Το Salvation Army τίμησε τον Νίκο Μανώλη στο Dracut, Massachusetts

Του Θεόδωρου Καλμούκου

BΟΣΤΩΝΗ. Ο Οργανισμός The Salvation Army της ευρύτερης περιοχή του Λόουελ τίμησε με επίσημο δείπνο και εγκωμιαστικά μηνύματα τον επιχειρηματία και φιλάνθρωπο Νίκο Μανώλη από το Ντράκετ για την πολυετή και πολυσχιδή φιλανθρωπική του προσφορά και δράση, με την οποία έχουν βοηθηθεί πολλές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Στο δείπνο το οποίο έγινε στην αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων Lenzi’s στο Ντράκετ παρευρέθησαν περί τους 250 προσκεκλημένοι, ανάμεσα στους οποίους ήταν και πολλοί Αμερικανοί επιχειρηματίες, πολιτικοί, επιστήμονες, ενώ συμμετείχαν μία φιλαρμονική και μία χορωδία.
Η πρόεδρος των Selectmen (Επιτροπή Διακυβέρνησης) του Ντράκετ, Κάθι Ρίτσαρσον, έπλεξε το εγκώμιο του Νίκου Μανώλη και της οικογένειάς του, της συζύγου του Βούλας και των δύο παιδιών τους, του Ηλία, ο οποίος είναι επιχειρηματίας, βαδίζοντας στα βήματα του πατέρα του και του Ευθυμίου ο οποίος είναι φαρμακοποιός, για τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη και προαγωγή του Ντράκετ και τις φιλανθρωπικές τους δράσεις, οι οποίες έχουν επεκταθεί σε καθημερινή σχεδόν βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη, αλλά και επίδοση υποτροφιών σε παιδιά με αριστεία.

Ο επικεφαλής του Salvation Army, Εβερετ Χένρι, μίλησε με λόγια φιλόφρονα για τον Νίκο Μανώλη και την οικογένειά του και του επέδωσε τιμητικό ενθύμιο.
Ο κ. Μανώλης ξεκίνησε πριν είκοσι χρόνια το πρόγραμμα δωρεάν διανομής γαλόπουλων και όλα όσα χρειάζεται ένα γιορτινό γεύμα την Ημέρα των Ευχαριστιών. Τον πρώτο χρόνο ξεκίνησε με τριάντα γαλοπούλες τις οποίες μάλιστα μαγείρεψαν με την σύζυγό του Βούλα στο εστιατόριό τους, το Dracut House of Pizza & Seafood Restaurant και τις διένειμαν στους έχοντες ανάγκη, ενώ πέρυσι διένειμαν δωρεάν δύο χιλιάδες γαλοπούλες και ισάριθμες τσάντες γεμάτες με όλα τα απαραίτητα υλικά για το μαγείρεμα ενός αξιοπρεπούς και ανθρώπινου γεύματος, που επωφελήθηκαν δέκα και πλέον χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, θρησκευτικής ομολογίας, χρώματος και επιπέδου, ανάμεσά τους και αρκετοί ομογενείς στο Λόουελ, στο Ντρέικετ, στο Τσέλμσφορντ, στο Τούξμπερι, στο Μπέντφορντ.
Μέχρι πριν πέντε χρόνια όλο το κόστος το κάλυπτε η οικογένεια Μανώλη. Σήμερα έχουν ιδρύσει μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Manolis Family Foundation, για να μπορούν να δέχονται δωρεές που εκπίπτουν της φορολογίας επειδή έχει μεγαλώσει η προσπάθεια.

Στην ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε πως «ήμουν τυχερός που ήλθα στην καλύτερη χώρα του κόσμου μικρό παιδί από την Ελλάδα» και φανερά συγκινημένος τόνισε πως «δεν φαντάσθηκα ποτέ πως θα μιλούσα ενώπιον ανθρώπων του δικού σας βεληνεκούς που συγκροτείτε το Salvation Army».
Οταν διηγήθηκε την ιστορία του αναφορικά με το κέντρισμα να επιδοθεί σε φιλανθρωπική διανομή φαγητού, έλαβε παρατεταμένο χειροκρότημα. Είπε πως «ήμουν 7 χρονών παιδί όταν ήλθαμε με τους γονείς μου μετανάστες το 1966 από τα Γρεβενά, στο Νέο Μεξικό. Αρχισα να πηγαίνω στο σχολείο και μη γνωρίζοντας Αγγλικά την πρώτη ημέρα είδα τα παιδιά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού πήγαν στην τραπεζαρία, πήραν ένα δίσκο και έβαζαν φαγητά για να φάνε. Πήρα κι εγώ έναν δίσκο, τον γέμισα φαγητά αλλά με σταμάτησαν και μου είπαν πρέπει να πληρώσεις 25 σεντς, όμως δεν είχα και δεν με άφησαν να φάω, κι αυτό το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Το απόγευμα έδιναν παγωτό, πήγα πάλι, πήρα ένα παγωτό αλλά πάλι μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσεις 10 σεντς και μου είπαν να το αφήσω το παγωτό, κι από τότε έκανα όρκο στον εαυτό μου και μια προσευχή στο Θεό να μπορέσω όταν βλέπω ανθρώπους που πεινούν να τους δίνω όσο και όπως μπορώ» και τόνισε πως «η μητέρα μου μου έλεγε πάντοτε πως εσύ θα δίνεις με το ένα χέρι κι ο Θεός θα σου δίνει με τα δυο του χέρια».

Σε δηλώσεις του στον «Ε.Κ.» και στην ερώτηση πώς αισθάνεται για την τιμή που του γίνεται, είπε ότι «αισθάνομαι ότι κάνω κάτι ξεχωριστό για να με τιμήσουν, απλά κάνω αυτό που υποσχέθηκα στον εαυτό μου όταν ήμουν μικρό παιδί στο Νέο Μεξικό κι αυτό που μου δίδασκε η μητέρα μου». Τόνισε ακόμα πως «όποιος έχει πρέπει να δίνει στον κόσμο που δεν έχει, άλλωστε κανείς δεν τα παίρνει μαζί του όταν πεθάνει». Με κάλεσαν αυτοί οι άνθρωποι εδώ, δεν ήθελα να τους προσβάλλω, είναι πολύ καλοί και φιλάνθρωποι και τους γνωρίζω πολλά χρόνια».

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ