Μέσα στο γενικό Greek μπάχαλο με την οικονομία να βυθίζεται στο βυθό των αμαρτιών της κομματοκρατίας των σαράντα τελευταίων χρόνων και του πολιτικού κρετινισμού των ημερών που σαν λοιμική χτυπά την Ελλάδα, ήλθε η «θεά» Αμάλ Αλαμουντίν προτού καλά – καλά ολοκληρώσει τον μήνα του μέλιτος με τον «θεό» νυμφίο της Τζορτζ Κλούνεϊ και λειτούργησε σαν «μύθος» ανακούφισης με πρόσχημα την επαναφορά των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα από τους κρυόπλαστους Αγγλους.Μακάρι και χίλιες φορές μακάρι η Αμάλ η αγαλματένια να καταφέρει κάτι με τα αγάλματα, αλλά πολύ φοβούμαι ότι οι Αγγλοι είναι σαν τους Τούρκους, δηλαδή ό,τι κάνουν δεν το ξεκάνουν. Οπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα, δεν έλλειψε και σ’ αυτή την περίπτωση η δόση της υπερβολής. Βλέπετε το σύνδρομο του Μεσσιανισμού έχει πολλές μεταλλάξεις. Κάπως πρέπει να γίνει μετατόπιση της προσοχής του λαού από την κατάθλιψη και την πείνα, κι η Αμάλ ήταν το παυσίλυπο. Κρίμα όμως που δεν τα κατάφερε να περπατήσει στα ιερά χώματα και σκηνώματα της Ακρόπολης διότι δεν της επέτρεπαν τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της, αν και πολλοί δουλοπάροικοι του Σαμαρικού καθεστώτος προθυμοποιήθηκαν να την εφοδιάσουν με άνετα παπούτσια. Τι να πει κανείς όταν εκλείψει η σοβαρότητα οι άνθρωποι γίνονται γελοίοι κυριολεκτικά. Παρ’ όλες τις εντάσεις που μεταποιούσαν το Κοινοβούλιο σε μαχαλά μπουντρούμ από τις φωνές και τις τσιρίδες, στο τέλος 155 ψήφισαν τον ελιγμό του Σαμαρά να κρατηθεί λίγο ακόμα στην εξουσία και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Βλέποντας τον Βαγγέλη ωρυόμενο και κυριολεκτικά εκτός εαυτού αμέσως μετά το «κήρυγμα» του Αλεξίου του Αγιορείτου, κατάλαβα ότι είχε περάσει από τον πανικό, στον παροξυσμό, μιλούμε πια για ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Μέσα σ’ όλα, Αδέλφια μου Ελληνες, εμφανίστηκε και η Αλέκα -την θυμάστε;- και πέταξε λόγο λουκουμόσκονης για τον Αλέξιο πως «το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν την άχνη στον κουραμπιέ, άμα τον τινάξεις δεν μένει τίποτα». Ενώ το πρόγραμμα του Σφυροδρέπανου του άλλου κόσμου του κομμουνισμού είναι βλέπετε αντοχής σαν την σαπουνόφουσκα. Οπως και να το κάνουμε ζηλεύει η Αλέκα διότι ο Αλέξιος πετάχτηκε από το 4% στο 27%, ενώ εκείνοι με τα σφυροδρέπανα μένουν στάσιμοι χρόνια τώρα και αρπάζουν από πέντε μέχρι εφτά το πολύ.
Στο χορό εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε και ο Πάγκαλος ο οποίος είπε λόγια πάγκακα, του είδους «πείνα και δυσωδία με ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία», ενώ με το δικό του κόμμα το ΧΑΣΟΚ του 3% θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Ευτυχώς όμως που βγήκε ο Σταϊκούρας κι εξέπεμψε αισιοδοξία, λέγοντας πως «το 2015, η ελληνική οικονομία προβλέπεται πως θα επιστρέψει σε διαδικασία οικονομικής μεγέθυνσης και ότι η Ελλάδα θα επιτύχει το υψηλότερο κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα στον κόσμο». Μου φαίνεται πως αυτό το παιδί δεν ζει στην Ελλάδα της φτώχειας και των αυτοκτονιών.
Αλτ! Η Φώφη στην Ουάσιγκτον αντιπροσώπευσε τα Ελληνικά Στρατά. Μόλις την είδα στο μέσον της φωτογραφίας με ύφος στρατηγικό καθησύχασα για την θωράκιση της Ελλάδας.
Δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο εκτός, Αδέλφια μου Ελληνες και επέστρεψε ο Νικήτας ο πρώην Αθηνών στο μαντρί της Νέας Δημοπρασίας, μετά πολλών ευχαριστιών προς τον κομματάρχη Αντώνη, ο οποίος ξέρει από φευγιό και επιστροφή κατά το πρότυπο της παραβολής του Ασώτου υιού.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου