Να σπάσουν τα τείχη της κακομοιριάς

Του Α. Η. Δ

Τα παρακάτω λόγια δεν αποτελούν το παράπονο ενός ομογενή που ζει από όσο πιο κοντά γίνεται τις σχέσεις των Ελλήνων της Αμερικής με την γενέτειρα.
Αποτελούν μια ελάχιστη προσπάθεια αφύπνισης, καθώς πέντε χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση δεν έχει αφιερωθεί ούτε ένα λεπτό χρόνου για την επανεξέταση και επανατοποθέτηση των σχέσεων της μητέρας πατρίδας με τον Απόδημο Ελληνισμό σε μια σωστή βάση.
Οι σχέσεις αυτές που από δεκαετίες ήταν προβληματικές τώρα γίνονται ακόμα χειρότερες λόγω της κρίσης και της επίδρασης που έχει η αρνητική εικόνα και η φρικτή οσμή που αναδύεται από εκεί στον εδώ Ελληνισμό και κυρίως στα παιδιά μας.
Το λιγότερο που θα ανέμενε κανείς θα ήταν η σύσταση μιας υψηλού επιπέδου Επιτροπής υπό τον Πρωθυπουργό, που θα αποτελείτο από Ελληνες της Ελλάδας και της Αποδημίας, επιφορτισμένη με την ανάλυση της κατάστασης και την εισήγηση μέτρων για την οργάνωση του κράτους στα θέματα του Απόδημου Ελληνισμού και την εισήγηση μέτρων νομοθετικού περιεχομένου, καθώς και τη θεσμοθέτηση μόνιμης συνεργασίας και συνεχούς διαβούλευσης με υπαρκτούς, δυναμικούς φορείς και ηγετικά άτομα της Ομογένειας με την Ελλάδα.
Δέχομαι ότι οι ελληνικές Αρχές έχουν πολλά στο «πιάτο τους». Οτι η κρίση αποσπά την προσοχή τους και πρέπει να την αποσπά.
Υποβάλω όμως ταπεινά την σκέψη ότι η αναγέννηση της Ελλάδας δεν μπορεί να συντελεσθεί χωρίς την ενεργή συμμετοχή του Απόδημου Ελληνισμού. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, τόσο καλύτερα θα είναι.
Αρα, ταυτόχρονα με την άμεση οικονομική προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση, θα πρέπει να επιχειρείται και μια συντονισμένη προσπάθεια για την επανασύνδεση και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της Ομογένειας σε τεχνογνωσία, νοοτροπία κ.λπ.
Για παράδειγμα, επιβάλλεται για το συμφέρον της χώρας η αξιοκρατική αξιοποίηση ομογενών σε υπουργικές θέσεις. Αυτό θα αποτελούσε μια τελεσίδικη απόφαση της Ελλάδας να σπάσει τα τείχη της κακομοιριάς και το μήνυμά της θα ακουστεί δυνατά στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον.
Εν τω μεταξύ, δεν έχουν τέλος οι απογοητεύσεις των ομογενών μας με τις Αρχές της γενέτειρας. Απογοητεύσεις που ζημιώνουν τη χώρα και που μια Επιτροπή υπό τον Πρωθυπουργό θα μπορούσε άμεσα να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει.
Για παράδειγμα, η γραφειοκρατία δεν επιτρέπει ούτε καν τις δωρεές μας να απορροφηθούν.
Ο «Ε.Κ.» δημοσίευσε χθες δυο περιπτώσεις που πονούν: Η πρώτη αφορά μια δωρεά 100 κομπιούτερ -μια πραγματικά άριστη ιδέα- του γιατρού Απόστολου Ταμπάκη σε σχολείο της Καλαμάτας.
Ομως το φορτίο των κομπιούτερ παρέμενε κλειδωμένο στο αεροδρόμιο για τρεις μήνες γιατί έπρεπε να πληρωθεί ο ΦΠΑ! Τελικά, ο Δήμος Καλαμάτας ανέλαβε να πληρώσει το κόστος στο Δημόσιο και έτσι ανοίχτηκε ο δρόμος για την χρησιμοποίησή τους από  τα παιδιά.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον Σύλλογο Αθηναίων, ο οποίος προσέφερε εξοπλισμό στο Βρεφοκομείο Αθηνών.
Ο πρόεδρός του, ο Πάνος Αδαμόπουλος -ένας δραστήριος και πολλά υποσχόμενος ηγετικός παράγοντας της Ομογένειας- ανέφερε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά κατά τη διάρκεια τής εδώ επισκέψεώς του το θέμα που δημιουργεί η φορολόγηση σε δωρεές.
Ο κ. Σαμαράς συμφώνησε μαζί του και του ζήτησε να επικοινωνήσει με στενό συνεργάτη του -κάποιον που μάλιστα είχε ζήσει για χρόνια στην Ομογένεια- για να το ρυθμίσει.
Φυσικά ο κ. Αδαμόπουλος επικοινώνησε άμεσα.
Εκτοτε, όμως, αν και πέρασαν μήνες, δεν άκουσε τίποτα.
Προς Θεού! Δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ