Του Γιώργου Ιατρού
ΕΙΔΟΜΕΝΗ = πονεμένη, πεινασμένη, διψασμένη, αδικημένη, απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη + 995 λέξεις ακόμα.
Πάνω στου τρένου τις γραμμές
πουλάκι ματωμένο
στο πρώτο σου φτερούγισμα
έπεσες λαβωμένο
Δεν ήταν τσίμπημα αητού
που κόβει σαν μαχαίρι
πιότερο ήταν κοφτερό
ήταν.. ανθρώπου χέρι
Η μοίρα σου σε άφησε
στης γης αυτή την άκρη
παρέα να 'χεις τον καημό
και συντροφιά το δάκρυ
Ο πόλεμος σου γκρέμισε
όνειρα και ελπίδες
το δρόμο δίχως γυρισμό
ετράβηξες και πήρες
Δεν πρόλαβες στης άνοιξης
να βγεις το παραθύρι
ν' ακούσεις αηδονιού λαλιά
να πάρεις λίγη γύρη
Δεν είδες κρίνα να ανθούν
να ανοίγει η ανεμώνα
έγινε η χαρά σου στεναγμός
κι η άνοιξη χειμώνας
Μόνο πολέμους και φωτιά
μίσος και υποκρισία
έτσι ειν' ο κόσμος θα το δεις
μη δίνεις σημασία
Κι αν είσαι παιδί άλλου Θεού
κι άλλη έχεις θρησκεία
δεν έχει χρώμα δεν έχει Θεό
του ανθρώπου η κακία
Αυτόν τον κόσμο φτιάξαμε
μη μας παρεξηγήσεις
σ' αυτόν τον κόσμο ζούμε εμείς
σ' αυτόν κι εσύ θα ζήσεις
Μια δρασκελιά στα μάτια σου
έμοιαζε η οικουμένη
μα..
τα όνειρά σου σβήσανε
εκεί στην Ειδομένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου