Τρίτη, 12 Ιουλίου, 2011
Ήταν Πρώτο Θέμα την Παρασκευή, 8 Ιουλίου, 2011
Το ημερήσιο σχολείο της κοινότητας Των Τριών Ιεραρχών στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης έκλεισε τις πόρτες του με απόφαση που έλαβε η γενική συνέλευση της κοινότητας την Κυριακή 26 Ιουνίου «για λόγους οικονομικούς και μικρού αριθμού μαθητών» όπως μας πληροφορεί ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας Αρχιμανδρίτης Ευγένιος Παπαγιανάκος ή Πάπας σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης.
Πριν μερικές ημέρες γράψαμε για ένα άλλο σχολείο της ομογένειας που έκλεισε τις πόρτες του, της Μεταμορφώσεως στη Κορώνα της Νέας Υόρκης. Και εκεί είπαν ότι το σχολείο έκλεισε για τους ίδιους λόγους. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και σε άλλα ημερήσια Ελληνικά Σχολεία και αναφερθήκαμε σε αυτό του Lowell, Massachusetts του οποίου τα έξοδα έχουν “φουσκωθεί” τα τελευταία χρόνια και εάν δεν παρθούν δραστικά μέτρα θα έρθει “η ώρα του”.
Τα πράγματα είναι απλά, δεν υπάρχουν αρκετοί μαθητές, δεν υπάρχουν χρήματα και κλείνουν. Αυτό θα πουν και τελείωσε. Πρακτικά πράγματα. Το ερώτημα όλων μας είναι πόσο απασχόλησαν αυτά τα σχολεία τους υπεύθυνους και ιδιαίτερα τα διοικητικά συμβούλια και πάνω από όλα την Αρχιεπισκοπή που “καμαρώνει” με το να γράφει στα φυλλάδια, έχουμε τόσα σχολεία. Ποιά μέριμνα ελήφθη; Αφού ο ίδιος ο “επιθεωρητής” Παιδείας της Αρχιεπισκοπής κ. Ευθυμιόπουλος δήλωσε ότι το έμαθε από τον Κήρυκα ότι έκλεισε το ημερήσιο Ελληνικό Σχολείο στη Κορώνα!
Κάποτε σε συζήτηση στην Αρχιεπισκοπή στη Νέα Υόρκη αντιπροσωπεύοντας την κοινότητα της Αγίας Τριάδος του Lowell είχα ζητήσει από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδων να έρθει στο Lowell να δει το Σχολείο και να γίνει μιά εκδήλωση για την ενίσχυση του τοπικού ημερήσιου Σχολείου. Ναι, είπε, αλλά ποτέ δεν ήρθε. Λόγια, ευχολόγια, και από μακρυά. Πως να μη κλείνουν τα σχολεία αφού η πραγματικότητα είναι ότι εάν δεν υπήρχαν μερικοί γονείς και δασκάλες με αίσθημα ευθύνης θα είχαν κλείσει κι άλλα, ακόμα και τα απογευματινά. Ψάχνουμε για νέες ιδέες, νέα κτήρια, νέα κέντρα ενώ δεν μπορούμε να συντηρήσουμε αυτά που έχουμε. Χρήματα για το ένα, δίσκο για το άλλο, λαχεία και λαχνούς αλλά για την Ελληνική Γλώσσα, ψιλοπράγματα, σχεδόν τίποτα. Κρίμα γιατί με το κλείσιμο κάθε σχολείου κλείνει και μία κυψέλη ελληνισμού. Στις ημέρες μας, ναι στις ημέρες μας, τα εγγόνια μας θα ψάχνουν στις βιβλιοθήκες για τον Ελληνισμό που υπήρχε και χάθηκε γιατί δεν υπήρχε ενδιαφέρον, πραγματικό ενδιαφέρον από αυτούς που είναι υπεύθυνοι και μπορούν αλλά δεν θέλουν.
Στο resume του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Δημήτριου θα καταλογιστεί το κλείσιμο των δύο ημερησίων σχολείων. Σε άλλους φτιάχνουν μνημεία για το έργο που έκαναν και θα γίνονται μνημεία για όσους κάνουν έργα γιατί ο λαός αναγνωρίζει, βλέπει. Τα ψεύτικα ντοκτορά δεν τα δίνει ο λαός και ξεχνιούνται πολύ εύκολα. Είναι ακόμα καιρός να ενδιαφερθούν οι υπεύθυνοι, Διοικητικά Συμβούλια Κοινοτήτων, Ιερείς, Μητροπολίτες, Αρχιεπίσκοπος και όλος ο Λαός.
Περιμένουμε να δούμε ποιό θα είναι το επόμενο “μνήμα” που θα θαφτεί η Ελληνική γλώσσα, η γνώση, ο πολιτισμός. Όχι μνημείο αλλά ανάθεμα θα μας φτιάξουν οι μεταγενέστεροι. Ντροπή.
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου