Τρίτη, 14 Ιουνίου, 2011
Μην τους διώχνετε με τα καμώματά σας, τους εθελοντές της Ομογένειας! Γιατί αυτό συμβαίνει σε μερικές, για να μην πω σε αρκετές, από τις οργανώσεις μας. Ολοι, φυσικά, οι αξιωματούχοι των ομογενειακών φορέων είναι εθελοντές. Αλλά επεδίωξαν να εκλεγούν και ξέρουν ότι για το διάστημα της θητείαςτους, οφείλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για το καλό της Ομογένειας. Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι με τις... ισόβιες θητείες, που έχουν ελάχιστο, και μηδενικό έργο.
Εδώ, αναφέρομαι στους εθελοντές εκείνους, που προθυμοποιούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για κάποιες συγκεκριμένες, ή έκτακτες ανάγκες. Και είναι πολλοί αυτοί.
Γνωρίζουν από την επαγγελματική τους ζωή το θέμα για το οποίο δήλωσαν εθελοντές και θέλουν να εργαστούν γι’ αυτό. Αλλά, πολλές φορές... σκοντάφτουν στην άρνηση συνεργασίας ορισμένων, ή ακόμα και σε προβλήματα που τους δημιουργούν οι τελευταίοι. Απογοητεύονται, φεύγουν με τις χειρότερες εντυπώσεις και δεν θέλουν στο μέλλον να ξαναασχοληθούν με τα ομογενειακά κοινά ή με τη συγκεκριμένη οργάνωση.
Εσείςουλάχιστον, που διατελέσατε ή είστε και τώρα αξιωματούχοι στις ομογενειακές οργανώσεις μας, βάλτε το χέρι στην καρδιά και πέστε με ειλικρίνεια, εάν είναι υπερβολή αυτό που υποστηρίζω, ή εάν είναι θλιβερή πραγματικότητα.
Ναι, υπάρχουν κάποιοι στις οργανώσεις μας, που διώχνουν τους εθελοντές με τη συμπεριφορά τους. Και η θλιβερή αυτή πραγματικότητα γίνεται ακόμα χειρότερη, όταν οι εθελοντές αυτοί είναι νέοι, που ορεξάτοι και με γνώσεις, θέλουν να προσφέρουν στα ομογενειακά κοινά.
Είναι αλήθεια ότι στους εθελοντές αυτούς χρωστάμε το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας των εκδηλώσεων. Γιατί είναι οι άνθρωποι των έργων που υλοποιούν με προθυμία τους διάφορους σχεδιασμούς, οι οποίοι διαφορετικά θα παρέμεναν στις σκέψεις αυτών που είχαν τις ιδέες, ή στα χαρτιά.
Είναι οι άνθρωποι που με μεράκι πραγματικό, όχι μόνο εκτελούν την αποστολή που τους ανατίθεται, αλλά την φέρουν σε πέρας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλιστα πολλές φορές με δικές τους πρωτοβουλίες λύνονται διάφορα προβλήματα που είναι φυσικό να δημιουργούνται εν τω μεταξύ.
Και όμως, αυτούς τους αγνούς εργάτες της προσφοράς, επιμένουν μερικοί να τους διώχνουν. Οι ίδιοι αυτοί, κάποιες στιγμές θα υποκριθούν ότι νοιάζονται για την Ομογένεια και για τις οργανώσεις μας. Κρίμα...
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Σταύρου Μαρμαρινού

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου