Savannah, Georgia Οδοιπορικό στο δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι των Ανατολικών Πολιτειών

Πέμπτη, 6 Μαρτίου, 2014
Συνέχεια από χθες                                                                 Μέρος 4o

Γυρίσαμε στην πόλη και το βράδυ πήγαμε με παρέα στο εστιατόριο Bistro 45 ένα ιταλικό εστιατόριο όπου γνώρισα τον James, τον Dean, την Sarah... Ενώ περιμέναμε να καθίσουμε ήρθε ο πατέρας του Clint που βρισκόταν εκεί με την παρέα του να γνωριστούμε. Είναι γιατρός αναισθησιολόγος κοντά 2 μέτρα ύψος, στο ύψος του Clint. Η φωνή του ήταν πιο βαριά και εύκολη για μένα από ότι της συζύγου του Jean.
Τρεις σερβιτόροι ήσαν πάνω στο τραπέζι μας αφού ο επικεφαλής

ήταν φίλος του Clint και της Δήμητρας. Μη ξεχνάς ήμουνα ό Έλληνας από τη Βοστώνη! Το φαγητό ήταν ωραιότατο και το σερβίρισμα ίσως ένα από τα καλύτερα. Όταν βγήκαμε από το Bistro 45 κτυπάει το κινητό είναι 12:00 τα μεσάνυχτα στη Σαβάννα και 7:00 το πρωί στην Ελλάδα. Απαντώ στην κλήση, ήταν από την Ελληνική Κρατική Τηλεόραση και με πληροφορούν ότι θα είμαστε στον αέρα στις 4:00 το απόγευμα της Κυριακής ώρα Ελλάδος. Τώρα! Που να βρώ το Βασίλη Βαρλάγκα από το

"Olympia Cafe" η ώρα είναι περασμένη. Διστακτικά παίρνω τηλέφωνο τον κ. Βασίλη Βαρλάγκα στο κινητό αλλά δεν απάντησε. Έκλεισα το τηλέφωνο και πριν καλά-καλά το βάλω στην τσέπη κτύπησε. Ήταν ο Βασίλης Βαρλάγκα. Του ζήτησα συγνώμη του ανθρώπου για το ακατάλληλο της ώρας που τον πήρα τηλέφωνο και του εξήγησα ότι πρέπει να μπω στο Skype στις 9:00 το πρωί όπου θα μιλήσω στη Δημόσια Tηλεόραση. "Κανένα πρόβλημα" μου είπε ο καλός αυτός άνθρωπος από την

Καρδίτσα, θα σε συναντήσω στο εστιατόριο λίγο πριν τις 9:00 το πρωί.
Στις 7:00 το πρωί τηλεφωνούν και δίνω συνέντευξη στον Αντ1 και στις 8:00 το πρωί τηλεφωνούν από την Δημόσια Ελληνική Τηλεόραση εάν είμαστε ΟΚ. Τους απαντώ ναι και αφού ετοιμάζομαι κατεβαίνω στη ρεσεψιόν. Με το άνοιγμα της πόρτας του ανελκυστήρα μυρίζω φρέσκο καφέ και χωρίς να χασομερήσω πάω και βάζω έναν καφέ. Κάθομαι σε ένα τραπέζι και χαζεύω τους περαστικούς. Σήμερα είναι η μέρα είναι ηλιόλουστη και

από ότι έλεγαν η ποιό ζεστή της εβδομάδας αφού θα έφτανε στους 72 βαθμούς Φαρενάϊτ. Η αλήθεια είναι όλες τις ημέρες η θερμοκρασία ήταν στους 50 με άλλα λόγια κρύο για την Σαβάννα. Που 50 όμως και που -12 Φαρενάϊτ και 35-40 πόντους χιόνι που έχει η Βοστώνη.
Κοιτάζω το ρολόϊ είναι 8:30 και αφήνω το ξενοδοχείο και πηγαίνω πεζός στο "Olympia" να συναντήσω το Βασίλη. Φτάνω εκεί σε 10 λεπτά αλλά το εστιατόριο είναι κλειστό. Σε λίγο φτάνει και Βασίλης. Σκέφτομαι τι φταίει αυτός

οχρόνο  άνθρωπος να τον κουβαλάω από το νησί Wilmington; Τι φταίω κι εγώ; Να τρέχω και να χάνω το μου; Περνώντας στη πόρτα του "Olympia" σκούπισα ένα δάκρυ γιατί επί ημέρες τώρα "εκβίαζα" το χρόνο μου να απαντώ σε αναληθή δημοσιεύματα και ψεύτικες ειδήσεις που κατηγορούσαν έντιμους ανθρώπους από τη Βοστώνη. Εγώ τους έχω ζήσει αυτούς τους ανθρώπους. Είναι τίμιοι και οικογενειάρχες με ζήλο για την Ελλάδα, τον Πολιτισμό μας την

Πίστη μας, με μεγάλη αγάπη για την Ελληνική Γλώσσα και τώρα να διεκδηκούμε το δίκιο μας από παραπληροφόρηση. Μιά οργάνωση σαν την Ομοσπονδία όπου μπορεί να μην είναι όλοι τέλειοι αλλά έκαναν και κάνουν ότι μπορούν για την Ελλάδα, τον Ελληνισμό, τον Πολιτισμό μας. Φαίνεται ότι ο Βασίλης κάτι κατάλαβε από τις σκέψεις μου γιατί μου είπε "θα περάσει κι αυτό όπως τόσα άλλα". Κατέβασε το διακόπτη τηα ασφάλειας, εφτιαξε δύο ελληνικούς καφέδες έφερε δύο κουλουράκια και πήγαμε στο γραφείο όπου ήταν και το κομπιούτερ. Στις 8:57 κτύπησε το τηλέφωνο μου και από την Ελληνική Κρατική τηλεόραση με ρώτησαν εάν είμαστε έτοιμοι. Του είπα ναι και κάναμε ένα δοκιμαστικό. Αφού τακτοποιήθηκε και η κάθε λεπτομέρεια μας έδωσαν το ΟΚ από την Αθήνα και νάμε από τη Σαβάννα της Γεωργίας των ΗΠΑ στα σπίτια στην Ελλάδα και... σε όλο το κόσμο!
Αρχίσαμε τη συνέντευξη όταν σε κάποιο σημείο ο δημοσιογράφος θέλησε να μας προσβάλλει

λέγοντας με αύθαδη τρόπο "γιατί δεν δίνετε τα χρήματα στη κυρία;" Του εξήγησα ότι "τα χρήματα συγκεντρώθηκαν για ένα ορισμένο σκοπό, για νοσήλια της άτυχης Μυρτώς που δεν καλύπτει το Ελληνικό Δημόσιο ή τα Ασφαλιστικά Ταμεία". Αυτός δεν καταλάβαινε ή δεν ήθελε να καταλάβει. Του είπα "κύριε με φωνάξατε να σας μιλήσω και να πω την αλήθεια, δεν θα βάλετε κουβέντες στο στόμα μου, διαφορετικά σταματάμε εδώ". Άλλαξε κάπως το τρόπο του και σε 10 λεπτά αφού δόθηκαν

απαντήσεις σε όλα η συνέντευξη τελείωσε.

Ο Βασίλης καθόταν ακριβώς απέναντί μου, ήταν αυτόπτης και αυτίκοος μάρτυρας είδε και άκουσε την όλη διαδικασία. Μόλις τελείωσα σηκώθηκε και με χαιρέτησε. "Βασίλη μπράβο σου, τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώ τα νέα και βλέπω ότι κάπου το πράγμα δεν κολλάει, πέστε την αλήθεια. Ήρθα περισσότερο από περιέργεια να δω τι θα πεις και σε αυτά που έμαθα από κάποιους γνωστούς κατάλαβα τι συνέβη..."
Τελείωσα το καφέ μου και κατά τις 10:00 έφτασε και η Δήμητρα. Σήμερα θα πάμε στο Fort Pulaski. Χαιρετήσαμε το Βασίλη και πήραμε το δρόμο για το νησί Tybee. Το Fort Pulaski είναι σε ξεχωριστό νησί μετά το Wilmington Island και πριν το Tybee Island.

Στις 1:30 φτάσαμε στην είσοδο. Βγάλαμε τα εισιτήρια και μπήκαμε στο δρόμο που μας έφερε σε ένα μεγάλο χώρο στάθμευσής. Δεξιά είναι ένα μεγάλο κτήριο όπου έχουν αναμνηστικά από τον εμφύλιο πόλεμο όπως σημαίες, χρήματα, στολές, φανέλες.... Στο βάθος έχει μία μικρή αίθουσα κινηματογράφου με ιστορίες από τον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής και τo Fort Pulaski.
Λίγο αριστερά στο βάθος είναι το Fort Pulaski, είναι ένα μεγάλο Φρούριο, κάτι σαν μία Ακρόπολη στο έμπα του λιμανιού της Σαβάννα . Κάτι σαν μια Ακρόπλη της Αρχαίας Ελλάδας με πιό σύγχρονα μέσα και όπλα. Ένα τεράστιο κτίριο κτισμένο με τούβλα και πέτρες. Το Φρούριο έχει γύρο του ένα μεγάλο κανάλι που έχει αλιγάτορες. Υπολογίζω ότι το κανάλι να είναι κοντά 10 μέτρα. Μία μεγάλη πύλη που ανοίγει προς τα κάτω και γίνεται γέφυρα και μετά μπαίνεις μέσα στο προαύλιο του Φρουρίου. Μία τεράστεια αυλή τουλάχιστον 2-3 τετράγωνα πόλεως, ίσως και περισσότερο.
Σύμφωνα με την ιστορία το Φρούριο άρχισε να κτίζεται το 1829 και τελείωσε το το 1847. Κτίστηκε σε στρατηγική θέση για να προστατεύει το λιμάνι της Σαβάννας. Φέρνει το όνομα ενός πολεμιστή Πολωνέζικης καταγωγής που πολέμησε με τον στρατηγό και πρώτο Πρόεδρο της Αμερικής George Washington. Το φρούριο το κατείχαν οι Νότιοι αλλά σε 36 ώρες και μετά από άγριο κανονιοβολισμό οι Βόρειοι έσπασαν ένα μέρος του τείχους κοντά στα πολεμοφόδια. Ήταν θέμα χρόνου πλέον να παραδοθούν οι Νότιοι υποστηρικτές του φοβούμενοι ότι θα ανατυναχτούν..
Απ' έξω το φρούριο είναι καμουφλαρισμένο με λοφίσκους που κάτω έχουν τεράστιες αίθουσες και συγκοινωνούν με υπόγειες σήραγγες. To τείχος του φρουρίου έχει πλάτος σε άλλα σημεία 7 πόδια (2 μέτρα) και σε άλλα 11 πόδια (3,5 μέτρα). Έχει ελαφρά αλλά και βαριά κανόνια που έπαιρνε 10 άτομα το καθένα για να λειτουργήσουν. Όλα μαζί 146 κανόνια ήσαν στο φρούριο πολλά από τα οποία βρίσκονται στη θέση τους. Τα βαριά κανόνια έπαιρναν μπάλες που ζύγιζαν 200 lbs (91 κιλά) και λένε ότι οι μπάλες έφταναν σε μεγάλη ακτίνα (2.300 μέτρα).

Στο φρούριο μπορούσαν να μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα 10 χιλιάδες στρατός αφού υπάρχουν τεράστιες αίθουσες διαμονής ανθρώπων και ζώων ενώ στο τεράστιο προαύλιο είχαν σχηνές . Εδώ έχουν γυρίσει αρκετά κινηματογραφικά έργα γύρω από τον εμφύλιο αλλά και άλλα όπως..
Κάθε τόσο στο τείχος του κτιρίου υπάρχουν πολεμίστρες με τις κάνες των κανονιών να σημαδεύουν κάπου στον ορίζοντα, άλλα προς το ποτάμι της Σαβάννας (κλειδί για ανεφοδιασμό της πόλης και της περιοχής αλλά και βορειότερα μέχρι την Ατλάντα και πέρα ακόμα) και άλλα προς το άλλο μέρος στη θάλασσα. Μία τεράστια πυριτο-αποθήκη με εκατοντάδες ίσως χιλάδες άδεια βαρέλια μπαρούτης παραμένουν εκεί να θυμίζουν την εποχή. Αναβήκαμε στο πάνω διάζωμα και από εδώ βλέπουμε τη γύρο περιοχή. Είναι αναμφίβολα σε στρατηγική θέση.

Τεράστεια κανόνια και εδώ με επιγραφές για τη δουλειά που έκαναν. Για μένα είναι ένα αξιοθέατο το οποίο δεν έχει σχέση με την ιστορία μου. Όταν βγαίνεις από το φρούριο υπάρχει μία ωραία έκταση που χρησιμοποιούν για πικ νικ κάτω από πανύψηλους φοίνικες με μεγάλα τραπέζια χώρους να ψήνουν φαγητά και χώροι στάθμευσης.
Μετά το φρούριο πήγαμε στη θάλασσα τουTybee όπου μου άλλαξε την ψυχολογία με το να σκέφτεσαι ότι είσαι στην παραλία με λιακάδα σε θερμοκρασία 75 βαθμούς ενώ πίσω στη Βοστώνη είναι "χωμένοι" μέσα στα χιόνια. Φάγαμε ελαφρά σε ένα παραθαλάσσιο γιατί στις 7:00 έπρεπε να είμαστε με μία μεγάλη παρέα, με συγγενείς και φίλους στο Ελληνικό εστιατόριο "Olympia Cafe".

Βασίλης Καυκάς

Αύριο η Συνέχεια, στην Ελληνική Εκκλησία της Σαβάννα