Δευτέρα, 18 Φεβρουαρίου, 2013
Του Θεόδωρου Καλμούκου
Ο Ντέιβιντ Σμιθ, ο οποίος είχε αφήσει μακριά γένια και μαλλιά όταν ήταν συνδεδεμένος με το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου γίνεται ανάδοχος σε νήπιο. Διακρίνεται ο ηγούμενος Παϊσιος.
Είπε ότι «είχα ένα όπλο 9 mm και μετρούσα για να τραβήξω τη σκανδάλη» και συμπλήρωσε πως «κι αυτό το είχα αποπειραθεί πολλές φορές, αλλά όταν το είπα στη σύζυγό μου εκείνη ξέσπασε σε κλάματα και πήραμε το όπλο και το επιστρέψαμε. Προσπαθούσα να ξεπεράσω τη σκέψη ότι ο Θεός με ήθελε νεκρό».
Του επεβλήθη να πιάσει ένα χοντρό ηλεκτρικό καλώδιο και να αυτομαστιγώνεται ώστε να μην μπορεί να έχει σεξουαλική συνεύρεση με την σύζυγό του και πως έπρεπε απλώς να συνυπάρχουν με την σύζυγό του σαν να ήταν «εκείνος μοναχός κι εκείνη μοναχή».
Ο Ντέιβιντ Σμιθ, 34 ετών σήμερα, πατέρας δύο μικρών παιδιών, συνδέθηκε φιλικά με το Μοναστήρι από τότε που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία από τον Ρωμαιοκαθολικισμό και μάλιστα ήταν μαθητής του ηγούμενου της Μονής, Αρχιμανδρίτη Παϊσίου, ο οποίος ήταν ο εξομολόγος του.
Εφυγε πριν μερικά χρόνια από τη Μονή, εργάζεται κανονικά, κατόρθωσε και έσωσε το γάμο του καθότι είχε φτάσει στο χείλος της διάλυσης λόγω των διδασκαλιών της Μονής. Επίσης, σήμερα δηλώνει «άθεος» λόγω της εμπειρίας του στη Μονή, ενώ με επιστολή του, όπως είπε, ενημέρωσε προ ετών «τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και όλους τους ιεράρχες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής». Μάλιστα, είχε κάνει γραπτώς μακροσκελή περιγραφή των διδασκαλιών και εμπειριών του κατά τη σύνδεσή του με τη Μονή, με τίτλο «Οχι Αθως στην Αμερική».
Ο π. Παϊσιος δεν ανταποκρίθηκε σε τηλεφωνικά μηνύματα του «Εθνικού Κήρυκα» στον προσωπικό τηλεφωνητή του κινητού του τηλεφώνου, ενώ πολλαπλές προσπάθειες επικοινωνίας με τη Μονή απέβησαν άκαρπες διότι ουδείς απαντούσε στον κεντρικό τηλεφωνικό της αριθμό.
Επίσης, ο Μητροπολίτης Αγίου Φραγκίσκου Γεράσιμος, στα όρια της εκκλησιαστικής Επαρχίας του οποίου ανήκει το Μοναστήρι, δεν ανταποκρίθηκε σε τηλεφωνικά μηνύματα του «Ε.Κ.».
Στην ερώτηση για το πώς συνδέθηκε με το Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα, ανέφερε πως «είχα έναν θείο ο οποίος μου έστελνε έντυπο υλικό για την Ορθόδοξη Εκκλησία καθότι είχε μεταστραφεί ο ίδιος. Μου έστελνε υλικό για διάφορα Ορθόδοξα μοναστήρια και με σύστησε στην ιδέα των παραδοσιακών ζωντανών αγίων και κάτι παρόμοια. Αρχισα να ενδιαφέρομαι και μάλιστα κάποιος από την κοινότητα της Αγίας Αικατερίνης στο Σάντλερ της Αριζόνας, ο Γιάννης Ντέβορας, μου είπε ότι υπάρχει κάποιος ζωντανός άγιος μία ώρα μακριά από την πόλη μου, προτρέποντάς με να πάω να τον δω. Ο κ. Ντέμπορας είχε στενές σχέσεις με τον γέροντα Εφραίμ».
Αναφορικά με το τι ήταν εκείνο που τον προσέλκυσε στην Ορθοδοξία, είπε: «είχα βαπτιστεί Ρωμαιοκαθολικός, αλλά την εποχή εκείνη η Ορθοδοξία μου φάνηκε ότι ήταν η πιο αρχαία μορφή του Χριστιανισμού. Επίσης, η σύζυγός μου, η οποία είχε γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα σε παραδοσιακή Ρωμαιοκαθολική μεξικάνικη οικογένεια, ήθελε κάτι πιο παραδοσιακό».
Παρόλο που είχαν βαπτιστεί Ρωμαιοκαθολικοί, το μοναστήρι τους αναβάπτισε. Ο κ. Σμιθ είπε, πως «το οργάνωσαν από το μοναστήρι και μας βάφτισε πάλι ο π. Παϊσιος, εμένα, τη σύζυγό μου και μία άλλη κυρία την οποία δεν την είχα δει πριν κι ούτε την ξαναείδα από τότε. Το βάπτισμα έγινε έξω, πίσω από το μαγαζί τύπου spa του Γιάννη Ντέμπορα». Σχετικά με το αν γνώριζε ο π. Παϊσιος στο μοναστήρι ότι είχαν ήδη βαπτιστεί Ρωμαιοκαθολικοί, απάντησε «μάλιστα το γνώριζε». Και συμπλήρωσε: «αλλά στα μυαλά του π. Εφραίμ και του π. Παϊσίου οι Καθολικοί είναι αιρετικοί, το βάπτισμά τους είναι άκυρο. Τον ρώτησα αν μπορούσα να πηγαίνω για εξομολόγηση στον ιερέα Φιλ Αμστρονγκ της κοινότητας της Αγίας Αικατερίνης, κι ο π. Παϊσιος είπε ‘όχι, από εδώ και στο εξής θα έρχεσαι για εξομολόγηση εδώ στο μοναστήρι’».
Σημείωσε ακόμα, πως «όταν ο π. Παϊσιος τελούσε το βάπτισμα της συζύγου μου και το δικό μου ο Γιάννης Ντέμπορας και η σύζυγός του θα ήταν ανάδοχοί μας, αλλά ο π. Παϊσιος είπε ότι δεν μπορούσαμε να είμαστε ζεύγος διότι θα ήμασταν πνευματικά αδέλφια, οπότε η γυναίκα του Γιάννη, η Μαρία, έγινε ανάδοχος της συζύγου μου, κι ο π. Παϊσιος ανάδοχος δικός μου, λέγοντας πως «εγώ θα είμαι επίσης κι ο ανάδοχός σου».
Ο κ. Σμιθ είπε, πως «σταμάτησα να πηγαίνω στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης διότι μου είπαν από το μοναστήρι πως έκαναν απαράδεκτα πράγματα, πως η Λειτουργία ήταν πιο σύντομη, ότι ήταν με το νέο Ημερολόγιο. Αν και το μοναστήρι ακολουθεί το νέο Ημερολόγιο, ιδιωτικά ο Παϊσιος μου έλεγε να ακολουθώ το παλαιό».
Το μεγάλο δράμα της οικογένειας Σμιθ άρχισε να διογκώνεται όταν το μοναστήρι και οι διδασκαλίες του άρχισαν να μπαίνουν στην προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Ο κ. Σμιθ είπε, ότι «ο Παϊσιος έλεγε συνεχώς ότι στην Ορθόδοξη πνευματικότητα δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ έναν μοναχό και σ’ ένα έγγαμο, αλλά η μόνη διαφορά είναι ότι ο έγγαμος έχει σύζυγο μόνο στα χαρτιά. Ο μοναχός δεν έχει σεξ και επίσης ο έγγαμος δεν έχει σεξ. Ο μοναχός παραμένει άγρυπνος όλη τη νύχτα και προσεύχεται, το ίδιο κάνει και ο έγγαμος. Η καριέρα σου δεν παίζει ρόλο. Ο γάμος σου δεν μετρά. Τα παιδιά σου δεν μετρούν. Με την σύζυγό σου συνυπάρχετε σαν μοναχός εσύ και σαν μοναχή εκείνη που ζουν στο ίδιο κτίριο».
Ο κ. Σμιθ αποκάλυψε ακόμα, πως «διέκοψα τελείως τη σεξουαλική συνεύρεση με την σύζυγο μου. Η επιλογή ήταν είτε να κάνω αυτό ή κόλαση. Κοιμόμασταν σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια. Δεν υπήρχε καμία τρυφερότητα μεταξύ μας. Κατοικούσαμε στο ίδιο σπίτι αλλά συμπεριφερόμασταν ο ένας προς τον άλλον ως μοναχός προς μοναχή» και συμπλήρωσε «κι αυτό διήρκεσε δυόμισι ή και πάνω χρόνια». Οταν τον ρωτήσαμε αν χώρισαν με την σύζυγό του, είπε «όχι, αλλά πλησιάσαμε πάρα πολύ κοντά να χωρίσουμε».
Σύμφωνα με τον κ. Σμιθ, ο οποίος μια και δυο ήταν στο μοναστήρι, είχαν αγιοποιήσει τον π. Εφραίμ μέσα το μοναστήρι. Είπε, πως «η παρουσία του ήταν αισθητή συνεχώς παντού» και συμπλήρωσε «είναι δύσκολο να σας περιγράψω πως διαπερνά τα πάντα εκεί, αφού μιλούσαμε πιο πολύ για τον γέροντα Εφραίμ παρά για τον Χριστό. Είχαν εικόνες του π. Εφραίμ, επίσης είχαν κάνει τη φωτογραφία του κονκάρδα και την φορούσαν μέσα από το σακάκι τους, έκαναν το σημείο του σταυρού και την ασπαζόταν σαν να ήταν εικόνα αγίου».
Αποκάλυψε ακόμα πως «ο Παϊσιος μου είπε να πάρω ένα ηλεκτρικό καλώδιο και να μαστιγώνομαι σε αθέατα μέρη του σώματός μου για να το μην το παρατηρούν οι άλλοι. Μου σύστησε να αυτομαστιγώνομαι στο στήθος, στην πλάτη ή στους ώμους μου» και πρόσθεσε «κι αυτό το έκανα καθημερινώς». Είπε ακόμα, πως «μου υπέδειξε μάλιστα και πόσο χοντρό έπρεπε να είναι το ηλεκτρικό καλώδιο. Πήγα στο ‘Wall Mart’ και καθώς το περιέγραφα στον πωλητή εκεί, με ρώτησε για ποια χρήση το θέλω και δεν μπορούσα να του απαντήσω».
Ο π. Παϊσιος είχε αποκτήσει ολοκληρωτικό έλεγχο στη ζωή του κ. Σμιθ: «Μου έλεγε πόσες φορές έπρεπε να τρώγω την ημέρα, τι έπρεπε να είναι αυτά τα φαγητά και τι θα μπορούσα να πίνω». Αναφορικά με την εξομολόγηση, είπε ότι «έπρεπε να κάνω έναν κατάλογο των αμαρτιών μου, είτε μέσα στο μυαλό μου, είτε γραμμένα σε χαρτί και να του τις λέγω στην εξομολόγηση».
Οταν του ζητήσαμε να μας πει μερικές ακόμα διδασκαλίες που τους έλεγαν στο μοναστήρι ανέφερε πως «είναι το τέλος του κόσμου, είναι απλώς θέμα χρόνου και το ξέρουμε αυτό επειδή η Τουρκία εισέβαλλε στην Κύπρο. Η τηλεόραση είναι το κουτί του διαβόλου».
Στην ερώτηση «είσθε σίγουρος ότι αυτά που μας λέτε είναι αλήθεια;», ο κ. Σμιθ απάντησε: «απολύτως, μπορώ να σας τα πω μπροστά στον π. Παϊσιο. Αυτά συμβαίνουν σε ανθρώπους που βρίσκονται εντός της Ορθοδοξίας» και τόνισε «δεν είμαι πλέον Χριστιανός, ποσώς δεν με ενδιαφέρει ο Χριστιανισμός».
Πρόσθεσε ακόμα, πως «βρήκαμε κάποιον που γνωρίζει για τις παραθρησκευτικές σέκτες (cults), βρήκαμε κείμενα για τον έλεγχο του μυαλού και χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και πολύς αγώνας για να ορθοποδήσουμε με την σύζυγό μου. Πήραμε κολεγιακά διπλώματα και σήμερα έχομε σταδιοδρομήσει».
Για την αυτοκτονία του δόκιμου Σκοτ Νέβινς, επεσήμανε: «είχαμε μιλήσει όταν έφυγε από το μοναστήρι και πριν τον θάνατό του. Ο Σκοτ ήταν νεκρός στα 18 του όταν μπήκε στο μοναστήρι, κι αυτός που έφυγε από το μοναστήρι δεν ήταν ο Σκοτ Νέβινς. Το μοναστήρι σού λέγει πολύ περιγραφικά πως όταν εισέλθεις στη μοναχική ζωή, είναι θάνατος για τον κόσμο. Τον είδα να αγωνίζεται με τα ίδια πράγματα που αγωνιζόμουν κι εγώ. Δεν τον συνάντησα ποτέ προσωπικά, αλλά αλληλογράφησα μαζί του όταν έφυγε από το μοναστήρι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου