Η μικροεγκληματικότητα απόρροια της δυστυχίας

Καθημερινά βλέπουμε δίπλα μας ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν στην «ήλιο μοίρα» επειδή δεν είναι σε θέση να μπορέσουν από μόνοι τους να βγάλουν τα αναγκαία για να ζήσουν και προσπερνάμε αδιάφοροι…
Αυτή είναι η μιζέρια της καθημερινής πραγματικότητας που όλοι την ξέρουμε αλλά κανείς μας δεν ενδιαφέρεται να την αντιμετωπίσει και να την αλλάξει.
Και αυτό γιατί στην κοινωνία της μοναχικότητας μας έχουν εμφυσήσει στο υποσυνείδητο ότι το τι συμβαίνει στην πόρτα του γείτονα δεν είναι δική μας δουλειά…
Η δυστυχία, όμως με όποια μορφή και να εκδηλώνεται μέσα σε μία κοινωνία, είναι ένα καρκίνωμα που τρώει και το δικό μας «σπίτι»…. αφού ζούμε όλοι κάτω από την ίδια στέγη… μόνο που μας χωρίζουν κάτι άψυχα ντουβάρια….
Βασικότερη επίπτωση κάτω από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώνουμε είναι η αύξηση της μικροεγκληματικότητας που στο πεδίο δράσης της πλέον έχει μπει και το φαγητό του διπλανού. Και μάλιστα όσο θα δυσκολεύουν τα πράγματα αυτού του είδους η παραβατική συμπεριφορά θα εκδηλώνεται με όλο και ποιο σκληρή μορφή.
Αυτή την πραγματικότητα είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε με κοινή προσπάθεια, με κοινές πρωτοβουλίες που θα ξεκινούν από τον άνθρωπο και θα καταλήγουν στον άνθρωπο.
Με την δημιουργία φορέων που οι πολίτες, δηλαδή εμείς, θα φροντίζουμε με ότι περισσεύει από το υστέρημά μας και για αυτούς τους ανθρώπους.
Ρούχα, φαγητό, χρήματα, παιχνίδια και πάνω από όλα αγάπη για να νιώσουν την θαλπωρή που όλοι μας αναζητάμε μανιωδώς, γιατί αποτελεί πηγή ζωής.
Την ενίσχυση των εθελοντικών ομάδων κοινωνικής αλληλεγγύης που από εδώ και πέρα πλέον θα αποκτήσουν ένα έντονο ενεργό ρόλο στις τοπικές κοινωνίες για την αντιμετώπιση καταστάσεων που το κράτος ποτέ δεν μπόρεσε να εξομαλύνει με την ανάληψη πρωτοβουλιών σε κεντρικό επίπεδο.
Σε αυτές τις προσπάθειες που ήδη έχουν ξεκινήσει δεν έχει το «δικαίωμα» να απουσιάσει κανείς θα πρέπει να όλοι να δώσουμε το παρών…γιατί ο γείτονας μας, αυτός που μένει στο διπλανό διαμέρισμα, είναι ο συγκάτοικος μας σε αυτή την ζωή για τον οποίο δεν φροντίσαμε να έχει τις ευκαιρίες που του αναλογούν, που δικαιούται και τώρα πληρώνει τα λάθη και τις παραλείψεις που κάναμε ως κοινωνία και ως οργανωμένο κράτος….

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ, Παναγιώτης Παυλόπουλος