαϊου να είναι αδύνατον να διεξαχθεί στην Ελλάδα αφού το ενδεχόμενο
των επεισοδίων θεωρείται βέβαιο.
Η λύση
που προκρίθηκε ήταν να διεξαχθεί στην Κύπρο και συγκεκριμένα στη Λευκωσία.
Ασχετα από την άρνηση της κυπριακής Αστυνομίας να δώσει το «πράσινο φως» για τη
διεξαγωγή του τελικού εκεί, η κίνηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας
(ΕΠΟ) να επιλέξει τη Λευκωσία ως τόπο διεξαγωγής του αγώνα όχι μόνο δεν λύνει
το πρόβλημα αλλά ίσως το κάνει και μεγαλύτερο: θα υπήρχε απλά εξαγωγή βίας από
τους επαγγελματίες του είδους και το «μάρμαρο» θα το πλήρωνε και η Κύπρος που
τελικά δεν χρωστάει και τίποτα.
Το
ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα πρέπει να ξαναγίνει αυτό που ήταν: μια εκδήλωση
χαράς. Οσοι έχουν τα ηνία του ελληνικού ποδοσφαίρου στα χέρια τους θα πρέπει να
προβληματιστούν πολύ από το γεγονός ότι υπάρχει δυσκολία να ξεκινήσει και να
τελειώσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας χωρίς έκτροπα. Αντί να ψάχνουν απλά πού
μπορούν να διεξαχθούν τα παιχνίδια εκτός Ελλάδας θα ήταν καλύτερα να κάνουν
κάτι για να αντιμετωπίσουν τον χουλιγκανισμό στη ρίζα του. Ο κόμπος έχει φτάσει
στο χτένι.
E.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου